Όση ποιότητα υπάρχει, έχει συσσωρευτεί (κυρίως) στην επίθεση

Μέσα στην αναταραχή από την οποία προσπαθεί να βγει σώος ο Ολυμπιακός, έχει τουλάχιστον προσθέσει μεσοεπιθετικούς με ποιότητα στον άξονα, κάποιοι εκ των οποίων αγωνίζονται στα άκρα, ενώ διατήρησε τις μονάδες που κάποτε εξασφάλιζαν την ποιότητα στα καλά παραγωγικά χρόνια της θητείας του Μαρτίνς. Ύστερα από ένα μακρύ διάστημα, ο Μίτσελ επιστρατεύει πλέον ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτει από το ρόστερ, γεγονός που στην Ευρώπη δεν υφίσταται ως επιλογή μιας και οι καθυστερημένες προσθήκες δεν χωρούσαν στη προκαθορισμένη λίστα.

Εναντίον του Παναιτωλικού με το που εισήλθαν στην ενδεκάδα οι ποιοτικότεροι παίκτες -Χουάνγκ, Χάμες, Μπιελ, Ελ Αραμπί (νωρίτερα ο Μπακαμπού), Βαλμπουενά- άλλαξε προς το καλύτερο η κυκλοφορία της ομάδας, η προσήλωση αυξήθηκε συγχρόνως για έξτρα πίεση στην αντίπαλη άμυνα. Ειδικά η συνύπαρξη Χάμες, Μπιελ και Χουάνγκ δημιούργησε τρίγωνα τόσο στον άξονα όσο και στη δεξιά πλευρά που δύσκολα τα έσπαγαν οι αμυνόμενοι γηπεδούχοι. Μονάδες με εύκολο κοντρόλ, άνετο χειρισμό, αλλά και εύκολη επικοινωνία μεταξύ τους.

Βέβαια, αυτή η σύνθεση δεν μπορεί να επαναληφθεί ενόψει των φετινών ευρωπαϊκών παιχνιδιών, καθώς ορισμένοι δεν έχουν δηλωθεί στη λίστα λόγω παρέλευσης του χρόνου. Άλλωστε, κάποιες προσθήκες στο ρόστερ που αποδεικνύονται τώρα ποιοτικές, έγιναν τον… Σεπτέμβριο, θυμίζοντας ο Ολυμπιακός ομάδα που έχει ξεκινήσει προετοιμασία δύο μήνες καθυστερημένα από το προβλεπόμενο timing.

Ο διαχωρισμός στον τρόπο που χρησιμοποιείται ο Μπιελ

Μέσα λοιπόν, στην αναστάτωση του προηγούμενου διαστήματος, ο Ολυμπιακός προχώρησε σε σπασμωδικές κινήσεις, από τις οποίες προέκυψαν δύο υψηλής αξίας παίκτες που λίγο-πολύ αγωνίζονται στην ίδια θέση: Χάμες και Μπιελ. Και να ο δεύτερος φέρει μαζί του γνώριμα τεχνικά χαρακτηριστικά, ο τρόπος που κινείται ο Μπιελ αποτελεί πιο μεγάλο γρίφο. Αρχικά, ο Ισπανός διαπρέπει στον άξονα, αλλά πιθανόν όχι στη θέση που τον φανταζόμαστε οι περισσότεροι φίλαθλοι. Τον προορίζαμε εξ αρχής πίσω από τον επιθετικό, όμως η εκτελεστική του δεινότητα και η τελική πάσα τον μεταμορφώνουν ως περιφερειακό παίκτη, δίπλα στο κύριο σέντερ φορ.

Ωστόσο, για να υπολογίζεται τόσο ο Κολομβιανός Χάμες, όσο και ο Μπιελ, ο δεύτερος τοποθετείται ακόμη και στα άκρα, μία θέση φανερά μακριά σε σύγκριση με το στυλ του Ισπανού. Ο Μπιελ είναι πιο ουσιώδης αγωνιζόμενος σε λίγα μέτρα και κλειστούς χώρους. Διαθέτει εξαιρετικό σουτ, το αξιοποιεί από κοντινές αποστάσεις, καθώς παράλληλα πατά ευκολότερα περιοχή. Σίγουρα δεν παραπέμπει σε παίκτη με ταχύτητα και εύκολη ευελιξία, προκειμένου να αναλώνεται ο ίδιος στο δεξί φτερό. Γι’ αυτό λοιπόν, το τεχνικό επιτελείο χρειάζεται να ρίξει το βάρος του στον μεσοεπιθετικό Ισπανό, διότι και κόστισε υψηλό ποσό για τα δεδομένα του συλλόγου, και ιδιαίτερες ικανότητες κατέχει που τόσο ανάγκη τις έχει ο τωρινός Ολυμπιακός.

Τουλάχιστον με την συνύπαρξη των Χάμες – Μπιελ, και οι δύο μοιράζονται τις θέσεις τους, αλληλεπιδρούν δηλαδή ανά διαστήματα από διαφορετικό πόστο, για να ευνοείται η ομάδα από τις εμπνεύσεις τους. Παράλληλα, μερικοί συγκρίνουν τον Μπιελ με τα χαρακτηριστικά του Μασούρα, επειδή ο Ισπανός έχει έφεση στο γκολ, το κυνηγάει όπως ο πρώτος. Μπορεί και οι δύο να επικεντρώνονται στο γκολ, μιας και η πλαγιοκόπηση δεν είναι στα προτερήματά τους, ωστόσο έχουν λίγες ομοιότητες μεταξύ τους. Ο Μασούρας πιέζει τον αντίπαλο, θυσιάζεται για τα ανασταλτικά καθήκοντα, παρά ανταποκρίνεται ως εξτρέμ. Από την άλλη, ο Μπιελ έχει ως πλεονέκτημα την τεχνική του, αλλά ικανή να κάνει τη διαφορά λίγο έξω από την περιοχή.

Εκ πρώτης όψεως πάντως, τώρα που ξεκαθαρίζει το τοπίο, κατανοούμε ότι ο Ολυμπιακός συγκέντρωσε ικανούς ποδοσφαιριστές στη μπροστινή γραμμή, παρά στο κέντρο και την άμυνα. Ειδικά οι επιλογές στην ανασταλτική λειτουργία κρίνονται αυστηρώς καθημερινά, γι’ αυτό τον λόγο εμπιστεύονται οι ιθύνοντες τα θαρραλέα πόδια του Ντόη. Ακόμη και στη μεσαία γραμμή, προκύπτουν μονάδες με αξία, στους οποίους αν κατανεμηθούν σωστά οι ρόλοι ίσως ο Ολυμπιακός πετύχει την επιθυμητή ισορροπία.

Επί της παρούσης, ο Ολυμπιακός μετρά τρεις μεσοεπιθετικούς (και ο Φορτούνης), έχει ήδη τον Βαλμπουενά για ολιγόλεπτα διαστήματα, τους Ελ Αραμπί και Μπακαμπού στη θέση της επίθεσης, αρκετά εξτρέμ που ακόμη δεν έχει κάποιος ξεκάθαρα διαπρέψει στα αρχικά τους δείγματα. Σε αυτούς προσθέστε τον Χουάνγκ, καθώς ο Κορεάτης συμβάλλει κυρίως στην ορθή ανάπτυξη της ομάδας, αποτελεί τον σημαντικότερο κρίκο για να μεταφέρεται η μπάλα με φυσιολογικό τρόπο στους μπροστινούς.