Στο σφυρί για 90.000 ευρώ ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας του Π.Ν.

Ένα ιστορικό σκαρί, το Υ/Β ΓΛΑΥΚΟΣ, είχε την τύχη που έχει κάθε ήρωας και κάθε τι το ξεχωριστό στη χώρα μας: την εξαφάνισή του και την καταδίκη στη λήθη.
Ένα πιστό (και μάλιστα όσο λίγα) πλοίο, αποτελεί πλέον κομμάτι του ένδοξου παρελθόντος του Πολεμικού μας Ναυτικού. Ο «θάνατός» του όμως, αποτελεί παράλληλα και ένα στίγμα ντροπής, στη σύγχρονη ιστορία του Όπλου. Ο ΓΛΑΥΚΟΣ, είχε την τραγική ειρωνία της τύχης, να «γράψει ιστορία», σχεδόν με το που έπεσε από την ναυπηγική του εσχάρα και να κλείσει τον κύκλο ζωής του, με τον πιό άχαρο, τον πιο υποτιμητικό τρόπο που υπάρχει για ένα σκάφος του δικού του ιστορικού μεγέθους: στο διαλυτήριο.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:
Το S-110, δεν είναι ούτε μία οποιαδήποτε, ούτε μία τυχαία μονάδα του Π.Ν.
Ναυπηγημένο στη Γερμανία, ήταν το πρώτο παγκοσμίως υποβρύχιο της κλάσσης Type 209 που έπεφτε στο νερό. Το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, γνωστό για την διορατικότητά του σε επιλογές πλοίων, είχε τολμήσει να παραγγείλει έναν αδοκίμαστο μέχρι τότε τύπο Υποβρυχίου, το οποίο κατά τον μισό αιώνα θητείας του, θα το δικαίωνε και μάλσιτα με το παραπάνω. Το θρυλικό αυτό σκαρί, υπηρέτησε ακούραστα επί 50 ολόκληρα χρόνια στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο, υπερασπιζόμενο τις θάλασσές μας και τα συμφέροντα της χώρας μας, από τους Οθωνούς ως το Καστελόριζο και την μαρτυρική Κύπρο.
Αυτό μαζί με τα άλλα τρία της κλάσσης του (που πλαισιώθηκαν από μία ακόμη παραγγελία 4 του τύπου αργότερα) αποτελούσαν παραγγελία, που είχε λάβει χώρα επί χούντας. Και επειδή είμαστε υποχρεωμένοι να μιλάμε με βάση τα ιστορικά γεγονότα κι όχι τις πολιτικές μας καταβολές, πιστώνεται στους δικτάτορες, το γεγονός ότι είχαν φροντίσει να επιλέξουν ό,τι καλύτερο υπήρχε διαθέσιμο εκείνα τα χρόνια, για την ενίσχυση του Ναυτικού μας, το οποίο επιχειρούσε μέχρι τότε με παρωχημένης τεχνολογίας υποβρύχια. Δυστυχώς όμως για την χώρα μας, οι ίδιοι που τα παρήγγειλαν με στόχο την υπεράσπισή της, απεδείχθησαν πολύ λίγοι, άτολμοι και εξαιρετικά μικροί, στο κάλεσμα της ιστορίας με τα γεγονότα της Κύπρου. Άν και είχαν στη διάθεσή τους, ένα υπερσύγχρονο για την εποχή υποβρύχιο, το οποίο ήταν αδύνατο να το εντοπίσουν και να το αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά οι «γείτονες», δυστυχώς εστάλη δύο φορές στα ανοικτά της Κύπρου, μόνο και μόνο για να κληθεί δις αντίστοιχα, πίσω.

Με το ηρωικό του πλήρωμα και Κυβερνήτη τον θρυλικό Πλωτάρχη Βασίλιο Γαβριήλ και με Ύπαρχό του, τον μετέπετια εγκέφαλο της επιχείρησης «Χρυσόμαλλο Δέρας», Υποπλοίαρχο Βασίλη Ντερτιλή, το ΓΛΑΥΚΟΣ περίμενε την διαταγή επίθεσης, που όμως δεν ήρθε ποτέ. Μία διαταγή, που θα μπορούσε να έχει αλλάξει τον ρού της ιστορίας. Η επίσημη αναφορά του Πλωτάρχη Γαβριήλ, δίνει το στίγμα των ημερών:

«Αντικειμενικός μου σκοπός κυρίως ήτο όπως διέλθω εκ του λιμένος της Κυρηνείας ένθα και θα έβαλον τας τορπίλλας εναντίον παντός στόχου ευρισκομένου εκεί και ανεξαρτήτως εθνικότητος.

Όσον αφορά τα τουρκικά αντιτορπιλικά τα οποία τυχόν θα συναντούσα κατά το TRANSIT, είχα αποφασίσει να τους επιτεθώ εφ’ όσον διήρχοντο εις απόστασιν μικροτέρα των 10.000 υαρδών και υφίστατο πιθανότης εντοπισμού μου, δεδομένου ότι επίστευσα πως εφ όσον εντοπιζόμην υπό τουρκικού αντιτορπιλικού θα μοι επιτίθετο. Κατά την μετακίνησιν του Υποβρυχίου προς Κύπρον, ήμουν πεπεισμένος ότι εφ’ όσον δεν διεκόπτετο ο πλους και ανελάμβανα δράσιν ομού μετά του υποβρυχίου «Νηρεύς», αι απώλειαι τας οποίας θα επιφέραμεν εις τον εχθρόν θα ήσαν τόσαι ώστε να ηναγκάζετο να ματαιώση την αποβίβασιν».

Να σημειωθεί ότι: το «ΓΛΑΥΚΟΣ» μετέφερε συνολικά ένα πραγματικά θανατηφόρο οπλικό φορτίο συνδυασμού 13 τορπιλών: επρόκειτο για 6 τύπου SST-4, για 4 τορπίλες ΜΚ37.2 καθώς και 3 τορπίλες ΜΚ37.3 Σύμφωνα με μία πρόχειρη προσωμοίωση, ακόμα και με τις πλέον… απαισιόδοξες προβλέψεις που ανέρχονταν σε απώλειες της τάξης του 50%, θα μπορούσε να βυθίσει περί τα 6 με 7 τουρκικά πλοία. Μαζί με άλλα τόσα που θα μπορούσε να προσβάλει το υποβρύχιο «ΝΗΡΕΥΣ» με το οποίο επιχειρούσαν ως ζεύγος, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι οι εκτιμήσεις του Πλωτάρχη Γαβριήλ, θα έβγαιναν αληθινές… Δυστυχώς όμως, τόσο οι δικτάτορες, όσο και η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή που τους διαδέχτηκε, έκαναν πίσω, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, το Υ/Β ΓΛΑΥΚΟΣ είχε μία… αθόρυβη και ιδιαίτερα σημαντική προσφορά. Ήταν δε τόσο πολύτιμο για το Ναυτικό μας, που μετά τον εκσυγχρονισμό του την περίοδο 1996-1998, συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του, για ένα ολόκληρο τέταρτο του αιώνα… Παρά την βαριά ιστορία του, την πλούσια και ακούραστη προσφορά του και παρά το γεγονός ότι ήταν το πρώτο παγκοσμίως της κλάσσης του, η μοίρα δεν το προόριζε να έχει το τέλος που του άρμοζε.

Φορείς, επιχειρηματίες, Σύνδεσμοι Απόστρατων, εκπρόσωποι των πληρωμάτων που υπηρέτησαν σ’ αυτό, αλλά και πλήθος απλού κόσμου, ζητούσαν επίμονα την διάσωσή του και μετατροπή του σε μουσείο, ως μόνιμο έκθεμα στο Άλσος Ναυτικής Παράδοσης, δίπλα στο Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ, το Α/Τ ΒΕΛΟΣ και το Ι/Ε ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΔΗΣ. Το Π.Ν. όμως, όσο μεγάλο αισθητήριο κι άν είχε ως πρός τις εύστοχες επιλογές που σχεδόν ανέκαθεν το χαρακτήριζαν, σε ότι αφορά στην επιλογή νέων μονάδων για την ενίσχυση του Στόλου, άλλο τόσο απέδειξε ότι του έλειπε ο σεβασμός πρός την ίδια του την ιστορία… Κωφεύοντας στις εκλήσεις, έστειλε το ΓΛΑΥΚΟΣ να μετατραπεί σε μία άμορφη μάζα παλιοσίδερα, με αντίτιμο κάτι παραπάνω από 90.000 ευρώ…
Αλήθεια, με τί… πρόσωπο (για να το θέσουμε κομψά) μπορεί το Πολεμικό Ναυτικό, να μιλάει για «ναυτική παράδοση» και να βαφτίζει έτσι τον χώρο που ναυλοχούν τα ιστορικά του εκθέματα στο Παλαιό Φάληρο, όταν το ίδιο το Όπλο, το συνοδεύει η… αρνητική παράδοση, της απώλειας ιστορικών πλοίων, τα οποία τα «έχασε μέσα απ’ τα χέρια του» εξαιτίας της αδιαφορίας του ή άστοχων ενεργειών από μέρους της ηγεσίας του;
Όμως γιατί απορούμε, όταν ακόμα και το ίδιο το ΑΒΕΡΩΦ πρίν από μερικές δεκαετίες, παρ’ ολίγον να πέσει κι αυτό… θύμα, της κοντής μνήμης ορισμένων επιτελών και της αγνωμοσύνης της πολιτείας… Το μοναδικό πλοίο στην παγκόσμια ιστορία, που ευθύνεται για τον διπλασιασμό μίας χώρας και κινδύνεψε να γίνει ένας σωρός από παλιοσίδερα. Ευτυχώς τότε, ο απλός κόσμος ξεσηκώθηκε και δεν το επέτρεψε. Και σήμερα ξεσηκώθηκε για το ΓΛΑΥΚΟΣ, αλλά οι εποχές όπως και οι άνθρωποι που διοικούν, δυστυχώς ως φαίνεται, έχουν αλλάξει…