Πέρυσι τέτοια εποχή ο Ολυμπιακός είχε ήδη χάσει το πρωτάθλημα τρώγοντας τη δίκαιη (και λίγα ήταν) τριάρα στην Τούμπα, έχανε το κύπελλο καθώς η Λαμία τον απέκλειε ταπεινωτικά και κατάφερε να αποκλειστεί κι από αυτή τη Ντιναμό Κιέβου που κατέβηκε μία φορά στο πρώτο ημίχρονο τη σέντρα στο Καραϊσκάκη και σκόραρε, ενώ στο δεύτερο ημίχρονο έπαιξε στο μισό γήπεδο λες κι απέναντι του ήταν η Μπαρτσελόνα. Όλοι, ακόμα και οι μεγαλύτεροι αντιολυμπιακοί, βλέπουν ότι η ομάδα φέτος είναι ήδη στα όρια της από άποψη παιχνιδιών, την έχουν βρει και οι ατυχίες μαζεμένες, για τα χειρουργεία που έχει φάει ούτε λόγος προφανώς, κι όμως παραμένει μέσα σε όλους τους στόχους του.

Δεν παίζει την μπάλα που έπαιζε πέρυσι τέτοια εποχή, μία μπάλα που ξεκίνησε από το παιχνίδι με τη Μίλαν και πήγε μέχρι τέλους στο κόκκινο, με μοναδική απώλεια αυτή της Τούμπας (τρομερά λάθος στήσιμο και κακή αντιμετώπιση του παιχνιδιού συνολικά) και με την ήττα από τη Λαμία στο κύπελλο να συνοδεύεται από ευκαιρίες που δε χάνονται, χαμένο πέναλτι κι ότι άλλη ατυχία υπήρχε. Ο Ολυμπιακός προς το παρόν έχει νικήσει και την ατυχία του, γιατί πολύ απλά είναι τρομερά αποτελεσματικός, ενώ σε μία κρίσιμη καμπή της χρονιάς, δείχνει να έχει το εύκολο γκολ.

Ο Χασάν που τόσο κράχτηκε άδικα, έχει ήδη 3/3 και μάλιστα κρίσιμα γκολ όλα τους, το ένα δίνει τη νίκη στο Περιστέρι η οποία μπορεί να αποδειχτεί μισό πρωτάθλημα, δίνει το έναυσμα για την αντεπίθεση με την ισοφάριση της Λαμίας στο ναό και ξεκλειδώνει νωρίς το ματς με τον Πανιώνιο διώχνοντας το άγχος. Έτσι, ο Μαρτίνς τον είδε να συνεργάζεται όμορφα με τον Ελ Αραμπί (όλοι οι γαύροι 4-4-2 θέλουμε να βλέπουμε, αυτό δεν αλλάζει, με αυτό μεγαλώσαμε στην τελική), ενώ είδε και τον Φορτούνη να βρίσκει δίχτυα για πρώτη φορά μετά τον σοβαρό του τραυματισμό και σε κάθε παιχνίδι να παρουσιάζεται καλύτερος και πιο σίγουρος.

Οι δύο βορειοαφρικανοί συνδυάζονται μπροστά κι έτσι δεν πέφτει όλο το βάρος στο μαρκάρισμα του Ελ Αραμπί, ενώ ο Φορτούνης παίζει μαζί και για τον Ποντένσε και για τον Σουντανί, καθώς έχει το απρόβλεπτο του πρώτου και τις καλές του μεταβιβάσεις, συν την επαφή με την εστία του δεύτερου. Είναι πολύ σημαντικό να μπαίνεις στο γήπεδο και να ξέρεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ότι ένα γκολ θα το βρείς και όσον αφορά το παιχνίδι της Τούμπας κυρίως που «καίει» περισσότερο τον Ολυμπιακό, αν ξεκινήσει στη σκέψη ότι θα σκοράρει όπως και να’χει, ισοσταθμίζει την εξίσου μεγάλη αποτελεσματικότητα του ΠΑΟΚ που κι αυτός σκοράρει συνεχώς.

Ενδιάμεσα όμως υπάρχει η Άρσεναλ, ο πρόεδρος έδωσε το σύνθημα για την πίστη του στην ομάδα και θεωρεί ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει την υπέρβαση. Δεν έχει άδικο με βάση την εικόνα που έχει η Άρσεναλ όλη τη χρονιά, δυστυχώς όμως υπάρχει μία βασική παράμετρος που είναι εναντίον του Ολυμπιακού. Κι αυτή είναι ότι σε όσο κακή βραδιά και να είναι μία ομάδα και δη μεγάλη όπως παραμένει η Άρσεναλ, μπορεί να σου κάνει τη ζημιά σε κάθε δυνατή στιγμή, ακόμα κι αν μοιάζει νεκρή στο γήπεδο. Επίσης στις 4 επισκέψεις της στο Καραϊσκάκη, ακόμα και σαν αδιάφορη, η Άρσεναλ σκόραρε στις 3 και μόνο στο 1-0 του 2009 δε βρήκε δίχτυα.

Η λογική λέει ότι πάμε για πολύ εύκολο γκολ/γκολ και όβερ στο παιχνίδι αυτό, δε βλέπω πως ο Ολυμπιακός δε θα σκοράρει σ’αυτό το κάτι σαν άμυνα που έχει η Άρσεναλ, δυστυχώς όμως θεωρώ και δύσκολο να κρατήσει το μηδέν αντίστοιχα. Η μόνη διαφορά είναι ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να πάει χωρίς το άγχος που είχε στο Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς ήταν τέτοια η εικόνα του ειδικά στο ματς με την Τότεναμ που έπειθε ότι μπορεί να παίξει και το ρόλο του φαβορί.

Πολύ καλύτερη ακόμα και η τότε Τότεναμ που δεν πατούσε καλά από την τωρινή Άρσεναλ. Η οποία Τότεναμ στον πολύ καλό και φουριόζο Ολυμπιακό έβαλε 2 γκολ πριν κανείς το πάρει χαμπάρι. Το μεγάλο κακό είναι ότι οι Αγγλικές ομάδες έχουν άλλη αντοχή και ταχυδύναμη σε σχέση με όλες τις άλλων εθνικοτήτων ομάδες, ενώ η Άρσεναλ που είναι εκτός στόχων γενικά, έχει ως μοναδική διαφυγή για το γόητρο της μία καλή πορεία στο Γιουρόπα Λιγκ. Δε βλέπω πως θα το πετύχει αυτό ακόμα κι αν περάσει τον Ολυμπιακό, καθώς οι ομάδες στη συνέχεια είναι ικανές να τη διαλύσουν, αλλά ο Αρτέτα προσπαθεί όσο μπορεί να τη συμμαζέψει.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει να χάσει τίποτα. Από το ματς στο Βελιγράδι που του κόστισε την πρόκριση ως 2^ος στο Τσάμπιονς Λιγκ (όσο και να με πείθετε για το αντίθετο, δεν αλλάζω γνώμη), έδειξε ότι προτεραιότητα του είναι το πρωτάθλημα, στη μοναδική χρονιά που ήταν τόσο κατάλληλα στημένος για την Ευρωπαϊκή υπέρβαση. Τώρα πρέπει να πάει χωρίς άγχος όσο χάλια κι αν δείχνει η Άρσεναλ. Σίγουρα δε θα είναι ότι καλύτερο ένας αποκλεισμός από μία ομάδα που δεν είναι στην πλήρη ακμή της, αλλά πόσο χειρότερα θα νιώσουν οι ερυθρόλευκοι αν αποκλειστούν από την Άρσεναλ σε σχέση με πέρυσι που ήρθε ο αποκλεισμός από τη Ντιναμό Κιέβου που δεν τρόμαζε;

Η Άρσεναλ από την άλλη θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά στο πρεστίζ της αν αποκλειστεί από τον Ολυμπιακό και θα αρχίσουν για τα καλά τα όργανα. Ο Ολυμπιακός που είδαμε στους ομίλους, ακόμα και με τις δεδομένες αμυντικές αδυναμίες που έδειξε (ελέω Μεριά) μπορεί να την κοντράρει στα ίσα, θέλουν και οι δύο ομάδες να παίξουν κλειστά αλλά όλοι θεωρούμε σχεδόν απίθανο να συμβεί αυτό. Δεν το έχουν στο dna τους αυτές οι δύο ομάδες να παίξουν κλειστά. Ο Ολυμπιακός θα ήθελα προσωπικά να παίξει όπως πριν τον Σεπτέμβριο, όπως έπαιζε στα προκριματικά.

Να ελέγξει την επιθετικότητα των αντιπάλων με ψύχραιμο παιχνίδι και να μπορέσει να κερδίσει μέτρα μέσω του πολύ όμορφου Passing game του που φέτος βελτιώθηκε όσο ποτέ και φαίνεται να έχει γίνει πολλή δουλειά από τον Μαρτίνς. Ο Μπα στο πλάϊ του Σεμέδο έχει αποκτήσει σιγουριά σαν αμυντικός και έχουν συνθέσει ένα πολύ καλό δίδυμο, ωστόσο υπάρχουν και σκέψεις για χρησιμοποίηση του Σισέ, ο οποίος σίγουρα έχει μεγαλύτερη δύναμη και Ευρωπαϊκή εμπειρία. Μπροστά θα παίξει ο Ελ Αραμπί, με τον Μασούρα δεξιά, τον Βαλμπουενά αριστερά και τον Φορτούνη πίσω από το φορ.

Θα ήθελα πολύ να είναι άλλη η διάταξη με τον Κωστάκη αριστερά που μπορεί και συγκλίνει καλύτερα και τον κοντό Γάλλο στη θέση που πρόσφερε τις πολλές ασίστ στους επιθετικούς. Ο Βαλμπουενά στα άκρα παρ’ότι ακόμα δε δείχνει σημάδια κούρασης, κάνει περισσότερα μέτρα και χάνει κάτι από τη φονική του ακρίβεια, ενώ τρώει και πολύ ξύλο κι αποκλείεται το σκάουτινγκ της Άρσεναλ να μην τον έχει σημαδέψει ως τον υπ’αριθμόν 1 κίνδυνο, πιο πολύ ακόμα κι από τον Ελ Αραμπί. Ο καλός Φορτούνης είναι απαραίτητος και έγινε τέτοια διαχείριση ώστε να είναι έτοιμος στο επιθυμητό επίπεδο για τα παιχνίδια με Άρσεναλ και ΠΑΟΚ αρχικά και για τα πλέϊ-οφ στη συνέχεια.

Συνολικά ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι στην τσίτα σε όλο το παιχνίδι. Αυτό που με στεναχωρεί εν ολίγοις είναι ότι ξέρω από τώρα ότι θα το πάνε στα άκρα το παιχνίδι οι ερυθρόλευκοι, όσο πιο κρίσιμο κι αν είναι το παιχνίδι της Τούμπας δεν πρόκειται να κάνουν έκπτωση σε μία πιθανή βραδιά που μπορεί αν όλα πάνε καλά να μεγαλώσει το πρεστίζ του συλλόγου, συνεπώς θα πάνε πιο κουρασμένοι στην Τούμπα. Αλλά αυτά θα τα πούμε αφού λήξει το παιχνίδι με την Άρσεναλ. Μέχρι τότε, ας ευχηθούμε την καλύτερη δυνατή απόδοση και προς θεού ΟΧΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥΣ.