Τελικά το κατέκτησε η ομάδα... σύλλογος

Το ηχηρό ξεκίνημα των Άγγλων μόλις στα δύο πρώτα λεπτά παιχνιδιού τους καθιστούσε γερό φαβορί απέναντι στους Ιταλούς στο κατάμεστο Γουέμπλεϊ. Παρά την παράλυση της Σκουάτρα Τζούρα, χρόνο με το χρόνο σημείωσε ανάκαμψη σε επίπεδο ανάπτυξης και κυκλοφορίας, και συμπεριλαμβανομένου την ακατανόητη οπισθοχώρηση των Άγγλων επί 70 λεπτά, ήταν αυτή που έκλεισε 90λεπτο και καθυστέρηση ως καλύτερη. Στη διαδικασία των πέναλτι η Ιταλία πανηγύρισε και την κατάκτηση του Euro, αφού πρώτα είχαν έλθει οι αστοχίες στην επιλογή των εκτελεστών από τον Σάουθγκειτ για την ηττημένη – στο τέλος – Αγγλία.

Ειδικά όσο κυλούσαν τα λεπτά η Αγγλία όλο και προβλημάτιζε με την άτακτη στροφή της μόνο στο αμυντικό της σκέλος. Ο κοντόφθαλμος τρόπος της μας ενόχλησε αρκετά. Η ίδια πανομοιότυπη τακτική παρουσιαζόταν σε κάθε παιχνίδι της εκτός από την ανύπαρκτη Ουκρανία. Το γρήγορο γκολ, ο αιφνιδιασμός, και έπειτα μαζική άμυνα για να διατηρηθεί ασφαλές το σκορ έως την λήξη του αγώνα. Οι Άγγλοι εγκατέλειψαν τις προοπτικές που αρχικά τους παρουσιάστηκαν, όταν οι Ιταλοί έμοιαζαν αποδιοργανωμένοι με εμφανέστατο πρόβλημα να προωθήσουν τη μπάλα.

Η κριτική θα πρέπει να είναι η ανάλογη, αν λάβουμε υπόψη πως οι Άγγλοι θα μπορούσαν να είναι πιο παραγωγικοί, με αρετές που ουδεμία φορά στο τουρνουά δεν εμφάνισαν στον απόλυτο βαθμό. Εδώ και αρκετά παιχνίδια η όλη ανάπτυξη βασιζόταν στις επελάσεις του Στέρλινγκ, αλλά και σε κάποια ρήγματα του Κέιν με τις πάσες ακρίβειας εκτός όμως πάντα περιοχής. Στην όλη ιδέα της ανάπτυξης, ελάχιστο χρόνο βρήκαν οι υπόλοιποι δημιουργοί του ρόστερ. Τα εξτρέμ υπήρξαν πάντα οι ίδιες επιλογές, ενώ όπως στη περίπτωση του Σάκα επιλέγονταν με γνώμονα το μαρκάρισμα και την κάλυψη χώρων.

Η Ιταλία ανέβηκε, οι Άγγλοι χωρίς ιδέες

Οι Ιταλοί αδυνατούσαν να ολοκληρώσουν φάσεις στο α’ μέρος. Ακόμη και στα τελευταία λεπτά που βελτίωσαν τη κατοχή και τη πάσα τους, στις 2-3 συνεργασίες τους η μπάλα κατέληγε απελπιστικά άουτ ή σε ανώφελα σημεία του γηπέδου. Ωστόσο, η επανάληψη έφερε και την ανάκαμψη, με την υποχώρηση του άφαντου Ιμόμπιλε και την διάταξη ευέλικτων επιθετικών από εκεί και έπειτα. Συγκεκριμένα, ο Μπεράρντι ήλθε στο παιχνίδι και κινήθηκε επικίνδυνα εντός εστίας του Πίκφορντ, ενώ ο Κιέζα μεταμορφώθηκε σε πρώτο βιολί υποστηρίζοντας την ήδη καλή παρουσία του Ινσίγνιε. Ο Μαντσίνι προχώρησε λοιπόν, σε λογικές μετατροπές του σχήματος, αποκλείοντας για μεγάλο χρονικό διάστημα την ύπαρξη ενός καθαρού σέντερ φορ. βασικά έκανε προμελετημένες κινήσεις, πράγμα που το είχαμε συνειδητοποιήσει και στα προηγούμενα νοκ άουτ παιχνίδια.

Παρότι άρχισε να μας σχηματίζεται η εικόνα της ισοφάρισης από πλευράς Ιταλών, οι Άγγλοι δεν επιχείρησαν ούτε μία οργανωμένη επίθεση στο υπόλοιπο του εναπομείναντος χρόνου. Δεν υπήρξε ένας ξεσηκωμός, μία ανάταση του θεωρητικά ισχυρού που επιθυμεί να κατακτήσει τον τίτλο μέσα στο κατάμεστο και θορυβώδες… σπίτι του. Και σε εκείνο το σημείο κατανοεί κανείς τις υπάρχουσες αδυναμίες στο γύρω σκεπτικό του στησίματος της Εθνικής Αγγλίας. Μία ομάδα που απέσπασε συγχαρητήρια για την υποτιθέμενη γεροδεμένη της άμυνα, αλλά ελάχιστη κριτική δεχόταν για την μέτρια εικόνα της σε επίπεδο δημιουργίας και ομοιογενούς ποδοσφαίρου. Χαρήκαμε τα πανύψηλα χαφ της με τους τρομακτικούς μύες, χωρίς να αναρωτηθούμε εύλογα για τις ικανότητες με το μέσο που παίζεται το άθλημά, την μπάλα.

Ακόμη κι έτσι, η Αγγλία διέθετε παιδιά με ικανότητες, κατάλληλα για μια διαφοροποίηση της τακτικής της. Στοιχείο όμως, που φανερά δεν επεξεργάστηκε η πλευρά του Σάουθγκειτ πριν, αλλά και σε όλο το πέρας του Euro. Όπως αντίστοιχα, ο ίδιος και το επιτελείο του αστόχησαν στις επιλογές παικτών για τη διαδικασία πέναλτι, αλλά και κάτω από ποιες συνθήκες έδωσαν το βάρος σε αυτούς τους εκλεκτούς πέντε. Συγκεκριμένα, το θεωρούμε άδικο ποδοσφαιριστές, όπως ο Σάντσο ή ο Ράσφορντ, να καλούνται μονάχα για τα πέναλτι, παρά ως ενεργά κομμάτια της σύνθεσης, του γενικού ροτέισον. Διότι αν ο κάθε Σάουθγκειτ τους χρειαζόταν στο τελικό στάδιο, πως και δεν τους σκέφτηκε για να αντιστρέψει μαζί τους την ανησυχητική εικόνα της ομάδας πρωτύτερα.

Η Ιταλία ξεκάθαρα πιο ομάδα

Οι τροπαιούχοι Ιταλοί απέδειξαν και στο Τελικό πως συγκροτούν όλοι μαζί μία ομάδα που παραπέμπει σε σύλλογο. Εύκολα απέκτησαν ομοιογένεια, χημεία, καθιστώντας τους εξ αρχής μοναδικούς στο είδος τους. Ίσως και οι ποιοτικοί Ισπανοί σταδιακά το αποκτούσαν μέσα από τα νοκ άουτ παιχνίδια. Οι Άγγλοι όμως, σε καμία χρονική στιγμή δεν ενέπνεαν σιγουριά για ένα σύνολο με μακρά διάρκεια και ευελιξία σε αρετές. Μονοδιάστατο παιχνίδι, λιγοστές οι ενέργειες από συγκεκριμένους παίκτες στο τομέα της επίθεσης.

Η Σκουάτρα Τζούρα προφανώς δεν υπήρξε η ομάδα που θαμπωθήκαμε από το ποδόσφαιρό της. Μετά τα νοκ άουτ χαμήλωσαν οι προοπτικές της, ήρθαν δηλαδή στην επιφάνεια οι αδυναμίες της, οι ελλείψεις της. Και πάλι όμως, σε κάθε αγώνα έβρισκε το σθένος να ανασυνταχθεί, να εκμεταλλευτεί ό,τι της δινόταν εντός του γηπέδου. Λίγες ομάδες απέδειξαν αυτή τη σταθερότητα της Ιταλίας, σε ένα τουρνουά μάλιστα που η αξία των ομάδων μειώθηκε σημαντικά και προέκυψε μία αμφίρροπη κατάσταση στο θέμα κατάκτησης του Euro.