ΘΡΥΛΕ Το μεγαλέιο σου δεν έχει τελειωμό! ΚΑΛΛΙΘΕΩΤΗΣ
Όχι δεν τρελάθηκα ούτε και θα πανηγυρίσω ποτέ ισοπαλία, με όποιον κι αν προέρχεται. Αλλά συγνώμη μάγκες, ομοϊδεάτες κα μη, χθες έγινε κατάθεση ψυχής όσο λίγες φορές στην ιστορία της Ολυμπιακάρας μας. Στην πρώτη –λογική- ανάγνωση του ομίλου, ο Ολυμπιακός παλεύει για την 3η θέση με το αδελφό σωματείο του Ερυθρού Αστέρα και εύκολα ή δύσκολα, η μεγάλη Μπάγερν και η Τότεναμ παίρνουν τις δύο πρώτες θέσεις. Σενάριο που είναι ακόμα το πιθανότερο και δεν αλλάζουν πολλά. Εκτός από ένα βασικό: Το ότι το επίπεδο φέτος έχει αλλάξει ξεκάθαρα και η ομάδα βγάζει τσαγανό, αυταπάρνηση και πάνω από όλα Υ-Γ-Ε-Ι-Α!
Μία υγεία που σε πείσμα του οπαδισμού, έχει φέρει φέτος για το Θρύλο χειροκροτήματα, επαίνους και κάθε λογής θετικό σχόλιο από αντιπάλους, στον ελληνικό και μη χώρο. Μετά τον επαναληπτικό με την Κρασνοντάρ, τιτλοφόρησα το άρθρο μου ως «Ο σοβαρότερος Ευρωπαίος Ολυμπιακός όλων των εποχών». Πλέον πρέπει δίπλα στο σοβαρότερος να προσθέσω και το συμπαθέστερος, προφανώς για τους αντιπάλους. Η ομάδα μπήκε στον αγώνα με ορμή και με σκοπό να κερδίσει, δεν έκατσε πίσω γνωρίζοντας πόσο επικίνδυνη είναι η Τότεναμ και είχε καθαρές ευκαιρίες συν το δοκάρι του τίμιου Γκερέρο στο 18’.
Εκεί με 1-0 τα πράγματα θα άλλαζαν πολύ, όμως δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος και η Τότεναμ εκμεταλλευόμενη την φθηνή τρίπλα και το άτσαλο πέναλτι του Μεριά στον Κέϊν, βρέθηκε να προηγείται 0-1 κόντρα στη ροή του αγώνα. Όταν μάλιστα 5’ μετά η παιχτούρα Λούκας Μόουρα δίκασε τον Σα με φοβερό σουτ κάνοντας το 0-2, πολλοί πίστεψαν ότι σχόλασε το πανηγύρι. Και πως όχι όταν είδαν μία ομάδα με αξία 1 δις ευρώ (δηλαδή 345 δις δραχμές για να το αντιληφθείτε καλύτερα) να προηγείται με (θεωρητικό) σκορ ασφαλείας χωρίς να φορτσάρει.
Ο Ολυμπιακός όμως σαν να πείσμωσε από αυτή την αδικία που ήρθε από την προσωρινή έλλειψη συγκέντρωσης, δεν τα παράτησε ποτέ, κι αφού έδειξε να μην πτοείται, πέτυχε αυτό που κάθε ομάδα στη θέση του θα ήθελε. Μείωσε στο 44’ με τον τρομερό χθες Ποντένσε, ο οποίος έκανε το πιο μεστό και σοβαρό του ματς σε παιχνίδι που κρίνονται πολλά, ενώ η αλήθεια να λέγεται, δε μας έχει συνηθίσει σε τέτοια μαχητικότητα και ψυχραιμία στο τελείωμα όπως στη φάση του 1-2. Κανείς δεν αμφισβητεί την μπάλα που ξέρει, αλλά περισσότερο όλων, ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη τα γκολ του και είναι ευχής έργον ότι ήδη έχει δύο, μαζί με το γκολ απέναντι στην Κρασνοντάρ.
Το φυσιολογικό μπουστάρισμα ψυχολογίας ήταν επακόλουθο και είμαι βέβαιος ότι πολλοί είπαν «αν μπεί γκολ ως το 60-65’ τους έχουμε». Ε λοιπόν το γκολ ήρθε στο 54’, κι αφού ο κρυφός MVP Βαλμπουενά (rewind: ΠΑΛΙ με ασίστ στο γκολ του Ποντένσε) πήρε το «πέτσινο» πέναλτι α λα Ουέφα Μάφια (Τι, όχι; Μα πως; Αφού η Ουέφα μας κάνει τα χατήρια) και πάλι ευστόχησε δείχνοντας ολύμπια ψυχραιμία, ο Θρύλος είχε πετύχει ιστορικό come-back, αν όχι το ιστορικότερο των τελευταίων πολλών ετών βάσει συνθηκών και αντιπάλου.
Κάπου εκεί κι αφού τα λεπτά περνούσαν, η κούραση της υπερπροσπάθειας άρχισε να βγαίνει, πολύ σωστή αλλαγή του Μαρτίνς που πέρασε τον άγνωστου ταβανιού Μπενζιά, ο οποίος παρότι ξεκάρφωτος με το υπόλοιπο σύνολο, υπηρέτησε πολύ σωστά το πλάνο του προπονητή του. Μου άρεσε πολύ η συμπεριφορά του στο ματς, και γιατί έδειξε ότι δεν είναι γατάκι απέναντι σε καταρτισμένους αντιπάλους και γιατί στήριξε τον φοβερό χθες Μπουχαλάκη. Παρένθεση εδώ, γιατί το παλικάρι του έχουμε σύρει τα εξ’αμάξης (πάντα έχοντας δίκιο και ποτέ με εμπάθεια, δεν υπάρχει εμπάθεια για παίκτη που φοράει τον δαφνοστεφανωμένο στο στήθος), αλλά χθες ο Μπούχα κάνει το παιχνίδι της ζωής του και δείχνει γιατί αποτελεί γρανάζι βασικό στη λειτουργία της ομάδα.
Ενισχύοντας τα πράγματα στη σκέψη του Μαρτίνς, δε σας κάνει άραγε εντύπωση ότι ο Μπενζιά βαφτίζεται 8άρι ενώ δεν έχει παίξει ποτέ εκεί και παρότι η ομάδα «φωνάζει» για παίχτη εκεί, ο Καμαρά δεν έπαιξε στο παιχνίδι; Για να μην τον έβαλε ο Μαρτίνς και να έβαλε τον Μπενζιά –από τον οποίο δεν υπάρχουν και προσδοκίες γιατί απλά δεν τον έχουμε δει καν- φανταστείτε πόση έλλειψη εμπιστοσύνης δείχνει στο πρόσωπο του. Όταν κουράστηκε ο Βαλμπουενά που έδωσε τα πάντα, ο φρέσκος Μπενζιά ήταν ότι έπρεπε και μπράβο του που δε μάσησε και έδειξε αναπόσπαστο μέρος του συνόλου έστω και με λίγο διάστημα στην ομάδα (ξεκάθαρο έργο Μαρτίνς).
Ο Ολυμπιακός πάλι είχε δυνάμεις ως το τέλος, πάλι ήταν σοβαρός και πάλι παρά το ότι έφαγε 2 γκολ (όσα δεν είχε φάει σε 6 ματς τα έφαγε σε ένα ημίχρονο), η εικόνα του απόντα για καιρό Σεμέδο έδειχνε ότι «δε θα περάσεις από’δω». Θα ορκιζόμουν ότι έβλεπα πίξελ και κάποιος με δουλεύει αλλά όλη η Ελλάδα είδε ότι όταν μετά την είσοδο του δαίμονα Σον, η Τότεναμ πήρε μέτρα στο γήπεδο και μεταξύ 75-85’ ήταν καλύτερη, οι αμυντικοί του Ολυμπιακού ατάραχοι παίζανε πασούλες υπό πίεση και προσπαθούσαν να βγούν με αξιώσεις μπροστά.
Ο Ολυμπιακός εκεί που θεωρώ ότι μπορούσε να τον βοηθήσει ο Μαρτίνς, ήταν με την είσοδο του Ελ Αραμπί νωρίτερα, κάπου στο 70-75’ που πήραν μέτρα οι φιλοξενούμενοι. Στο ελάχιστο που έπαιξε φάνηκε ότι ανησύχησε τους αντιπάλους, οι οποίοι έκοψαν τις εφορμήσεις στην ερυθρόλευκη άμυνα και μαζεύτηκαν πίσω μη γίνει η ολική ανατροπή. Όταν στο τέλος του ματς πιέζεις να κάνεις το 3-2, όταν βλέπεις τον Τσιμίκα να χτυπιέται επειδή ο Ποντένσε δεν του έδωσε σωστά τη μπάλα κι όταν η λήξη του αγώνα σε φέρνει να έχεις κάνει φοβερή ανατροπή αλλά να μη μπορείς να το χαρείς 100%.
Αυτό σημαίνει ότι εκτός από το να είσαι ΜΕΓΑΛΗ ομάδα, ξέρεις να φέρεσαι και ανάλογα. Το Χ δείχνει άδικο αλλά από το να πήγαινε άποντος στο Βελιγράδι, 1000 φορές καλύτερα. Το ματς με τα ομόχρωμα και ομόθρησκα «αδέλφια» μας είναι πολύ δύσκολο και ιδιαίτερο. Το αδέλφια δε μπαίνει τυχαία σε εισαγωγικά καθώς θα μας υποδεχτούν με φανατισμό και θέλουν να μας κερδίσουν και μάλιστα με καθαρό σκορ για να έχουν το πάνω χέρι σε περίπτωση ισοβαθμίας. Ο Ολυμπιακός κέρδισε το σεβασμό όλων και κυρίως έδειξε πως ότι και να γίνει, θα παλέψει γενναία μέχρι τέλους κι ότι κι αν πάρει, θα το αξίζει 100%.
Y.Γ.: Για να δούμε και λίγο πιο ψύχραιμα τι πέτυχε ο Ολυμπιακός χθες, στο διήμερο του Τσάμπιονς Λιγκ, σαν γηπεδούχοι πάντα, η Ίντερ σώθηκε στο 92’ από τη Σλάβια Πράγας, η Μπενφίκα έχασε σβηστά 1-2 από τη Λειψία, η Λεβερκούζεν με το ίδιο σκορ από τη Λοκομοτίβ Μόσχας και η Τσέλσι ταπεινώθηκε με 0-1 από τη Βαλένθια. Η δε Λίβερπουλ σαν φιλοξενούμενη έφαγε 2 από τη Νάπολι και η δε Ρεάλ 3 από την πειραματική Παρί Σεν Ζερμέν. Μοναδικό επίτευγμα ανάλογο με του Ολυμπιακού έγινε από την Ατλέτικο Μαδρίτης που βρέθηκε στο 0-2 από τη Γιουβέντους και κατάφερε στο 90’ να ισοφαρίσει. Βλέποντας όλα αυτά, ο Ολυμπιακός εφάρμοσε τον χρυσό κανόνα του «Αν δε μπορείς να κερδίσεις, φρόντισε τουλάχιστον να μη χάσεις» και ο βαθμός αυτός είναι σίγουρο ότι θα αποδειχτεί κρίσιμος στη πορεία (χώρια τους 200 πόντους που έδωσε και στην Ελλάδα).
Τραγούδι της ημέρας δε θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο από το κομμάτι που ανοίγει το “Paranoid”, το 2ο άλμπουμ των μεταλλικών πατέρων Black Sabbath, το οποίο κυκλοφόρησε σαν χθες 18 του Σεπτέμβρη του 1970 και για μισό αιώνα παρά ένα χρόνο, στέκει ως ακρογωνιαίος λίθος όλων των ακουσμάτων των οπαδών του μεταλλικού και κατ’επέκταση ακραίου ήχου!
