Ρεάλ Μαδρίτης: Κρίνοντας την αξία της, δευτερευόντως την απόδοση

Η Ρεάλ Μαδρίτης για άλλη μια φορά φέτος μας υποχρέωσε να αφήσουμε σε δεύτερη μοίρα την απόδοση του αγωνιστικού της συνόλου και να υποκλιθούμε στην διαχρονική της ανωτερότητα. Η 14η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ βάσει του τρόπου που ήρθε απέναντι στα πιο προχωρημένα πρότζεκτ άλλων ομάδων, επισημοποιεί την ιδιαιτερότητα των Μαδριλένων. Αυτή επανάφερε η Ρεάλ στο προσκήνιο ως αναντίρρητο χαρακτηριστικό της, και αυτή επιθυμούσε να χαράξει στο μυαλό όλων.

Δεν προξενεί έκπληξη το πλάνο του Κλοπ

Στην αντίπερα όχθη, η σχεδόν περίφημη εικόνα της Λίβερπουλ καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν δεν επαληθεύτηκε στις παραστάσεις υψηλού κύρους. Ο λόγος φυσικά για την αποτυχία να σταθεί καταλλήλως σε αγώνες που αποτελούν το εμπόδιο πριν την κατάκτηση τροπαίου. Η Λίβερπουλ στους τελικούς που φέτος παρευρέθηκε, δεν αξιώθηκα να σκοράρει. Κι αυτό το γεγονός αποδείκνυε την οπισθοχώρηση της συνολικής απόδοσης των παικτών, ενώ ο Κλοπ ίσως για άλλη μια φορά φανέρωσε ένα προβλεπόμενο πλάνο που εντός της μάχη απέτυχε να εκπλήξει την έτερο αντίπαλο Ρεάλ Μαδρίτης. Ιδίως αν θυμηθεί κανείς το περσινό στήσιμο της Λίβερπουλ ασχέτως φυσικής κατάστασης, συνειδητοποιεί ότι το πλάνο είναι κοινώς γνωστό και απαράλλαχτο προτού εισέλθουν οι παίκτες στον αγωνιστικό χώρο.

Το πιο κρίσιμο σημείο εντοπίζεται στην εξέλιξη του αγώνα, όπου ο Κλοπ δεν έθεσε κάποια δύσκολη εξίσωση στο φρούριο της Ρεάλ. Προφανώς και δεν είναι εύκολο να διασπάσει κανείς τη συνειδητή τακτική της Ρεάλ περί άμυνας, αλλά η εναλλαγή ρόλων στους παίκτες θα μπορούσε να ήταν το κλειδί απέναντι της. Βέβαια, οι μετέπειτα λύσεις από τον πάγκο δεν κατείχαν την κατάλληλη εξίσου ποιότητα για να «μπουν στα παπούτσια» ενός εξασθενημένου Μανέ και να προσφέρουν ένταση και την απρόβλεπτη ενέργεια όπως ο Σαλάχ. Αναφερόμενοι τόσο στην γραμμή επίθεσης, μα κυρίως στο ημικύκλιο καθώς έπειτα από την αποχώρηση του Αλκάνταρα το μυαλό των υπολοίπων βάρυνε σε εύρεση έξυπνων περασμάτων.

Σύστημα με τέσσερα χαφ, έναν σέντερ φορ και έναν… εξτρέμ!

Αυτή η συνταγή δεν αποτελεί κατ’ εξοχήν επιλογή του Αντσελότι, αλλά ο Ιταλός πολύπειρος κόουτς επανέλαβε το ίδιο μοτίβο από τον προηγούμενο, τον Ζιντάν. Ο Γάλλος το τελευταίο διάστημα στη Μαδρίτη είχε εισάγει αρχική διάταξη με παρουσία τεσσάρων χαφ, έναν εξτρέμ (ο Βινίσιους κυρίως), όπως και τον δεινό στράικερ Μπενζεμά. Τούτη η επιλογή συστήματος έγινε με βάση τα χαρακτηριστικά των υπαρχόντων ποδοσφαιριστών, παρά λόγω κάποιας προτίμησης από τον εκάστοτε προπονητή.

Στο τωρινό ρόστερ ο μοναδικός ακραίος που εκπροσωπεί επάξια τον ρόλο του είναι ο Βινίσιους, έχοντας και διττό ρόλο δίπλα στον Μπενζεμά στην επίθεση. Οι υπόλοιποι εξτρέμ που φέρουν μαζί τους αυτή την ιδιότητα, δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσουν υψηλές απαιτήσεις στη πράξη, επομένως επιλέγεται ο μέσος Βαλβέρδε, όπως και πριν δύο χρόνια ο Ίσκο από τον Ζιντάν. Με αυτό τον τρόπο, προκύπτει ένα 4-4-2 με τον Βινίσιους να εναλλάσσεται σε ρόλους ανάλογα με τις συνθήκες του αγώνα και τα κενά διαστήματα στον αγωνιστικό χώρο. Ούτε και η τακτική του Αντσελότι εξ αρχής έναν δύσκολο γρίφο για τον Κλοπ, αλλά στην εξέλιξη του αγώνα διέθετε και ένα «όπλο», τον Καμαβινγκά. Αρκετοί απόρησαν μάλιστα που η Ρεάλ παρέμεινε δίχως φρεσκάρισμα με νέα πρόσωπα στην αρχική της σύνθεση. Ωστόσο, απέναντι στη Λίβερπουλ η εξέλιξη του αγώνα ευνοούσε τους Μαδριλένους εν αντιθέσει με τους προηγούμενους νοκ – άουτ αγώνες που αρκετά δεδομένα ήταν εις βάρος τους. Σε εκείνες τις περιπτώσεις, ο Αντσελότι απευθύνθηκε στους νέοτερους του ρόστερ, να συμβάλλουν με τα αθλητικά τους προσόντα που λείπουν πλέον από τους βετεράνους.

Υιοθετείται ο τρόπος της Ρεάλ Μαδρίτης;

Το είχαμε προαναφέρει σε προηγούμενες περιπτώσεις, η Ρεάλ απέκλεισε αντιπάλους που είτε θεωρούνταν ανώτερα πρότζεκτ τη δεδομένη στιγμή είτε διέθεταν πλούτο και έξτρα ανέσεις με το μέρος τους. Όμως, οι Μαδριλένοι απέδειξαν ότι πέρα αυτά τα πανίσχυρα όπλα που θεωρούνται δεδομένα για επιτυχίες και τα γεύονταν επίσης οι ίδιοι κατά καιρούς, χρειάζεται και η μοναδικότητα ενός συλλόγου. Η Ρεάλ βρίσκεται πάντα αντιμέτωπη με το καθήκον – την κατάκτηση Ευρωπαϊκού – που στα σπλάχνα της ομάδας κατέληξε ως σύνηθες έργο που πρέπει να παρίσταται κάθε έτος ως πρωταγωνιστής.

Η μέτρια φετινή φυσική κατάσταση της Ρεάλ ήταν και το ψεγάδι που πόρωνε τους παίκτες της. Τους γέννησε φιλοδοξία για απόδειξη του αντίθετου. Κι αν ορισμένες ομάδες θελήσουν να ακολουθήσουν την τακτική της Ρεάλ με την εκμετάλλευση στιγμών, θα εκτεθεί. Είναι δεδομένο ότι κάθε σύλλογος θα τιμωρηθεί αγωνιστικά, διότι αυτό που πέτυχε ο μαδριλένικος σύλλογος αποτελεί εξαίρεση μόνο για αυτήν. Άλλωστε, εδώ και χρόνια γνωρίζει ο καθένας τα απαραίτητα «υλικά» για την κατάκτηση ενός Τσάμπιονς Λιγκ: ανίκητη ομάδα, αλλά και κατάλληλη φόρμα την κατάλληλη αγωνιστική περίοδο.

Όπως, το συγκεκριμένο μονοπάτι δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ευπρόσδεκτος τρόπος ποδοσφαίρου για την Ρεάλ Μαδρίτης. Το περιθώριο το εξάντλησε με το φετινό της ευρωπαϊκό τρόπαιο, καθώς η διαχρονική της υπεροχή επετεύχθη όντας το απόλυτο αφεντικό σε κάθε τομέα μη αφήνοντας περιθώρια αμφισβήτησης γι’ αυτό. Συνεπώς, είναι βέβαιο ότι η Ρεάλ δεν θα αρκεστεί στη φετινή εικόνα της και θα μοχθήσει για την παρουσίαση ενός ακόμη ποιοτικότερου υλικού συνολικά. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα βρίσκεται κορυφή με φρέσκια στρατιά παικτών, με ανανεωμένες και πιο απελευθερωμένες ιδέες στο πλάνο της, την οποία επόμενη μέρα έχει αρχίζει ήδη να την προετοιμάζει.