Το έτος 2010 απέμεινε στη μνήμη μας για την αξιομνημόνευτη Ίντερ του Μουρίνιο και την κατάκτηση του Champions League. Η τακτική προσέγγιση του διψασμένου Πορτογάλου κόουτς, το απόρθητο φρούριο των χαφ, αλλά και η ανάληψη κομβικών ρόλων από τα γερά του «χαρτιά». Βέβαια, η μετατόπιση του Eto’o στα φτερά ήλθε αιφνιδίως στην όψη του θεατή, όμως η απόφαση αποδείχτηκε ευεργετική για το τελικό αποτέλεσμα.

Σχεδόν μία δεκαετία στις πλάτες μας, τότε που ο Μουρίνιο κατεύθυνε υπό τις εντολές του οποιοδήποτε ποδοσφαιρικό γκρουπ κι αν αναλάμβανε. Συγκεκριμένα, ο κόουτς ζήτησε επίμονα τη μεταγραφή του Eto’o, καθώς είχε ήδη σχηματίσει την εξέλιξη του πλάνου του σε θεωρητικό επίπεδο. Ο Καμερουνέζος στράικερ αποδείκνυε στη Μπάρτσα, πως η εφήμερη χρήση του στα άκρα πρόσδιδε ευελιξία και άπλετο χώρο για να ενεργήσει ο νεαρός τότε Λίο.

Δεν είναι διόλου απίθανο ο Μουρίνιο να μελέτησε την αντίστοιχη κίνηση, για αυτό προχώρησε και στην απόκτηση του. Το σχήμα, λοιπόν, της Ίντερ στη μετά-ιμπραχίμοβιτς εποχή διαμορφώθηκε με τον Eto’o στο αριστερό άκρο ή σπανίως στο δεξί. Κορυφή υπήρξε ο άσημος Μιλίτο, λίγο πριν επαληθεύσει την επιθετική του δεινότητα. Συγκεκριμένα, ο Eto’o υπήρξε το κρυφό όπλο στην επιχείρηση pressing. Εκτός από την ευλυγισία του εκτός περιοχής και την ικανότητα να γίνεται δεύτερος επιθετικός, ταλαιπωρούσε συχνά την ανάπτυξη του αντιπάλου. Συγκεκριμένα, η τρανή Μπαρτσελόνα του 2010 βραχυκύκλωσε ανάμεσα στα τρία νευρώδη χαφ, Καμπιάσο – Σνάιντερ – Μότα, αλλά και στις πτέρυγες με τον Καμερουνέζο πρώην άσο και αντίστοιχα τον αμυντικογενή Κίβου. Μία σύνθεση προσανατολισμένη και πλήρως εφαρμοσμένη σε απροσπέλαστο 4-5-1, υπό ευνοϊκότερες συνθήκες γινόταν και 4-3-3.

Ένας προικισμένος, λοιπόν επιθετικός της τάξεως του Eto’o – με ιδιαίτερα γκολ (Ίντερ: 102 αγ. 55 γκολ/ 25 ασίστ) – αφέθηκε στην τακτική εμβάθυνση του Μουρίνιο. Ο Πορτογάλος διέθετε πάντα ένα τρικ, το οποίο θα δυσχέραινε τα ατού του αντιπάλου. Πέρα των πολύτιμων μονάδων στη διάθεση του, γνώριζε να κατατροπώνει τις αρετές της απέναντι πλευράς. Ποιος θα λησμονήσει επίσης το διπλό μαρκάρισμα στον Λίο. Το πρώτο μαρκάρισμα man–to–man, καθώς το δεύτερο πλαισίωνε ανά πάσα στιγμή όντας σε απόσταση λίγων μέτρων. Στον αντίκτυπο του προπονητικού έργου του Μουρίνιο, διαπιστώνουμε την επίτευξη δεμένου συνόλου, απόρροια της ευρωπαϊκής επιτυχίας.

Σήμερα, η επινοητικότητα του Μουρίνιο έχει δώσει τη θέση της στη στασιμότητα, κραυγάζοντας επανειλημμένα για επαναπροσδιορισμό των ποδοσφαιρικών του σκέψεων. Σε μία ύστατη προσπάθεια, μήπως επανέλθει η προπονητική του σπιρτάδα.