Τα νιάτα πρωταγωνιστούν, και συμβαδίζουν με την εξέλιξη του αθλήματος

Οι διοργανώσεις Μουντιάλ εδώ και δεκαετίες λειτουργούν ως τα αποκαλυπτήρια για τους επερχόμενους πρωταγωνιστές του αθλήματος, για ομάδες – εκπλήξεις που εντέλει υπερτερούν ορισμένων θεωρητικά φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Και σε κάθε Μουντιάλ, αναδύονται νέοι ήρωες, ενηλικιώνονται παιδιά που εδραιώνουν την αξία τους μια και καλή στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Όσο λοιπόν, εμείς αναμένουμε επιτεύγματα από τις προσωπικότητες της περασμένης δεκαετίας, γεννιούνται αντιστοίχως οι νέες ακολουθώντας τη σύγχρονη πορεία του αθλήματος.

Στο τωρινό Μουντιάλ του Κατάρ που δέχεται δικαιολογημένα παγκόσμια κατακραυγή για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν ικανοποιούμαστε από τους γηραιότερους σταρ, αλλά από τα σύνολα νέων παικτών που εκπέμπουν το σύγχρονο στοιχείο. Και αυτές επί της παρούσης είναι οι Γαλλία, Αγγλία και Ισπανία. Αρχικά, η Γαλλία καλούνταν να αποδείξει πως παραμένει υπολογίσιμη. Με τη σειρά της, οι Ισπανοί επιβεβαιώνουν τη θετική τροχιά στην οποία βρίσκονται ύστερα από τις υψηλού επιπέδου εμφανίσεις τους στο τελευταίο Euro. Από κοντά και η Αγγλία, η οποία αντλεί δυνάμεις και φρέσκα στοιχεία από την αλληλεπίδραση των Μπέλιγχαμ και Σάχα στο χορτάρι. Μία άλλη ξεχωριστή περίπτωση έως τώρα είναι η Βραζιλία, που και αυτή θα στηριχθεί κυρίως στις υπηρεσίες του ταχύ Βινίσιους μετά τον τραυματισμό του Νεϊμάρ. Διαθέτει ποιότητα, η οποία διακρίθηκε και στον αγωνιστικό χώρο και όχι μόνο σε λίστες δημοφιλών ονομάτων.

Όπως πολύ καλά παρατηρήσαμε, οι νεαροί και των τριών Εθνικών ομάδων αποτελούν το παρόν, αλλά και το μέλλον. Από αυτούς προκύπτουν οι άμεσοι συνδυασμοί, το αλάνθαστο passing game και η πίεση, η οποία έχει γίνει η νέα… νόρμα του ποδοσφαίρου. Την ίδια ώρα που ζητάμε επανειλημμένως από μονάδες να πάρουν στις πλάτες τους ολόκληρες ομάδες λες και αποτελεί τον… κανόνα του συστήματος, τα σύνολα των τριών αυτών ομάδων μας διαψεύδουν για άλλη μία φορά.

Το μέγιστο σφάλμα που επιτρέπουμε στον εαυτό μας και κάνουμε σε κάθε διοργάνωση των Εθνικών, είναι να εμπιστευόμαστε τα ρόστερ βάσει ονομάτων, φανέλας και ιστορίας. Περιμένοντας πως με κάποιον τρόπο θα επαληθευτεί όλη η καλλιέργεια ενός μύθου, όπως συμβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες στην Αργεντινή, αλλά ουδέποτε εκπληρώνεται η προφητεία των φιλάθλων. Αποφεύγουμε να δούμε την αληθινή εικόνα στο χορτάρι, να εξάγουμε σε πραγματικό χρόνο χρήσιμα συμπεράσματα γύρω από τις ικανότητες του καθενός.

Αναζητώντας τους νέους πρωταγωνιστές

Να υπενθυμίσουμε ότι το Μουντιάλ αποτελούσε ανέκαθεν τη διοργάνωση που αναδείκνυε τον ερχόμενο αστέρα. Οι περισσότεροι που χρίστηκαν MVP υπήρξαν και το σημείο αναφοράς τα επόμενα χρόνια σε συλλογικό εξίσου επίπεδο. Ο Μαραντόνα αποκαλέστηκε από τους φιλάθλους ως ο κορυφαίος όλων, όταν κατόρθωσε το… ακατόρθωτο, την μοναδική ίσως εξαίρεση στο ποδόσφαιρο: την κατάκτηση του Μουντιάλ με το θράσος της ηλικίας του (νεαρός τότε), την ξεχωριστή του αξία που βρήκε χώρο για να έρθει στην επιφάνεια. Οι νεαροί τότε Ροναλντίνιο και Ρονάλντο επίσης, αλλά και ο Ζιντάν στον οποίο τελικό που συμμετείχε το 1998 ανακαλύπτει κανείς την πιο πληθωρική ίσως εμφάνιση ποδοσφαιριστή με το εθνόσημο.

Προς το παρόν δεν έχει παρατηρηθεί το άτομο που ξεχωρίζει κατά πολύ από τους υπόλοιπους γύρω του. Στο προηγούμενο Μουντιάλ υπήρξε ο Εμπαπέ, μέχρι και που η Εθνική Γαλλίας το κατέκτησε στο τέλος απέναντι στους Κροάτες. Φέτος, είμαστε μάρτυρες ορισμένων αναζωογονημένων συνόλων με αξιόλογους νεαρούς που δεν είναι σε θέση κυρίως να προβάλλουν το ατομικό τους ταλέντο, αλλά να ακολουθήσουν ρητά τα μονοπάτια του σύγχρονου ποδοσφαίρου για τη συλλογική διάκριση.

Κι αν ακόμη το τοπίο δεν έχει ξεκαθαρίσει ανάμεσα στις Εθνικές (πρόκριση ή πρόωρος αποκλεισμός), θα έρθουν οι κρίσιμες ώρες που θα βγουν μπροστά οι πιο ικανοί, οι πιο προετοιμασμένοι απέναντι στην πρόκληση. Και σε εκείνο το σημείο, ίσως δούμε τους νέους ήρωες που συνεχίζουμε έως τώρα να αναζητούμε.

Sons Of Football