Όταν οι εξτρέμ στην Ελλάδα προσαρμόζονται σε νέο ρόλο | Sons Of Football
Κατά καιρούς έχουμε θαυμάσει και αξιόλογους παίκτες στο «φτωχό» ελληνικό ποδόσφαιρο, μονάδες που φθάνουν στη χώρα με την ιδιότητα κυρίως του εξτρέμ. Με την πάροδο όμως του χρόνου, τόσο οι ίδιοι, όσο και τα αρμόδια τεχνικά επιτελεία ανακαλύπτουν πως αυτοί οι παίκτες μπορούν να φανερώνουν πολύ περισσότερα προτερήματα κοντά στο «κουτί», παρά στις άκρες του γηπέδου.
Παραδείγματα άκρως αντιπροσωπευτικά αυτού του φαινομένου συναντιούνται ανά διαστήματα, με αποκορύφωμα το τωρινό του Λιβάι Γκαρσία στην ΑΕΚ. Ο Αφρικανός ήλθε ως ένα άξιο εξτρέμ με χαρακτηριστικά την ταχύτητα και τη ντρίπλα, που θα δίνουν πλάτος στο βασικό σχήμα. Όσο όμως δρούσε στην ενδεκάδα, τόσο πιο φανερό γινόταν πως αποτελεί παίκτη που επενδύει κάνεις μονάχα στο επιθετικό κομμάτι, χωρίς άλλα παράλληλα καθήκοντα, όπως ο ανασταλτικός τομέας.
Σιγά-σιγά ο Λιβάι Γκαρσία πάτησε και την περιοχή της ΑΕΚ. Όχι μόνο για να υποστηρίξει το βασικό σέντερ φορ, αλλά να αναλάβει σε ορισμένους αγώνες τον ίδιο αυτό ρόλο. Το πείραμα λοιπόν, πέτυχε κι ας ήλθε έπειτα από έλλειψη λύσεων στη θέση αυτή. Ο Λιβάι απέδειξε πως κατέχει κινήσεις που παραπέμπουν σε έναν επιθετικό: κεφάλια με καλές τοποθετήσεις, ριμπάουντ που ουδέποτε μπορούσε να βρει στα άκρα που αγωνιζόταν. Όλα αυτά του απέφεραν γκολ, επομένως και ένα νέο… μονοπάτι που ούτε ο ίδιος φανταζόταν πως θα το βάδιζε με επιτυχία.
Πλέον είναι μια από τις συχνότερες επιλογές τακτικής του Αλμέιδα, καθώς το έργο του έγινε ακόμη πιο εύκολο με την εύρεση ενός εκπληκτικού εξτρέμ, τον Ελίασον. Συνεπώς, για να διατηρήσει ο νέος προπονητής την ευελιξία και των δύο παικτών, διατηρεί τον Λιβάι ως επιθετικό, τον Ελίασον στα «φτερά», όπως και τον Αραούχο ως περιφερειακός επιθετικός.
Το συγκεκριμένο φαινόμενο, να υιοθετούν ένα νέο ρόλο οι εξτρέμ, πάει λίγο πίσω σε άλλες εξίσου χαρακτηριστικές περιπτώσεις στην Ελλάδα. Η πρώτη που μας έρχεται στο νου είναι ο Λέτο. Ανέκαθεν στην αριστερή πλευρά ο Αργεντινός, με απανωτές ντρίπλες, κούρσες που είτε είχαν αντίκρισμα, είτε κατέληγαν ανούσιες για το σύνολο. Φαντεζί ποδοσφαιριστής ο Σεμπάστιαν, σε σημείο που απολαμβάναμε το ιδιαίτερο του στυλ και συγχωρούσαμε τον λιγοστό απολογισμό του από ουσία. Ωστόσο, ο τότε προπονητής Φερέιρα στον Παναθηναϊκό μετατόπισε σε ελεύθερο ρόλο στον άξονα τον Λέτο, κινούμενος ως επιθετικός. Και τα νούμερα του Αργεντινού έφθασαν απροσδόκητα στα ύψη, διότι οι ενέργειες του γίνονταν σε λιγότερα μέτρα και είχαν κατεύθυνση μόνο προς την εστία.
Ο Αργεντινός πράγματι μεταμορφώθηκε, παρακολουθώντας οι φίλαθλοι έναν άλλου τύπου παίκτη που ίσως δεν ανακαλύπταμε ποτέ εάν δεν προκύπταν οι τότε συγκυρίες. Οι λόγοι αυτών των μετατροπών σε ρόλους εντοπίζονται στις αδυναμίες των ομάδων, στην ανάγκη εύρεσης λύσεων, όπως και το ότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι χαμηλού επιπέδου ώστε το ταλέντο ορισμένων παικτών να «εγκλωβίζεται» μονάχα σε ένα χώρο. Ο Λέτο αγωνιζόμενος ως ελεύθερος στράικερ σε 33 συμμετοχές πέτυχε 15 γκολ και 12 ασίστ!
Άλλη περίπτωση που ακολούθησε την αντίστοιχη εξέλιξη ήταν ο Μιραλάς, και μάλιστα έχοντας διάρκεια και δίχως σοβαρό τραυματισμό όπως δυστυχώς ο Αργεντινός. Ο Βέλγος μας συστήθηκε ως εξτρέμ ή περιφερειακός παίκτης που στηρίζει τον βασικό σέντερ φορ. Τουλάχιστον έτσι αγωνιζόταν σε μια ανταγωνιστική Σεντ Ετιέν προτού προστεθεί στους Ερυθρόλευκους. Όμως, στο ελληνικό πρωτάθλημα οι κούρσες του κατά μέτωπο στις υποδεέστερες εδώ άμυνες του απέφεραν σημαντικά γκολ. Ο Βαλβέρδε πήγε στο εξής σκεπτικό: αφού προετοίμαζε το ρόστερ του για μαζική πίεση στη μικρή εστία του αντιπάλου για απόκτηση κατοχής, τότε ο Βέλγος θα ήταν ο ιδανικός για την αναστάτωση.
Ο Μιραλάς χρίστηκε πρώτος σκόρερ, ανέπτυξε το ένστικτο του γκολτζή που ουδέποτε είχε περάσει σε τέτοιο βαθμό ότι το κατείχε όσο έπαιζε στις πτέρυγες. Βέβαια, στην Ελλάδα ο ίδιος αγωνιζόταν με ιδιαίτερη ευκολία έπειτα σε όποια θέση του ζητούνταν, έχοντας ξεπεράσει τα χαμηλά όρια του εγχώριου πρωταθλήματος. Οι νέες προοπτικές που του γεννήθηκαν έρχονταν τόσο από τις κρυφές του ικανότητες, όσο και από τη διευκόλυνση που του επέτρεπε η Σούπερ Λιγκ να πειραματιστεί με το ταλέντο του. Μάλιστα δεν είναι τυχαίο ότι μόνο στα μέρη μας άγγιξε υψηλούς αριθμούς σκοραρίσματος και ουσίας μέσα από το ατομικό του παιχνίδι. Συνολικά 36 γκολ έφθασε με τους Ερυθρόλευκους σε 64 αγώνες πρωταθλήματος, σε Ευρώπη και Κύπελλο δε σημείωσε κάποιο τέρμα.
Ένας ακόμη παίκτης που ίσως μπορούσε να διακριθεί σε ρόλο επιθετικού ήταν ο νεαρός Βιερίνια. Αγωνιζόταν κυρίως στην αριστερή πλευρά, αλλά η συχνότητά του να σκοράρει δημιουργούσε σκέψεις σε μονιμοποίησή του ως στράικερ, αλλά κυρίως χρησίμευσε έτσι σε ειδικές αποστολές. Είχε τον τρόπο του ο Πορτογάλος με υψηλή τεχνική να τρυπώνει ανάμεσα στα μπακ, και να προξενεί ρήγματα. Πάντα τον ακολουθούσε η ουσία, διότι αγωνιζόμενος μακριά από την περιοχή έβρισκε τρόπους να πετυχαίνει μακρινά γκολ, να βρίσκει τους συμπαίκτες του με εύστοχες πάσες.
Αρκετές φορές στο γήπεδο Καραϊσκάκης ανέλαβε και το ρόλο του ελεύθερου κυνηγού, όταν ο Μουσλίμοβιτς αδυνατούσε να ακολουθήσει πλάνο με αιφνίδιες επιθέσεις. Τότε ήταν το ζητούμενο και από αρκετούς φίλους της ομάδας ο Βιερίνια να τοποθετείται εκεί, από τη στιγμή που αναλωνόταν σε ενέργειες στις πλευρές. Ο Βιερίνια μετέπειτα απέδειξε ότι για τα δεδομένα της Ελλάδας χαρακτηρίζεται πολυθεσίτης. Τον παρακολουθήσαμε ως δεξί μπακ στην υπόλοιπη καριέρα στο εξωτερικό, το ίδιο και εδώ στην επιστροφή του στον ΠΑΟΚ. Κυρίως όμως, αγωνιζόμενος ως αριστερός μπακ πέτυχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην αήττητη ομάδα του Λουτσέσκου.
Αυτή τη δεδομένη στιγμή το ίδιο συμβαίνει και με τον Λιβάι Γκαρσία της ΑΕΚ. Δοκίμαστε τις δυνατότητές τους, εκμεταλλεύτηκε τη συγκυρία μεταγραφής του Ελίασον και πλέον τον απολαμβάνουμε ως στράικερ. Στο ίδιο ύφος συζήτησης εισέρχεται πλέον και ο Παλάσιος του Παναθηναϊκού. Κάποιες φορές και ο Μασούρας, αφού κυρίως ως περιφερειακός επιθετικός συμπεριφέρεται αγωνιστικά παρά ως δημιουργός εξτρέμ.