Στο καυτό Μετραπολιτάνο η Ατλέτικο αντιμετώπισε την Λίβερπουλ για την φάση των 16 τους Champions League. Οι γηπεδούχοι μπήκαν λυσασμένοι στο χορτάρι, μάσαγαν σίδερα στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης και προηγήθηκαν με τον Σαούλ μόλις στο 4′ μετά από εκτέλεση κόρνερ του Κόκε.

Οι Reds μετά την αρχική ψυχρολουσία πήραν μέτρα στο γήπεδο και προσπαθούσαν τόσο από τα πλάγια όσο και από τον άξονα να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για τελική προσπάθεια αλλά μάταια.Γύρω γύρω η μπάλα αλλά από καθαρή φάση τίποτα εκτός από ένα σουτ του Σαλάχ στο πρώτο μέρος.

Οι παίχτες του Κλοπ δεν είχαν καθαρή σκέψη,έβγαζαν νευρικότητα στις κινήσεις τους ενώ αξίζει να τονιστεί ότι πρώτη φορά είδαμε τον Μανέ να έχει τόσα νεύρα ώστε να φλερτάρει διαρκώς με την κόκκινη κάρτα.

Η τριάδα Φιρμίνιο,Σαλάχ,Μανέ έμοιαζε ασύνδετη και μετά από πολύ καιρό δεν είδαμε ούτε έναν αυτοματισμό από τους 3 τους.Από την άλλη μεριά οι γηπεδούχοι είναι γεννημένοι για τέτοιου είδους αγώνες.Ένα γκολ και μετά πίσω με ολίγον κλεφτοπόλεμο.

Στο δεύτερο σκέλος του αγώνα ο Οριγκί μπήκε στη θέση του Σενεγαλέζου,αλλά ουσιαστικά δεν βοήθησε καθόλου ως αλλαγή.Σαλάχ και Χέντερσον είχαν απο μια καλή στιγμή ο καθένας,όπως και ο Μοράτα από πλευράς των ροχιμπλάνκος αλλά κυριολεκτικά έμπλεξε τα μπούτια του στην συγκεκριμένη φάση.

Πολύ κακή εικόνα των Άγγλων, δίκαιη η νίκη των Μαδριλένων με τον Σιμεόνε να κάνει τις γνωστές χειρονομίες του προς την κερκίδα στα όρια του γραφικού και τον Κλοπ να διαμαρτύρεται συνεχώς στον διαιτητή δείγμα του ότι και αυτός τακτικά και σε θέμα διαχείρισης ίσως και να έκανε το χειρότερο παιχνίδι απο τότε που πήγε στο μεγάλο λιμάνι.

Σκληρά μαρκαρίσματα,κακό θέαμα γενικά για τέτοια φάση και από τώρα αναρωτιέμαι πόσα πούλμαν θα παρκάρουν μπροστά στο τέρμα του Όμπλακ στο Άνφιλντ…