Τα καλύτερα Rock Soul τραγούδια όλων των εποχών Μέρος Δ Ι Al Jazeera

Φτάσαμε αισίως στην μέση της Λίστας και συνεζίζουμε να σας δίνουμε τα καλύτερα τραγούδια απο την λίστα του περιοδικου των Rolling Stones. O δρόμος είναι κοντά προς την κορυφή και το μουσικό ταξίδι δεν σταματά ποτέ για όλους τους φίλους της Μουσικής.

Πολύ πριν από τους Doors ή τους Black Sabbath, ο γεννημένος στο Κλίβελαντ Screamin’ Jay Hawkins συνέδεσε το ροκ εν ρολ με τον υπόκοσμο, χάρη στο χαρακτηριστικό, μακάβριο σκηνικό του νούμερο. “Συνήθιζα να χάνω το μισό κοινό όταν πηδούσα από το φέρετρό μου μέσα σε σύννεφα καπνού και ομίχλης”, θυμόταν. “Όλοι έτρεχαν στους διαδρόμους, ουρλιάζοντας από τον τρόμο”. Για να δώσει την απόκοσμη ατμόσφαιρα του “I Put a Spell on You”, ο Hawkins μέθυσε τόσο πολύ που δεν θυμόταν τη συνεδρία μετά.

Το 1979, μετά από μια μακρά περιοδεία με τους Genesis που οδήγησε στη διάλυση του γάμου τους, ο Phil Collins επέστρεψε στο σπίτι του και βρήκε ένα άδειο σπίτι. “Ήμουν θυμωμένος, ήμουν δυστυχισμένος, ήμουν λυπημένος”, είπε αργότερα για εκείνη την περίοδο. Έστησε ένα αυτοσχέδιο στούντιο στην κρεβατοκάμαρά του και διοχέτευσε όλο αυτό τον πόνο σε ένα από τα πιο ανατριχιαστικά και εντυπωσιακά τραγούδια της δεκαετίας του ’80 – ένα απόκοσμο συνθεσάιζερ και ντραμς-μηχανή, που ολοκληρώνεται με μια ελλειπτική, καταγγελτική κραυγή και τη Μόνα Λίζα όλων των γεμάτων στα ντραμς, ένα κατερχόμενο σπάσιμο με τομ-τομ που ο Collins κάποτε παρομοίασε με τον ήχο “φώκιας που γαβγίζει”.

Μετά από επτά χρόνια που έκαναν συναυλίες, ανοίγοντας συναυλίες για ονόματα όπως ο Bob Seger και οι BTO, οι Ιρλανδοί ροκάδες Thin Lizzy πέτυχαν τελικά μια παγκόσμια επιτυχία με το “The Boys Are Back in Town” του 1976 – με τη βοήθεια της διπλής κιθαριστικής επίθεσης των Scott Gorham και Brian Robertson και των στίχων του frontman Phil Lynott που έκαναν θόρυβο. Στην αρχή, ο Lynott δεν ήταν σίγουρος τι να κάνει με το αναμφισβήτητα καυτό τραγούδι που είχε επινοήσει. “Το αποκαλούσα ‘G.I. Joe Is Back’, ‘The Kids Are Back’, αλλά αυτό ήταν σαν τους Who”, θυμάται. “Ήταν μια περίπτωση υπερβολικής σκέψης”.

Ένας ζοφερός ύμνος που υποστηρίζεται από ένα θέμα οργάνου κατευθείαν από τον Μπαχ (“Air on the G String”, από τη Σουίτα αρ. 3 σε Ρε μείζονα), το “A Whiter Shade of Pale” των Procol Harum δεν έμοιαζε με τίποτα άλλο στο ραδιόφωνο το 1967. Ο Keith Reid πήρε την ιδέα για το τραγούδι όταν άκουσε κάποιον σε ένα πάρτι να λέει σε μια γυναίκα: “Έχεις γίνει μια πιο λευκή απόχρωση του χλωμού”. Το κομμάτι ήταν επίσης το μοναδικό που ηχογραφήθηκε από την αρχική σύνθεση των Procol Harum, οι οποίοι ξεκίνησαν ως βρετανικό συγκρότημα, οι Paramounts. Βοήθησε στο ξεκίνημα μιας έκρηξης του κλασικού ροκ στα τέλη της δεκαετίας του ’60.

Μετά το “What’s Going On” του 1971, ο Gaye άλλαξε ριζικά πορεία με αυτή την ωδή στη σεξουαλική ευτυχία. Με τη βοήθεια του παραγωγού και τραγουδοποιού Ed Townsend, ο Gaye δημιούργησε ένα αριστούργημα ερωτικής πειθούς που κατέκτησε την κορυφή των pop και R&B charts. Ο τραγουδιστής δήλωσε αργότερα ότι ήλπιζε ότι το “Let’s Get It On” δεν “υποστήριζε την ασυδοσία”, αλλά είπε επίσης ότι είχε ένα προαίσθημα ότι το τραγούδι μπορεί να είχε “κάποια αφροδισιακή δύναμη”. Όταν το άκουσε ο πατέρας του Gaye, του τηλεφώνησε και του είπε: “Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, μην προχωρήσεις άλλο. Υποτίθεται ότι είσαι ο γιος ενός υπουργού”.

Ο Mayfield γράφει από την οπτική γωνία του εμπόρου ναρκωτικών της γειτονιάς – μια φιγούρα που καμαρώνει, αλλά και “θύμα των απαιτήσεων του γκέτο” – σε αυτό το παλλόμενο, γεμάτο wah-wah κομμάτι από το soundtrack της ταινίας Super Fly του 1972. Ο Mayfield μοιράζει την ιστορία του σε κοφτές τρισύλλαβες εκρήξεις (“Ain’t I clean/Bad machine/Super cool/Super mean”), με το παραδεισένιο φαλτσέτο του να κρύβει μόνο εν μέρει την απελπισία, τον εθισμό και την απειλή που περιγράφει. Όπως σημείωσε αργότερα ο Johnny Pate, ο οποίος συνεργάστηκε με τον Mayfield στις ενορχηστρώσεις του “Pusherman” και άλλων κομματιών του Super Fly, “Αν τα ακούσετε προσεκτικά … ο Curtis σχεδόν ραπάρει μέσα από αυτά τα πράγματα”.

“[Το Heart of Gold] με έβαλε στη μέση του δρόμου”, έγραψε ο Young στις σημειώσεις στο αναδρομικό κουτί του Decade. Το μοναδικό του Number One σηματοδότησε την άφιξη μιας νέας επαρχιακής ομορφιάς που θα καθόριζε τη χαλαρή δεκαετία του ’70. Οι μελλοντικοί αριστοκράτες του soft-rock James Taylor και Linda Ronstadt τραγούδησαν δεύτερα φωνητικά στο τραγούδι στο Νάσβιλ, αλλά δεν υπάρχει τίποτα απαλό στην εγκαταλελειμμένη ανησυχία στη φωνή του Young όταν τραγουδάει “I’ve been searching for a heart of gold/And I’m getting old”.

Η αυτοκρατορία της Motown ξεκίνησε πραγματικά το 1963, και ο δίσκος που υπογράμμισε την άνοδο της εταιρείας ήταν αυτή η καλοκαιρινή επιτυχία: “Έγινε το τραγούδι εκείνου του καλοκαιριού”, θυμάται ο Reeves. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι προερχόταν από την κορυφαία ομάδα συγγραφέων-παραγωγών της εταιρείας, τους Holland-Dozier-Holland – οι οποίοι, προετοιμαζόμενοι για την παγκόσμια κυριαρχία με τους Supremes, δούλευαν με γνώμονα το κοινό τους: “Συνειδητοποίησα ότι οι γυναίκες αγόραζαν τους περισσότερους δίσκους και πάντα έμοιαζαν να ερωτεύονται κάποιον”, δήλωσε ο Eddie Holland το 2019.

Οι Metallica ήταν πάντα στα καλύτερά τους όταν οργίζονται ενάντια στον περιορισμό, είτε αυτός είναι θεσμικός, κυβερνητικός, θρησκευτικός, οικογενειακός ή – στο αναμφισβήτητα καλύτερο τραγούδι, στο καλύτερο άλμπουμ τους – χημικός.  Το “‘Master of Puppets’ ασχολείται λίγο πολύ με τα ναρκωτικά”, είπε κάποτε ο Hetfield γι’ αυτό το οκτώμισι λεπτών αριστούργημα. “Πώς τα πράγματα αλλάζουν, αντί να ελέγχεις εσύ τι παίρνεις και τι κάνεις, είναι τα ναρκωτικά που σε ελέγχουν”. Τραγουδισμένο από την οπτική γωνία του ίδιου του ναρκωτικού, το τραγούδι κινείται από το ανελέητο thrash σε ένα πένθιμο μπαλαντοειδές ιντερλούδιο, προσομοιάζοντας τα επικίνδυνα σκαμπανεβάσματα και τα συντριπτικά χαμηλά μιας ζωής που ζει στο τέλος των χορδών του εθισμού.

Ο Lamont Dozier της φημισμένης συνθετικής ομάδας Holland-Dozier-Holland της Motown είχε την ιδέα για το “Stop! In the Name of Love”, αφού η τότε κοπέλα του τον έπιασε να τον απατά σε ένα μοτέλ: “Το συγκεκριμένο κορίτσι ήταν πολύ πεισματάρικο”, θυμήθηκε. “Έτσι, τσακωθήκαμε. Άρχισε να κουνιέται, δεν με πέτυχε και έπεσε στο πάτωμα. Και εγώ γέλασα και είπα, ‘Σε παρακαλώ, σταμάτα! Σταμάτα στο όνομα της αγάπης”. Η χαζομάρα της στιγμής σταμάτησε τον καυγά και αμέσως έκανε εντύπωση στον Dozier ως υλικό για τραγούδι, και αφού το προσάρμοσε σε ένα δολοφονικό hook του Brian Holland, έγινε το τέταρτο από τα πέντε συνεχόμενα Number Ones των Supremes.

 

Διαβάστε Περισσότερα