30, 32, 29, 34, 36, 36

Όχι, δεν πρόκειται για τα νούμερα του λόττο, αλλά για τις ηλικίες παικτών του Ολυμπιακού.

Όταν έχεις μιά άμυνα που ο μέσος όρος ηλικίας της, αγγίζει τα 30 έτη…

Όταν η επίθεσή σου έχει μέσο όρο ηλικίας που ξεπερνάει τα 32 έτη.
Όταν το κέντρο σου, με μ.ο. ηλικίας τα 28 έχει παίκτες που έχουν πάρει διαζύγιο από το τρέξιμo και το μαρκάρισμα το ψάχνουν ακόμα στο… λεξικό, τότε δεν μπορείς να μιλάς για “αξιώσεις” (που ούτως ή άλλως δεν έχεις έτσι όπως κατεβαίνεις…).

Δεν μπορείς να στήνεις μιά ομάδα με ένα σύστημα που αφήνει τόσο χώρο στον αντίπαλο. Με την Άρσεναλ παίζεις… σκυλιά στο τρέξιμο, ακούραστοι, ανάσα δεν θα σ’ αφήσουν να τους πάρεις… Τους έδωσες και χώρο, τί περίμενες; Να σε λυπηθεί ένας αντίπαλος που τη απουσία πνευμόνων από σένα μπροστά, δεν νιώθει την πίεσή σου και κατεβαίνει ως το κέντρο, λες και κάνει βόλτα στην παραλία το σκυλάκι του; (ενίοτε το λένε… Elneny).

Στον αντίπαλο που κατέβαζε ανενόχλητος την μπάλα και δεν αισθάνθηκε πουθενά την παρουσία σου και μόλις έφτανε στα καρέ σου, εσύ αμυνόσουν ΠΙΣΩ από την γραμμή της μεγάλης περιοχής. Είναι ποτέ δυνατόν ομάδα που παίζει τόσο πίσω, να μην φάει 2 γκολ έξω από την περιοχή, που ο αντίπαλός σου, την έχει οργώσει σαν χωράφι του; Το γεγονός και μόνο ότι στο ημίχρονο είχες μόλις 30% κατοχή μπάλας και στο τέλος του αγώνα οι Άγγλοι είχαν 60% κατοχής, τα λέει όλα…

Απλά πράγματα: δεν μπορείς να κατεβαίνεις με συστήματα-αλχημείες και μονίμως να τα μετατρέπεις σε ένα καμουφλαρισμένο 4-3-3 στις -όποιες- αντεπιθέσεις σου (που ο Θεός να τις κάνει τέτοιες δηλαδή…). Τουλάχιστον στην Ευρώπη όχι, ΔΕΝ μπορείς να κατεβαίνεις έτσι. Εκτός κι αν δεν έχεις χορτάσει ξεβρακώματα…

Στην Ελλάδα με τους υπόλοιπους τσοπανάρηδες, (καθώς μιά ζωή εκεί ρίχνεις την καραμέλα μετά από κάθε… ευρω-νίλα) ό,τι σύστημα και να εφαρμόσεις, θα πάρεις έναν τίτλο. Θα καταφέρεις να χρυσώσεις το χάπι στους οπαδούς σου, που ως φαίνεται δεν κουράζονται να καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια για τον… 485ο τίτλο τους. Αν αυτό είναι το ζητούμενο, τότε πάσο: συνέχισε στο ίδιο μοτίβο. Όσο για τους οπαδούς σου… με τις τιμές στο σανό τόσο χαμηλά, δεν θα ’χουν πρόβλημα, θα την βγάλουν (ΚΑΙ εφέτος…).

Με δυό λόγια: όταν κάθε χρονιά ξηλώνεις τη μισή σου ομάδα, όταν παίρνεις κάτι ενσημοκολλήτρες και κάτι «καπαρντίνες» μούρλια απ’ τα… αζήτητα και κυρίως, όταν χρησιμοποιείς την ομάδα για να μοσχοπουλήσεις υπερτιμημένους παίκτες και να γεμίσεις τα ταμεία σου, αλλά αντί να εξαργυρώσεις αυτές τις πωλήσεις πας και παίρνεις κάτι τελειωμένους, τότε δεν έχεις δικαίωμα να μιλας για ευρωπαϊκές διακρίσεις. Δεν μπορείς να μιλάς για όνειρα, για ευσεβείς πόθους, για “οράματα” (για να χρησιμοποιήσω προσφιλή όρο προέδρου σου), γιατί όπως διαπιστώνεις χρόνια τώρα, έμενες και θα συνεχίσεις να μένεις στις… ονειρώξεις.