Τάνκοβιτς, ο καταλληλότερος για να συμπληρώνει την επίθεση

Η ΑΕΚ υπήρξε ανώτερη σε όλη τη διάρκεια του αγώνα απέναντι στην υποδεέστερη αντίπαλο Ζόρια. Η ευρεία νίκη συνοδεύτηκε με πολύ ενθαρρυντική απόδοση ορισμένων παικτών, ενώ η Ένωση εκμεταλλεύτηκε έξι φάσεις στο στόχο, μετουσιώνοντας τες σε τέσσερα γκολ. Πέρα όμως από το υψηλό σκορ, μπορεί πλέον να υπολογίζει κανείς ως βασικό της μέλος μία ακόμη δυναμική προσωπικότητα, τον Τάνκοβιτς.

Σαφώς και ο αντίπαλος δεν ήταν ιδιαίτερης δυναμικότητας, αλλά και σε αυτή την εξόρμηση στην Ουκρανία, η Ένωση χρειαζόταν να αποδείξει πράγματα και να αντιστρέψει το κλίμα στην Ευρώπη. Η ομάδα λοιπόν σε επίπεδο τακτικής, παρέμεινε πιστή στο απαράλλαχτο 5-3-2, το οποίο σε ανάγκη επίθεσης το χαρακτηρίζουμε και 3-4-3. Χθες παρεμπιπτόντως, το σχήμα τοποθετήθηκε ελαφρώς πιο ψηλά στο γήπεδο, αποκτώντας κάποια μέτρα μετά το ημικύκλιο. Η τριάδα επίθεσης βρισκόταν σε μόνιμο σκοπό να αιφνιδιάσει την Ουκρανική ομάδα σε κάθε υποψία αιφνίδιας επίθεσης. Και οι τρεις τους, Λιβάγια – Τάνκοβιτς και Μάνταλος, δημιούργησαν ένα αποτελεσματικό «τρίγωνο» με τον τελευταίο να εισέρχεται ανάμεσα τους ως επιτελικός χαφ. Συγκεκριμένα, ως τρίτος κατά σειρά για την απειλή της εστίας των Ουκρανών. Δεν είναι διόλου τυχαίο πως και οι τρεις σκόραραν στο χθεσινό παιχνίδι, επιδεικνύοντας χημεία μεταξύ τους και συνεννόηση στις μεταβιβάσεις. Ειδικά η προτίμηση στο Τάνκοβιτς έναντι του ράθυμου Ολιβέιρα πρόσδιδε ευκινησία στη θέση στράικερ, καθώς ο Σουηδός είχε εκπληκτικά αγγίγματα στη μπάλα και όμορφη απελευθέρωση της προς τους συμπαίκτες του. Διαθέτει επίσης, ευχέρεια στο σκοράρισμα, ενώ και οι κάθετες του αποδεικνύονται ουσιαστικές.

Το αξιοσημείωτο με τον Τάνκοβιτς είναι πως ο ίδιος παρουσιάζει μια ισχυρή φυσιογνωμία εντός αγωνιστικού χώρου. Ο νεοφερμένος παίκτης έχει ήδη αφήσει το στίγμα του όσες φορές του έχει ανατεθεί ρόλος στο γήπεδο. Διακρίνεται συχνά με τους ισχυρούς αντιπάλους, όπως η εμφάνιση με την Λέστερ ή ακόμη και εναντίον της Μπράγκα που εισήλθε στον αγώνα και ξεχώρισε με τα χαρακτηριστικά του. Ο Σουηδός είναι το «κλειδί» σε αυτήν την προαναφερθείσα τριάδα, η οποία ενδεχομένως μπορεί να καταλήξει ακόμη πιο απρόβλεπτη.

Πέρα από την παρουσία του Τάνκοβιτς, υπάρχει και ένα ακόμη εξτρέμ για τα «φτερά», ο Λιβάι Γκαρσία. Με την επιστροφή του τελευταίου, η Ένωση ενδεχομένως να εστιάσει σε μεγαλύτερο βαθμό στο σχήμα 4-3-3. Στην Ελλάδα, ήδη το πράττει ορισμένες φορές, καθώς σε εγχώρια παιχνίδια αποτελεί η λύση του γρίφου απέναντι σε κλειστές άμυνες. Οπότε, ενδεχομένως να παρακολουθήσουμε την καλύτερη δυνατή line up με Μάνταλο εσωτερικό μέσο, ενώ Λιβάγια – Τάνκοβιτς – Γκαρσία στη τριάδα της επίθεσης. Μην παραβλέπουμε, πως στο ρόστερ υπάρχει ο αξιόπιστος Ανσαριφάρντ. Ποδοσφαιριστής πανομοιότυπου στυλ με τους υπόλοιπους.

Ακόμη, ο Τάνκοβιτς αποτελεί και παίκτη πολυθεσίτη. Μπορεί δηλαδή ο Καρέρα να τον επιλέξει για το ένα εκ των δύο «φτερών», σε ελεύθερο ρόλο πίσω από το βασικό φορ ή φυσικά ως στράικερ. Όπως τον μελετήσαμε χθες, ήταν απρόβλεπτος με συνεχείς κινήσεις και εναλλαγή θέσης με τον Λιβάγια. Μάλιστα, ο Σουηδός αποπνέει εμπιστοσύνη σε οποιοδήποτε πόστο τον τοποθετήσει κάνεις. Διότι είναι παίκτης που «βλέπει» τους χώρους, ενώ η τεχνική του του επιτρέπει να υποδέχεται με ηρεμία τη μπάλα.

Πλέον, η ΑΕΚ έχει στο ρόστερ της ικανούς επιθετικούς, που δύνανται να ανατρέπουν ένα σκορ ή την τύχη ενός αγώνα. Η δύναμη της συσσωρεύεται σε αυτό τον τομέα, στον οποίο και μπορεί να πειραματιστεί ανάλογα με το προφίλ του αντιπάλου. Η Ένωση λοιπόν, ανέκαθεν βασιζόταν στη σκληροτράχηλη άμυνα, αλλά από εδώ και πέρα η αξία των επιθετικών της της δημιουργεί νέο προτέρημα. Άλλωστε και η αμυντική της γραμμή, δείχνει σημάδια κάμψης, «φωνάζοντας» για μια γενναία ενίσχυση κυρίως στα ακραία μπακ. Επομένως, η επιτυχία του 4-3-3 εξαρτάται και από την αμυντική διάταξη, και σε αυτό το σημείο το 5-3-2 κυρίως σε φάση Ευρώπης φαντάζει το σύστημα με το λιγότερο ρίσκο.

ΥΓ. Οι ορθές μεταβιβάσεις από τα πόδια των Κρίστισιτς και Σάκχοφ δίνουν σιγουριά στον πολύ θετικό Μάνταλο…