ΠΑΣ Γιάννινα: Χριστοβασίλης, Γιαννίκης, και η επόμενη μέρα
Με το πρωτάθλημα να έχει φτάσει στην ολοκλήρωση του, οι ομάδες της Super League στρέφουν τη προσοχή τους στην επόμενη μέρα. Αφίξεις, αναχωρήσεις και το… παρασκήνιο, είναι τα θέματα που μονοπωλούν το ενδιαφέρον στις αθλητικές φυλλάδες και sites. Μία από τις εκπλήξεις της χρονιάς, υπήρξε και ο “Άγιαξ” της Ηπείρου, για τον οποίο ουκ ολίγα δημοσιεύματα έχουν γραφτεί το τελευταίο καιρό. Άραγε κατά πόσο μεγάλη επιτυχία ήταν η φετινή πορεία του ΠΑΣ, και πού οφείλεται; Η επόμενη μέρα τι επιφυλάσσει για την ομάδα των Ιωαννίνων;
Δεν συμβαίνει συχνά, μια νεοφώτιστη ομάδα με μηδενικό budget, να καταφέρνει να δημιουργεί πονοκέφαλο ακόμα και σε ανώτερους αγωνιστικά αντιπάλους. Κι όμως έγινε!! Πολλοί αναζητούν έναν ήρωα, ένα πρόσωπο στο οποίο θα χρεώσουν τη καλή πορεία της ομάδας. Άλλοι δείχνουν προς το πρόσωπο του Αργύρη Γιαννίκη, και άλλοι προς το άλλοτε μαύρο πρόβατο της ομάδας, τον Γιώργο Χριστοβασίλη.
Ο… αμφιλεγόμενος Χριστοβασίλης
Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές έχω κριτικάρει τον συγκεκριμένο παράγοντα. Ένα ξέρω όμως σίγουρα, πώς όσο ευθύνεται στις αποτυχίες άλλο τόσο κομμάτι έχει και στις επιτυχίες της ομάδας. Δεν πρόκειται για τον πρόεδρο που έχει και τα δίνει, αλλά και για έναν καλό διαχειριστή με “εύνοια”. Όσο δοξάστηκε το 2016 με τον ΠΑΣ να συμμετέχει για πρώτη φορά στο θεσμό του Europa League, άλλο τόσο μισήθηκε στα αυτοκαταστροφικά δύο χρόνια που ακολούθησαν, με τον ΠΑΣ να αποχαιρετά τη πρώτη κατηγορία. Παρόλα αυτά δε μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε δύο προτερήματα του τα οποία και συνέβαλαν στη φετινή πορεία της ομάδας. Πρώτον είναι από τους λίγους προέδρους ομάδας, που δεν επεμβαίνει στα πόδια των προπονητών. Αφήνει τον εκάστοτε προπονητή που έχει εμπιστευτεί, να δουλέψει και να διαχειριστεί το υλικό. Το δεύτερο το ανέφερα λίγο πιο πάνω, και είναι η “εύνοια”. Ο άνθρωπος ψαρεύει μπαρμπούνια σε πισίνα. Γίνεται με τα λεφτά που βάζει ο Χριστοβασίλης να έχει φέρει παίκτες σαν τους Ντε Βινσέντι, Κόντε, Καρτάλη και άλλους πολλούς; σε καμία περίπτωση…
Γιαννίκης η μεγάλη(;) ανακάλυψη
Και φτάνουμε στον MVP της χρονιάς. Ήρθε, δίδαξε, και από ότι φαίνεται μας αποχαιρετά. Πρόκειται για έναν νεοφερμένο προπονητή, που μεταμόρφωσε μια ομάδα και θύμισε σε πολλούς οπαδούς πώς ΠΡΕΠΕΙ να παίζει μια ομάδα που σέβεται τον εαυτό της, και το άθλημα. Για τον κύριο Γιαννίκη έχουν πάρει φωτιά πολλά δημοσιεύματα σχετικά με το μέλλον του, τόσο στον ΠΑΣ όσο και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αρχικά η ποιότητα ενός προπονητή φαίνεται από το τρόπο με τον οποίο εξελίσσει το υλικό του, και από το τί πετυχαίνει με “μικρότερες” ομάδες. Από την άλλη όμως πόσο εύκολα μπορεί να διατηρήσει τη καλή του εικόνα ο κ. Γιαννίκης σε μεγάλες Αθηναϊκές ομάδες; Δεν είναι ίδιες οι απαιτήσεις σε αυτούς τους συλλόγους όπως στις επαρχιακές και τις μικρομεσαίες ομάδες, και πλέον ο κόσμος των “μεγάλων” ομάδων δίνει μηδενική πίστωση χρόνου, απαιτώντας θαύματα και… άμεσα. Αντιλαμβάνομαι πως ο ΠΑΣ αποτελεί ένα σκαλοπάτι για τη καριέρα του Αργύρη Γιαννίκη και θεωρώ πως δύο είναι οι λόγοι για να τον πάρουν μακριά από τον “Άγιαξ”. Ο πρώτος λόγος θα ήταν μια καλή πρόταση από το εξωτερικό, και ιδιαίτερα από Γερμανία. Ο δεύτερος λόγος θα ήταν μια πρόταση από ομάδα ή οποία μπορεί να του δώσει όσα δεν μπορεί ο ΠΑΣ. Προπονητικό κέντρο που αρμόζει σε επαγγελματική ομάδα, γήπεδο ιδανικό για καλό ποδόσφαιρο, και παίκτες με μεγαλύτερη ποιότητα.
Μέχρι και σήμερα τόσο ο κόσμος της ομάδας όσο και η διοίκηση της, αναμένουν μια απάντηση. Πλέον το ζήτημα του προπονητή αντιμετωπίζεται σαν παιχνίδι ριάλιτι από πολλές φυλλάδες και ρεπορτάζ, και σίγουρα δεν είναι αυτό που χρειάζεται ο ΠΑΣ. Άμεσο ζήτημα για το σχεδιασμό της ομάδας του ΠΑΣ θα πρέπει να είναι μια ξεκάθαρη απάντηση από το κύριο Γιαννίκη, καθώς και ο πρόεδρος να αναλάβει πρωτοβουλίες, και να πιέσει για τη βελτίωση των Ζωσιμάδων. Δυστυχώς ο ΠΑΣ δεν διαθέτει δικό του γήπεδο, και η ξεχασμένη Ήπειρος ακόμα επαιτεί για τα βασικά και αυτονόητα. Ο ΠΑΣ μπορεί να είναι η ομάδα που ένωσε όλη την Ήπειρο, αλλά πολλοί τον θυμούνται και τον μνημονεύουν μόνο ενόψει εκλογικών αναμετρήσεων…
