Η ήττα από την Μπράιτον το Σάββατο το μεσημέρι σαφέστατα ήταν πιο επώδυνη για τα σπιρούνια πάρα τα εφτά γκολ που δέχτηκαν μεσοβδόμαδα από την Μπαγέρν για το Champions league.

Η εικόνα της ομάδα του Ποκετίνο μονάχα ως τραγική μπορεί να χαρακτηριστεί.Συνολικά και ατομικά μιλάμε για πλήρη απογοήτευση.Πως είναι δυνατόν η ομάδα που πάλευε τα ματς μέχρι το 90′ πέρυσι,με πάθος,με δύναμη,με μπαλάρα έχει φτάσει σε αυτό το σημείο.Κυριολεκτικά από το Ζενίθ στο Ναδίρ.Βλέπεις τον Κέιν να είναι μπροστά στο τέρμα και αντί να το ματώσει το πλεκτό,να σκοτώνει τα πουλιά.

Βλέπεις τον Λαμέλα και τον Ερίκσεν να μην μπορούν να δώσουν μια μπαλιά στο μισό μέτρο,τον Σόν να μην μπορεί να κάνει κίνηση στο χώρο και ένας κοντός Ιρλανδός να κάνει πλάκα στην άμυνα.Στο 3ο λεπτό να δεχτώ ότι ο σοβαρός τραυματισμός του αρχηγού της ομάδας του LIoris επηρέασε τους συμπαίκτες αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να διασυρθούν.

Οι γηπεδούχοι βρήκαν απέναντι τους το πτώμα που λεγόταν Τότεναμ το εκμεταλεύτηκαν στο έπακρο και έφθασαν σε έναν θρίαμβο με 3-0 και η προοπτική της παραμονής στην μεγάλη κατηγορία μέσω αυτής της νίκης μεγαλώσε όπως και η κρίση για τους φιλοξενούμενους.Το πρόσωπο του Ποκετίνο τα έλεγε όλα και εκτιμώ πως εάν η διοίκηση δεν τον στηρίξει άμεσα μάλλον θα κουνήσει μαντήλι μέσα στην βδομάδα…