Η εικόνα αποσύνθεσης της Εθνικής μας υπενθύμισε για άλλη μία φορά το χαμηλό επίπεδο που βρίσκεται ο Έλληνας ποδοσφαιριστής. Παρακολουθήσαμε αρκετά νέα και φρέσκα πρόσωπα στην αρχική ενδεκάδα, τα οποία όμως επιβεβαίωσαν τους φόβους μας για την ποιότητα και την ετοιμότητά τους.

Ασφαλώς και κανείς δεν αναμένει κάποια θεαματική αλλαγή προς το καλύτερο. Προπονητές πάνε και έρχονται, τακτικές που διαγράφονται ανά εξάμηνα από τις μνήμες παικτών και επιλογές ρόστερ – διάταξης με βάση άλλου είδους συμφερόντων, παρά με στόχο την βελτίωση της κατάστασης. Ωστόσο, όσοι προπονητές και να αναλάβουν τα ηνία, οι ποδοσφαιριστές αποτελούν ανέκαθεν τους πρωταγωνιστές. Ανάλογα, λοιπόν, με την αξία τους καθορίζεται και η μοίρα της Εθνικής.

Σε αυτό το σημείο, είναι ανώφελο να επικρίνει κανείς το δραματικό πλάνο του Φαν’τ Σιπ, αλλά να παραδεχθούμε όλοι μας επιτέλους ότι τα νέα παιδιά δεν πρόκειται να γίνουν οι ιδεατοί παίκτες που φιλοδοξούμε μέσα μας. Παρατηρώντας την εμφάνιση ορισμένων, όπως ο Κολοβός, Βρουσάι ή Κουλούρης, απορεί κανείς πώς στην ευχή θα μπορούσαν αυτοί οι τωρινοί παίκτες να καθιερωθούν στους κορυφαίους ελληνικούς συλλόγους που ανήκουν ή φιλοδοξούν να είναι…

Υπήρχε ποτέ περίπτωση λόγου χάρη ο Κολοβός να είχε φανέλα βασικού στον Ολυμπιακό; Ας πούμε ο Κουλούρης είναι ικανός να κερδίσει την θέση κυνηγού από τον ταχυδυναμικό Άκπομ; Η απάντηση είναι ένα μεγαλοπρεπές όχι και λύνει τον γρίφο μίας αιώνιας απορίας πολλών: «γιατί τα ελληνόπουλα δεν παίρνουν ευκαιρίες;» ή «…ο Ολυμπιακός και η κάθε ομάδα καίει τα παιδιά μας…». Όσο κι αν ακούγεται σκληρό, αποτελεί την αλήθεια. Διότι αυτοί που αξίζουν, καθιερώνονται. Στον δρόμο της καταξίωσης, ενδεχομένως ρόλο να παίζει ο αριθμός ευκαιριών, αλλά η ποιότητα είναι ο καταλύτης για την πορεία προς την κορυφή.

Η ποιότητα των νεαρών Ελλήνων είναι πραγματικά απογοητευτική. Όταν λείπει, λοιπόν, το έμφυτο ταλέντο, απουσιάζει εξίσου και η δημιουργία. Ο «λίγος» Κολοβός συμπλήρωσε παιχνίδι χωρίς μία σωστή υποδοχή της μπάλας, ενώ η εκρηκτικότητα του έχει χαθεί είτε του τραυματισμού του είτε μη ατομικής εξέλιξης. Πραγματικά απελπιστικός, όντας ανέτοιμος, και εκτέθηκε ως βασικός. Απέδειξε ότι δεν ξεχωρίζει στον τωρινό ΠΑΟ, στην Εθνική θα αναγεννηθεί… Ίδια άποψη κυριαρχεί για τους περισσότερους που εκπροσωπούν το ποδοσφαιρικό τμήμα της Γαλανόλευκης, οι οποίοι παρουσιάζουν το «χαμηλό» τους ταβάνι τόσο ως μονάδες, όσο και ως προσωπικότητες.

Εν κατακλείδι, όλα αυτά τα παιδιά άρχισαν τα πρώτα τους βήματα με την ευχή των περισσότερων φιλάθλων. Προσδοκώντας να γίνουν οι μελλοντικές κολώνες της Εθνικής, αλλά και των ελληνικών σωματείων. Όπως αποδεικνύεται, λοιπόν, καμία ελληνική ομάδα δεν τους στέρησε τον στόχο της καταξίωσης, αλλά οι ικανότητες τους ή τα περιθώρια εξέλιξης στάθηκαν εμπόδιο στο ποδοσφαιρικό τους όνειρο.