Πώς επιθυμείς αποτέλεσμα δίχως να δημιουργήσεις...

Ασφαλώς είναι εκτός πραγματικότητας όποιος απέβλεπε σε θετικό αποτέλεσμα από τον Ολυμπιακό, παρακολουθώντας την αγωνιστική ανυπαρξία του έναντι της Ναντ. Διότι ο Ολυμπιακός δεν δημιούργησε, ούτε βεβαίως εκτέλεσε ορθά το πλάνο του 3-4-3 που για κάποιον λόγο θεωρείται το σύνηθες τη δεδομένη στιγμή στα πρώτα βήματα των Ερυθρόλευκων σε αυτή την ρευστή σεζόν.

Ο Ολυμπιακός ως αγωνιστικό σύνολο κατόρθωσε να φτιάξει δύο μόλις ευκαιρίες (!) σε όλο τον αγώνα, φανερώνοντας ένα φτωχό build up με απανωτά προσωπικά λάθη. Από όσες μονάδες καλέστηκαν να αγωνιστούν εναντίον των Γάλλων, δεν διακρίθηκε κανείς σε σημαντικό βαθμό. Εάν εξαιρέσουμε δύο – τρία αγγίγματα του Μπιελ, τον υποφερτό Ρέτσο με τη μπάλα στα πόδια, όλοι οι υπόλοιποι παίκτες απέτυχαν να συνδυαστούν έστω μία φορά με τον διπλανό τους.

Παράλληλα, οι περισσότεροι φίλοι της ομάδας απορούν για την προτίμηση του συγκεκριμένου συστήματος από τον Κορμπεράν, το 3-4-3 ή διαφορετικά 5-3-2. Η εύλογη απορία τους έχει να κάνει με τους διαθέσιμους παίκτες του ρόστερ και κατά πόσο διαθέτουν ανάλογες ικανότητες για να το φέρουν εις πέρας. Συγκεκριμένα, προκύπτουν τρια σέντερ μπακ που κανείς τους δεν ξεχώρισε ανασταλτικά, όπως και δύο ακραία μπακ ευθυνόφοβα, με πλήρως αντίθετο στυλ για να υπηρετήσουν το αιφνίδιο αυτό σύστημα που απαιτεί συνεχές ανέβασμα ως στήριξη στην επίθεση.

Έπειτα, οι δύο χαφ λόγω ελλιπούς ταχύτητας και ώθησης, αναγκάζονταν να γυρνάνε την κατοχή στους επίφοβους -για λάθος- αμυντικούς, όπως καλή ώρα ο αρνητικός Σισέ. Επιπλέον, όποια μονάδα παρέστη στο γήπεδο με καθήκον της το επιθετικό κομμάτι, απλά συμπλήρωνε τους έντεκα της σύνθεσης. Ειδικά οι αποστάσεις μεταξύ μέσων και επιθετικών ήταν ορισμένες φορές έως και 30 μέτρα μακριά (!), γεγονός που η μακρινή πάσα δεν είχε πιθανότητες να είναι και ακριβής.

Από την άλλη, η αθλητικού τύπου Ναντ διατήρησε σχετικά υψηλό ρυθμό στο παιχνίδι της. Είχε το απρόβλεπτο και την πρωτοβουλία των κινήσεων είτε επρόκειτο για κάθετο ποδόσφαιρο, είτε για ψηλό παιχνίδι με ξεκάθαρη κυριαρχία της στα κόρνερ. Μάλιστα ήταν εκείνη που σκόραρε για χάρη του… Ολυμπιακού. Και όσο κι αν απορρυθμίστηκαν οι Γάλλοι για ένα διάστημα, ο Ολυμπιακός παρέμενε χαμηλά στον αγωνιστικό χώρο, ενώ το τεχνικό του επιτελείο επέτρεπε να ανταλλάσσουν οι αμυντικοί μεταξύ τους σε παθητικό ρόλο συνεχώς παράλληλες πάσες. Με αποτέλεσμα οι ίδιοι να καταλήγουν σε «παγίδες» στα πλάγια του γηπέδου και να εγκλωβίζονται.

Για αρκετούς φιλάθλους δεν ήταν ξαφνική απογοήτευση η νωθρή, αλλά και απαράλλαχτη εικόνα του Ολυμπιακού. Την περίμεναν. Ήδη γνώριζαν ότι δύσκολα ο σύλλογος θα αποτινάξει έτσι εύκολα την μετριότητα που τον διακατέχει. Άλλωστε είχε φανερώσει το πενιχρό του δείγμα και απέναντι σε υποδεέστερες ομάδες, όπως Απόλλων Λεμεσού και Σλόβαν, όπως και σε εκείνον τον εφιάλτη με τη τεσσάρα της Μακάμπι.

Πώς όμως, να διαφοροποιηθεί αυτή η εικόνα του Ολυμπιακού από τη μια στιγμή στην άλλη. Όταν πρόκειται για έναν σύλλογο που οι αρμόδιοί του αφυπνίστηκαν λίγο πριν το τέλος του μεταγραφικού παζαριού των ευρωπαϊκών κλαμπ. Έτρεξαν πάλι σε έναν μαραθώνιο που αντίπαλο είχαν τον… χείριστο (άλλη μία φορά) εαυτό τους, ώστε να κατανοήσουν ξανά αργά τα αδιόρθωτα ψεγάδια ενός παρατημένου ρόστερ. Επίσης, η πιο ατυχής διαπίστωση ορισμένων είναι ότι από την τωρινή σύνθεση ουδείς συγκαταλέγεται στους βασικούς και ανεπηρέαστους αυτής της ταραχώδους κατάστασης, μιας και η ατομική εικόνα του καθενός μοιάζει περίπου ίδια με αυτήν του απέναντι.

ΥΓ. Νωρίς να κριθεί ο Κορμπεράν, αλλά έναν συνδυασμό δεν έχουμε διακρίνει…

ΥΓ. Άσχημα στο μάτι χτύπησε ο πανηγυρισμός του Ρέαμπτσιουκ στο ακυρωθέν γκολ των Γάλλων…

ΥΓ. Και ο Άγιαξ μοσχοπούλησε ό,τι κυριολεκτικά βρήκε μπροστά του. Κι όμως, πρωταγωνιστεί…