Στον αστερισμό της... Α(ΡΚ)ΤΤΙΚΗΣ Οδού

Την καταβολή 2.000 ευρώ ανά αυτοκίνητο που παγιδεύτηκε στην… Α(ρκ)τική οδό, ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός Κων/νος Μητσοτάκης, σε μία προσπάθεια διασκέδασης των αρνητικών εντυπώσεων, που ήρθαν να προστεθούν στο ήδη… βεβαρυμένο προφίλ του Πρωθυπουργού, σε ό,τι αφορά τις φυσικές καταστροφές και την ανταπόκριση του κρατικού μηχανισμού σε τέτοιες περιπτώσεις.

Αρκεί να θυμηθούμε το πόσο πολυδιαφημισμένο ήταν το έργο αυτό, από τις κυβερνήσεις του παρελθόντος. Μόνο που το… στολίδι ευρωπαϊκών προδιαγραφών, με την πρώτη χιονόπτωση κατέβασε τα ρολά, και ακολούθησε το απόλυτο χάος για εγκλωβισμένους οδηγούς που αναγκάστηκαν να περάσουν σχεδόν ένα ολόκληρο 24ωρο, σε συνθήκες πολικού ψύχους.

Ο Πρωθυπουργός -είναι αλήθεια ότι- κινήθηκε σχετικά γρήγορα, προκειμένου να προλάβει τα χειρότερα.
Με βάση μερικούς πρόχειρους υπολογισμούς, η εταιρεία που κάνει χρήση-διαχείριση της Αττικής Οδού, θα κληθεί να πληρώσει ένα ποσόν της τάξης των 6.000.000 ευρώ περίπου, πρός τους χρήστες που εγκλωβίστηκαν σε αυτήν. Είναι αρκετό όμως το ποσόν αυτό; Για τα Ελληνικά δεδομένα, ίσως και να είναι.
Ωστόσο, αρκεί αυτή η… “τιμωρία”-υποχρέωση, για μία εταιρεία που τα χρήματα αυτά τα ξαναβάζει στα ταμεία της, μέσα σε κάτι λιγότερο από 3 εβδομάδες; Σωστή η κίνηση του κου. Μητσοτάκη, απέναντι στους πολίτες που ταλαιπωρήθηκαν. Ήταν όμως μία κίνηση που όπως όλα σ’ αυτόν τον τόπο, δεν είχε ούτε την ανάλογη συνέχεια, ούτε την απαιτούμενη πρόνοια.

Διότι σε ένα ευνομούμενο κράτος, πρώτα-πρώτα δεν θα συνέβαινε ποτέ κάτι τέτοιο. Και δεν θα συνέβαινε γιατί θα υπήρχαν τα κατάλληλα εκχιονιστικά οχήματα και μηχανήματα που θα είχαν φροντίσει πρίν την χιονόπτωση να μην κλείσει ο δρόμος και που κατά τη διάρκειά της, θα βρίσκονταν έξω να τα βάζουν με το θεριό της κακοκαιρίας, προκειμένου να τον διατηρήσουν ανοικτό. Αυτό, το αφήνω ως απάντηση, σε κάποιους γνωστούς φανατικούς ψηφοφόρους του κυβερνώντος κόμματος (μην ανησυχείτε και τέτοια… “φρούτα” ευδοκιμούν σε όλα τα κόμματα, απλά τυχαίνει σήμερα να είναι η Ν.Δ. στην εξουσία) που όπως και τα σαλιγκάρια μετά την μπόρα, έτσι και αυτοί, θα βγουν να δικαιολογήσουν τις κινήσεις της Κυβέρνησης. Θα προσπαθησουν, επικαλούμενοι το… “πρωτοφανές μέγεθος” της κακοκαιρίας (δεν ήξερα ότι έχουν… μέγεθος τα καιρικά φαινόμενα) και… αναμασώντας τον γνωστό μαϊντανό του “αυτά συμβαίνουν σε όλον τον κόσμο”, να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα…
Ναί, συμβαίνουν παντού αυτά. Μόνο που στον υπόλοιπο κόσμο, ο κρατικός μηχανισμός βρίσκεται επί ποδός πολύ πρίν, ξεκινήσει η κακοκαιρία. Έχουν τα κατάλληλα μέσα για να προετοιμαστούν για τέτοια ενδεχόμενα. Και τα χρησιμοποιούν. Οι δρόμοι στο εξωτερικό θα κλείσουν ΜΟΝΟ άν γίνουν επικίνδυνοι για την ασφάλεια των χρηστών λόγω ισχυρών ανέμων ή μειωμένης ορατότητας και όχι επειδή χιόνισε. Έχει διαφορά… Δεν γνωρίζω άν η εταιρεία που διαχειρίζεται την εν λόγω οδική αρτηρία, διαθέτει τον αντίστοιχο εξοπλισμό και τα κατάλληλα οχήματα. Καλό θα ήταν κάποιος να μας ενημερώσει γι’ αυτό. Και ακόμα καλύτερα, θα ήταν ο Πρωθυπουργός αντί να αρκείται στα (αγαπημένα του) τηλεοπτικά φιρμάνια περί καταβολής αποζημιώσεων, να δεσμευτεί ότι θα αναλάβει ο ίδιος προσωπικά να βρει όχι μόνο το “τίς πταίει;” αλλά και να εγγυηθεί για την μη επανάληψη αυτών των φαινομένων.

Άν όμως η εταιρεία διαχείρισης της Α(ρκ)τικής Οδού, διαθέτει τα απαραίτητα για τέτοιες περιστάσεις μέσα και δεν μπόρεσε να τα χρησιμοποιήσει, τότε είναι υπόλογη και θα πρέπει η Δικαιοσύνη να την αναγκάσει να αναλάβει τις ευθύνες της (η διάθεση αστεϊσμού, δεν πρέπει να λείπει από τη ζωή μας…). Καλή η… αποζημίωση, αλλά άν δεν φροντίσει το κράτος, να επιβάλει στην εταιρεία, να είναι προετοιμασμένη και ανάλογα εξοπλισμένη, τα ίδια ρεζιλίκια θα λάβουν ξανά χώρα. Αλοίμονο, άν κάθε φορά που στο μέλλον θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τέτοια φαινόμενα, θα πρέπει να το σκέφτεται ο πολίτης να ξεμυτίσει από το σπίτι του με το αυτοκίνητό του ή να εγκλωβίζεται σε μία… ευρωπαϊκών προδιαγραφών οδική αρτηρία, ελλείψει ικανότητας διατήρησής της σε απρόσκοπτη κυκλοφορία.
Και κάτι τελευταίο: το προηγούμενο καλοκαίρι καιγόταν η χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη επί σειρά ημερών και η Κυβέρνηση παραχώρησε το καλύτερο δείγμα της ανικανότητάς της. Ήταν ένα καλοκαίρι που είχε έρθει να διαδεχτεί τον όλεθρο των πυρκαγιών στο Μάτι, για τον οποίο οι σημερινοί εκπρόσωποι της εξουσίας, έψεγαν (απολύτως δικαιολογημένα) τους συναδέλφους τους, της προηγούμενης. Τα τελευταία χρόνια, καίγεται η Ελλάδα και δεν είμασταν σε θέση να σώσουμε τον κόσμο, θρηνούσαμε θύματα, είμασταν ανίκανοι να αντιμετωπίσουμε ένα φαινόμενο που σχεδόν μισό αιώνα τώρα μας βρίσκει κάθε χρόνο αδικαιολόγητα απροετοίμαστους.
Με τις πρώτες καταιγίδες κάθε φθινόπωρο, το λεκανοπέδιο πνίγεται και μετατρέπεται σε… Βενετία. Τον χειμώνα με μία ισχυρή χιονόπτωση και κατεβαίνει ο διακόπτης, σε ζωτικής σημασίας δρόμους και εθνικές αρτηρίες, σε παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, σε επίπεδο υπηρεσιών του πολίτη.

Εμείς ως Έλληνες, μπορεί να μην έχουμε σύγχρονα πυροσβεστικά αεροπλάνα και τελευταίας τεχνολογίας εξοπλισμό διατήρησης ανοικτών δρόμων για τον χειμώνα.
Έχουμε όμως πρωθυπουργούς που θα… ανοίγουν δρόμους και που θα οδηγούν τον δύσμοιρο αυτό λαό, ως σύγχρονοι Μωυσήδες…
Διαθέτουμε βουλευτές που αποσπούν δυνάμεις που προορίζονται για την ασφάλεια του πολίτη και της περιουσίας τους, να σπεύδουν να προστατεύουν πρώτα τα σπίτια τους.
Έχουμε πολιτικούς που επαφίονται στη μνήμη χρυσόψαρου του Έλληνα ψηφοφόρου.
Έχουμε εμείς οι ίδιοι με το ξερό μας πάνω απ’ την κάλπη, φροντίσει να είμαστε πλήρεις και αρτιότατα… εξοπλισμένοι από εκπροσώπους της πολιτείας, που δεν μπορούν να εγγυηθούν τα αυτονόητα στους πολίτες τους, όπως γίνεται σε κάθε πολιτισμένη χώρα του πλανήτη.
Με δυό λόγια: όσες πυρκαγιές κι αν ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ να μπούνε, φερόμενοι ως σύγχρονοι… Ιμπραήμ απέναντι στα δέντρα και στα δάση μας και όσο χιόνι κι άν ρίξει, η σταθερή αξία, τα μπανανόδεντρα δηλαδή, πάντα θα τρέφουν τους πολίτες που ψηφίζουν τους ίδιους και τους ίδιους (είπαμε, μην χάσουμε το brand name μας, την ασυναγώνιστη φήμη του λαού που φέρεται ως κατακτητής στον ίδιο του τον τόπο…).