Σοβαρές οι αδυναμίες της Τσέλσι στην ανάπτυξη | Sons Of Football
Καθόλου τυχαία δεν είναι η συχνή απώλεια βαθμών για τη φετινή Τσέλσι, καθώς το σύνολο του Τούχελ αδυνατεί να ανταποκριθεί σε παιχνίδια που χρήζουν κυριαρχίας και επιβολής ρυθμού από τον ανώτερο του γηπέδου. Ακόμη κι αν προηγείται η Τσέλσι, όπως συνέβαινε με την Μπράιτον στο τελευταίο ματς, είναι ο τύπος ομάδας που θα προσέξει περισσότερο το εύθραυστο σκορ της και θα δώσει σημασία στην άμυνα απ’ ότι στην δυνατότητα δημιουργίας. Πέρα από τη λεγόμενη συμπεριφορά που επιδεικνύει ένα αγωνιστικό σύνολο, ιδιαίτερο ρόλο διαδραματίζουν και τα χαρακτηριστικά των παικτών ανά θέση και κατά πόσο δύνανται να υποστηρίξουν ένα συγκεκριμένο στυλ ποδοσφαίρου.
Παρότι λοιπόν κέρδιζε η Τσέλσι καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα με τη Μπράιτον, στο τέλος τη πλήρωσε και μάλιστα δικαίως με ισοφάριση (1-1) από τους φιλοξενούμενους. Και αυτό ήταν κιόλας το δίκαιο, μιας και σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο η μόνη ομάδα που απειλούσε, δημιουργούσε φάσεις και υπερείχε σε μέτρα στο γήπεδο ήταν η Μπράιτον. Ακριβώς το αντίθετο έπραξε η Τσέλσι, η οποία οπισθοχώρησε και με μακρινές πάσες προσπαθούσε να εκμαιεύσει το λάθος από τον σαφώς καλύτερο αντίπαλο εκείνη τη στιγμή.
Ένας λόγος που οι Μπλε δυσκολεύονται να επανέλθουν ως κυρίαρχοι στον αγωνιστικό χώρο είναι η μεσαία τους γραμμή με Κόβασιτς, Καντέ και Ζορζινιό. Θα τους χαρακτήριζε κανείς πιο πολύ ως καταστροφείς του πλάνου ενός αντιπάλου, παρά ως μονάδες που από τα πόδια τους αρχίζει το build up της βασικής σύνθεσης. Και οι τρεις είναι ιδανικοί σε κλεψίματα, φέρνουν εις πέρας τα ανασταλτικά καθήκοντα, ενώ κυρίως ο Καντέ μας επιφυλάσσει ορισμένες φορές κάποιες εκπληκτικές κούρσες από τον άξονα.
Ωστόσο, ένας μαραθώνιος πρωταθλήματος, πόσο μάλλον η Premier League, μας έχει αποδείξει πως ο πρώτος που κόβει το νήμα φέρει μαζί του τα κοντινότερα χαρακτηριστικά από πλευράς παραγωγικού ποδοσφαίρου. Οι μόνες ομάδες δηλαδή που ανήκουν προς αυτή την κατεύθυνση είναι οι Σίτι και Λίβερπουλ, γι’ αυτό μάλιστα τις προτιμά η πλειονότητα των φιλάθλων και τις παρακολουθεί με ενδιαφέρον. Αυτές οι δύο προσεγγίζουν το άθλημα πιο σύνθετα, καθώς και κατάλληλους παίκτες διαθέτουν, αλλά και προπονητές με φιλοσοφία της κυριαρχίας και τον τρόπο που θα την επιτύχουν με οποιονδήποτε κι αν έχουν απέναντι. Από την άλλη, η Τσέλσι δεν είναι σε θέση να το πράξει, παρά μόνο να παραμένει σε έναν δευτερεύοντα ρόλο, σε αμυντικογενές σχήμα, έτσι ώστε να αποσπάσει αυτό που επιθυμεί.
Όπως αναφέραμε, τα χαφ της ασφαλώς και αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο, όμως δεν συγκαταλέγονται στους μέσους που ρυθμίζουν το τέμπο ή νοιάζονται για την ποιότητα των μεταβιβάσεων, προκειμένου οι Μπλε να κερδίσουν τη μάχη στις γραμμές και να έρχονται πιο συχνά κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Ειδικά για το δεύτερο χρειάζεται αντίληψη και υψηλή τεχνική, αρετές που συναντάμε ακόμη στους Κρος – Μόντριτς, Γκουντογκάν – Ρόντρι, ή παλιότερα φυσικά στους Ινιέστα και Τσάβι. Ο μόνος που διασώζεται αλλά δεν ανήκει στον όρο χαφ είναι ο Μάουντ, ο οποίος είτε ως επιτελικός μέσος είτε ως ακραίος επιθετικός αξιοποιείται από τον Τούχελ. Βέβαια, ο Άγγλος συχνά εμφανίζεται αποκομμένος ή μόνος ανάμεσα σε αντίπαλα κορμιά από τη στιγμή που ολόκληρη η ομάδα έχει οπισθοχωρήσει ένοχα στην εστία της.
Ένα άλλο μειονέκτημα είναι η επιμονή του Τούχελ στο 3-5-2 ή 5-3-2 ακόμη και με αντιπάλους που χρειάζεται εκείνος και η Τσέλσι να πάρουν τα ηνία δίχως να αφήσουν περιθώρια αμφισβήτησης. Και πέρσι με την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ μετά τους «τελικούς» του νοκ άουτ, σημειώναμε πως το συγκεκριμένο σύστημα δεν ειδικεύεται για κάθε περίσταση. Ειδικά όταν πρόκειται για μία μακρά σειρά αγώνων, χρειάζεται κανείς την επιθετικότητα, την πολυδιάστατη δημιουργία τόσο από τα άκρα, όσο και από τον άξονα. Άλλωστε η αμυντική λειτουργία ενός κλαμπ δεν ανταμείβεται με μοναδική προσοχή σε αυτήν με κάθε κόστος, αλλά εξασφαλίζοντας την ισορροπία σε κάθε γραμμή αρμονικά.
Η Πρέμιερ Λιγκ πιθανόν θα καταλήξει στη Σίτι όσο ικανή ομάδα κι αν μοιάζει και η Λίβερπουλ. Η αρμάδα του Γκουαρδιόλα έχει αγγίξει την τελειότητα σε αρκετές πτυχές του παιχνιδιού, ενώ η διάρκεια με την οποία το πετυχαίνει της προσφέρει ξεκάθαρο πλεονέκτημα. Πάντως και οι δύο πορεύονται με ορθή νοοτροπία στη κατάκτηση όσο το δυνατόν περισσότερων πόντων, θέτοντας εκείνοι το στυλ παιχνιδιού τους σε όλες τις έδρες. Η Τσέλσι αντίθετα προσανατολίζεται στην άμυνα και προσαρμόζεται στο σκορ σε περίπτωση που την ευνοεί. Ως επακόλουθο, αρκείται στο αποτέλεσμα και μόνο.
