Παράτολμη απόφαση του Ζιντάν να αφήσει εκτός οποιοδήποτε ακραίο επιθετικό. Η διάταξη απέναντι στη Βαλένθια απαρτιζόταν από πέντε κατ’ εξοχήν χαφ και μόλις έναν κυνηγό, τα οποία παραδόξως επιβλήθηκαν 1-3 στον ημιτελικό του Σούπερ Καπ.

Με αρκετές απουσίες, ο Ζιντάν παρέταξε την εξής πεντάδα με τη σειρά: Ίσκο, Κρόος, Μόντριτς, Βαλβέρδε και ελαφρώς πιο πίσω τον αγωνιστή Κασεμίρο. Οι δύο μακραίωνοι χαφ, Μόντριτς και Κρόος, ανέλαβαν την εύκολη μεταβίβαση της μπάλας από τη πίσω γραμμή στους λίγο πιο προωθημένους χαφ. Εδώ και καιρό επανήλθαν σε επίπεδα φόρμας και η άνεση της κυκλοφορίας φτάνει και πάλι σε υψηλά ποσοστά. Η κύρια τακτική δεν εστίαζε στη κάλυψη των ακραίων χώρων, όμως στο να επιτευχθεί ρήξη της αντίπαλης άμυνας μέσα από την «καρδιά». Η μπάλα κυλούσε με απόλυτη ευστοχία στα πόδια των Μαδριλένων, με αποκορύφωμα τα εκπληκτικά αγγίγματα του Ίσκο.

Ο χθεσινός πολύ καλός Ίσκο επέστρεψε με όρεξη και ευελιξία, καλύπτοντας το αριστερό τμήμα με επιθετική προσέγγιση από τον άξονα. Ήταν εκείνος που έπαιρνε τη πρωτοβουλία, την διείσδυση και ο ικανότερος να ανοίξει διαδρόμους στην αντίπαλη περιοχή. Σκόραρε και ταλαιπώρησε ουκ ολίγες φορές τους αντιπάλους. Αρκετές επινοήσεις, πάσες πάρε-βάλε, πιρουέτες, μέχρι και γεμάτη κεφαλιά στο δοκάρι του στέρησε ακόμη ένα γκολ. Ο επιπλέον κρίκος στη σειρά των χαφ ήταν η φετινή «αποκάλυψη», ο Βαλβέρδε. Κάλυπτε το δεξιό τμήμα, με προσανατολισμό να συγκλίνει εξίσου προς το κέντρο της εστίας. Το στυλ του παραπέμπει στο Κόβασιτς, διαθέτοντας βεβαίως μεγαλύτερο ανάστημα και έφεση να πατάει περιοχή με καλά νούμερα σκορ.

Τελευταίος – ως άνθρωπος της αναχαίτισης – ο Κασεμίρο. Για άλλη μία φορά αποτελούσε την ασπίδα σε οποιαδήποτε υποψία κινδύνου. Μάζευε τη μπάλα, τη προωθούσε ορθά, καθώς και ο ίδιος έχει την ικανότητα να διατηρεί την κατοχή. Δεν είναι μόνο ένας κόφτης και ειδικός στην ανάσχεση, αλλά μπορεί και συμβάλλει στο build up.

Όλοι τους άφησαν στο περιθώριο τις ψηλές σέντρες και στράφηκαν στην συρτή και εύστοχη ανάπτυξη. Εξουθένωσαν τον αντίπαλο, δεν τους παρέδωσαν την κατοχή, ενώ η πληρότητα στο κέντρο τους εξασφάλιζε ανεπηρέαστη την άμυνα. Απέναντι τους η αντίπαλη τριάδα χαφ ήταν σαφώς κατώτερη σε τεχνικό επίπεδο και δημιουργία, αλλά δεν είχαν τα φόντα να πιέσουν και στη πρώτη πάσα με επιτυχία. Τους έπνιγαν οι Μαδριλένοι χαφ. Γυρνούσαν το τόπι σαν δείκτης ρολογιού στην εστία τους και με αιφνίδιες κάθετες πατούσαν περιοχή. Είχε κανείς την αίσθηση, ότι οι παίκτες της Ρεάλ ήταν περισσότεροι από τον επιτρεπόμενο αριθμό.

Ο Ζιντάν κατόρθωσε το χθεσινό πλάνο χωρίς στη διάθεσή του τον μόνιμο σκόρερ Μπενζεμά. Αρκέστηκε στον μέτριο Γιόβιτς, ο οποίος αδυνατούσε να ακολουθήσει τα τριγωνάκια και την ευκολία αλλαγής πάσας των συμπαικτών του. Μία ενθαρρυντική γεύση για την ισχυρή μεσαία γραμμή την είχαμε πάρει στο Κλάσσικο έναντι της «διαβρωμένης» πλέον Μπάρτσα.

Εγκατέλειψε την προοπτική των ακραίων ο Ζιντάν, καθώς λείπει η βοήθεια που τόσο πολύ θα ήθελε. Ανέτοιμος ο Αζάρ, ο Μπέιλ εκτός ομάδας, ενώ οι νεαροί Βραζιλιάνοι δεν γεμίζουν τις κενές θέσεις των προηγούμενων. Ο πειραματισμός, λοιπόν, με τα πέντε ποιοτικά χαφ ίσως εφαρμοστεί σε κάποια μακρινή εξόρμηση στο Μάντσεστερ, εναντίον της Σίτι. Αποτελεί περιέργεια πώς θα ανταπεξέλθει η Ρεάλ με αντίπαλο κέντρο εφάμιλλης ποιότητας.