Σταθερά ανώτερη η Ρεάλ Μαδρίτης, επιπόλαια αναζητά την διάκριση η Μπαρτσελόνα

Παρότι αναμέναμε στο πρώτο Ελ Κλάσικο της σεζόν πολύ πιο βελτιωμένες εκδοχές ομάδων από Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα, η βαθιά αυτή επιθυμία μας αναβάλλεται επ΄ αόριστον. Κι αν οι Μερένχες πηγαίνουν αργά από το ένα σταθερό βήμα στο άλλο, οι Μπλαουγκράνα προσπαθούν να προσπεράσουν «πίστες» για να βρεθούν στο προσκήνιο με απερίσκεπτο τρόπο. Αυτή η λαχτάρα για άμεση διάκριση αρχίζει και σβήνει τον τελευταίο μήνα, καθώς οι φιλοξενούμενοι είδαν ότι η έτερος αντίπαλος ακόμη προπορεύεται σε κάθε επίπεδο από τους ίδιους.

Το ντέρμπι αποτέλεσε ευκαιρία για απαντήσεις της Μπαρτσελόνα προς τις δυνατότητές της. Τελικά βίωσε το ίδιο αίσθημα με το αντίστοιχο το βράδυ της Τετάρτης έναντι της Ίντερ. Εύκολη νίκη της Ρεάλ, όπως και θετικό αποτέλεσμα των Νερατζούρι για να πληγωθεί ακόμη πιο πολύ ο εγωισμός της Μπάρτσα. Η ίδια βιάζεται να… μεγαλώσει, τόσο όσο έχει να κάνει με την αγωνιστική της ποιότητα, όσο και με τον προπονητή της που έχει μόλις δύο περίπου εξάμηνα στην Ευρώπη. Από την μία, πρακτική ο Τσάβι στο σύλλογο της καρδιάς του, αλλά παράλογη η διοίκηση φορτώνοντας σε κόουτς και παίκτες το «πρέπει» των τίτλων. Μία βιασύνη δηλαδή ώστε να κλείσει βεβιασμένα ένας κύκλος ταραχώδους περιόδου για το κλαμπ, και να αρχίσει μονομιάς ανανεωμένη με υπογραφή την διάκριση.

Το χαμηλό όμως ηθικό των Μπλαουγκράνα υπέστη ακόμη μία αναποδιά, αυτή τη φορά από την Ρεάλ Μαδρίτης που σε κάθε τομέα ήταν περιέργως ανώτερη. Παρουσίαστηκς πιο ικανή στην κυκλοφορία με ουσία, είχε γρήγορη -όπως έχουμε φέτος επισημάνει- μετάβαση προς την αντίπαλη περιοχή. Βέβαια, με μετρημένες φάσεις οι Μερένχες, όμως στις λίγες καλές στιγμές θα μπορούσε να είναι εκείνη με υψηλό σκορ υπέρ της. Από την άλλη, η φετινή Μπαρτσελόνα του Τσάβι δεν θύμιζε την περσινή στο ίδιο γήπεδο. Ατολμία των παικτών σε κάθε μονομαχία και ελάχιστοι συνδυασμοί. Μοναδικός στόχος ο Λεβαντόφσκι χωρίς μετέπειτα σχέδιο, αλλά και ύπαρξη εξτρέμ με λιγοστή συνεισφορά τόσο στη δημιουργία, όσο και στην εκτέλεση προς την αντίπαλη εστία.

Συηκεκριμένα, ο Μεντί εξουδετέρωσε τον Ραφίνια που φέρει συχνά κάποιες εμπνεύσεις σε μικρούς χώρους. Παράλληλα, ο Αντσελότι απέφυγε το μοιραίο περσινό λάθος με την άμυνα προωθημένη στο ημικύκλιο. Την προφύλαξε, προσφέροντάς την βάθος αυτή την φορά, καθώς και η κατοχή των Μπλαουγκράνα ήταν άτονη, δίχως επικίνδυνη κάθετη πάσα. Ο Βινίσιους αποτέλεσε ξανά σημείο αναφοράς που δελεάζει τους αντιπάλους όταν κινείται στο άκρο, δημιουργώντας διαδρόμους στους συμπαίκτες του. Με αντίπαλο τον Σέρτζι Ρομπέρτο το έργο έμοιαζε εξ αρχής ευκολότερο εν αντιθέσει με συνεχή αντίπαλο τον ταχύ εξίσου Αραούχο.

Το δυσχερές στοιχείο για την έως τώρα πορεία του Τσάβι αποτελεί το ολοένα και πιο άχρωμο ποδόσφαιρο. Εάν ήταν για κάποιο προτέρημα να στοιχηματίζαμε με την παρουσία του Καταλανού, θα ήταν το σύνθετο στυλ της ομάδας. Μαζί του το αναβίωσε το νεανικό σύνολο, το διατήρησε από πέρσι, όμως αυτή τη στιγμή προχωρά δίχως έμπνευση. Πέραν των πιθανών χαμένων στόχων, η ομάδα δεν αποκτά τη βάση για το προσεχές μέλλον, στο οποίο πρωταγωνιστές θα είναι οι νεαροί που ήδη δοκιμάζονται σε υψηλές προκλήσεις.

Όσο για τους Μερένχες, τα βήματα πραγματοποιούνται αργά, αλλά σταθερά. Πολύ δύσκολα η Ρεάλ Μαδρίτης θα προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές, όπως επιπόλαια έπραξε η Μπάρτσα. Διαθέτει τους ίδιους πολεμιστές ως αλλαγή, την ίδια… πατέντα με τις περιπτώσεις Καμαβινγκά και Ροντρίγκο. Ενίσχυσε το κέντρο της με ελπιδοφόρους μέσους, από τους οποίους οι δύο προσωπικότητες Κρος και Μόντριτς διατηρούνται φρέσκοι με κάποιες αντοχές.

Αυτό όμως, που δύσκολα θα αλλάξει στους δύο κορυφαίους συλλόγους, είναι να αποκτήσουν ξανά την αίγλη του παρελθόντος. Έναν θαυμασμό λοιπόν, τον οποίο ως ένα βαθμό δέχονται δικαίως από το παγκόσμιο φίλαθλο κοινό οι Μάντσεστερ Σίτι και Λίβερπουλ. Σίγουρα δεν βρίσκονται στο επίπεδο με τις Ισπανικές της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά η πλειονότητα των τραπεζιών στα καταστήματα γεμίζει από άτομα που ενδιαφέρονται κυρίως για το αγγλικό ποδόσφαιρο, τα «αστέρια» του, αλλά και τους προπονητές – αναμορφωτές εξαιρετικών σύγχρονων ομάδων.

ΥΓ. Λείπουν οι μπόλικες στιγμές μαγείας από τον Πέδρι, όπως συνήθιζε πέρσι…