Τιμωρήθηκαν οι αδιόρθωτοι Ολλανδοί

Τι και αν ήταν άκρως παραγωγικοί οι Ολλανδοί σε αριθμό φάσεων στους ομίλους, οι αδύναμοι κρίκοι στη λειτουργία της άμυνας την πρόδωσαν στο πρώτο κιόλας νοκ – άουτ. Εκεί λοιπόν, που η διάκριση περνά από αντίστοιχη σοβαρότητα και ετοιμότητα όλων των μονάδων, οι πρωταγωνιστές στην άμυνα υπήρξαν απόντες, ενώ τα σημάδια αστάθειας είχαν αχνοφανεί ακόμη και στις νίκες των Οράνιε. Οι Τσέχοι αξιοποίησαν την αγωνιστική ανυπαρξία του Ντε Λιχτ, περιόρισαν την επιρροή των Ντεμπάι – Βαινάλντουμ, ενώ ο μόνος που τους ταλαιπώρησε ήταν ο αφιονισμένος Ντεμφράις.

Οι Ολλανδοί είναι κοινό γνωστό πως έχουν εξάγει μία ιδιαίτερη Σχολή που ανέδειξε ακόμη πιο πολύ το άθλημα, θέτοντας πρωτόγνωρα γνωρίσματα που υιοθετούνται έως και σήμερα από υπόλοιπα αγωνιστικά σύνολα και προπονητές. Υπήρξε η απόλυτη δύναμη με μπροστάρη τον Κρόιφ, ο οποίος εισήγαγε τις ιδέες του μετέπειτα σε ένα ολόκληρο έθνος. Η διαχρονική φιλοσοφία λοιπόν, του θελκτικού ποδοσφαίρου σε κάθε περίσταση ανεξαρτήτως υλικού, η οποία βέβαια δεν αποτελεί και εγγύηση για την επίτευξη των στόχων. Η παρέα των άσημων σταρ Ντεμπάι και Βαινάλντουμ σίγουρα δεν πλησίαζαν σε αντίστοιχη ποιότητα την Ολλανδία του 14′. Πόσο μάλλον ιεροσυλία στο να αναφερόμαστε σε αυτούς, έχοντας στο νου τον Γιόχαν και τον ανεπανάληπτο Άγιαξ. Όμως, ακόμη κι αν έστρεφε το βάρος της η Ολλανδία στο αμυντικό σκέλος, πιθανόν δεν θα γνώριζε πως να το έπραττε, πράγμα που φάνηκε και στη πρεμιέρα με τους Ουκρανούς.

Οι Ολλανδοί εμφανίζονται καταδικασμένοι να ακολουθούν πιστά τις ιδέες του ποδοσφαίρου τους που κάποτε τους διέκρινε από τους υπόλοιπους. Όμως, το «φάντασμα» της φιλοσοφίας δεν γίνεται να αποτελεί μονόδρομο. Οι Ολλανδοί απέναντι στους Τσέχους πέρα από το αδιάκοπο πρέσινγκ, είχαν ήδη φανερώσει τα μοναδικά δυνατά τους «χαρτιά» στους δεύτερους. Η διαρκής ενέργεια του Βαινάλντουμ στον άξονα, όπως και η σφήνα του Ντεμπάι στη κορυφή της επίθεσης δεν ήταν αρκετά ατού, προκειμένου να αιφνιδιάσουν τους Τσέχους. Οι αντίπαλοι είχαν την λύση, τον τρόπο να τους απομακρύνουν από τον κεντρικό ρόλο που απολάμβαναν σε κάθε αγώνα. Ειδικά στη περίπτωση του Βαινάλντουμ, τον απομόνωσαν από το σύστημα, έτσι ούτως ώστε οι υπόλοιποι χαφ να αναγκαστούν σε παράλληλες και ανούσιες μεταβιβάσεις. Οι πλάγιοι χαφ συγχρόνως, δεν είχαν την ατομική ενέργεια στο κλειστό χώρο των Τσέχων, οι οποίοι νικητές είχαν να κάνουν έπειτα μονάχα με την σπιρτάδα του Ντεμφράις που σκορπίζει συχνά πανικό.

Και εκεί που διαπιστώνει κανείς το σαφέστατο βραχυκύκλωμα των Ολλανδών σε δημιουργία, έρχεται η άμυνα να υπενθυμίσει το αληθινό ζήτημα που κάποια στιγμή θα ταλαιπωρούσε το σύνολο του Ντε Μπουρ στη διοργάνωση. Αυτή τη φορά λοιπόν, δεν αιφνιδιάστηκαν στον ανοιχτό χώρο που τόσο εύκολα παραχωρούν στον αντίπαλο, αλλά από την αγωνιστική πτώση του Ντε Λιχτ. Μάλιστα η διαφήμιση στο πρόσωπο του και η προσμονή του κόσμου για τον επόμενο κορυφαίο αμυντικό υποθετικά, δεν έχουν δικαιώσει σε κανένα σημείο στην έως τώρα πορεία του. Διότι εάν λάβουμε υπόψη τα πεπραγμένα του στο Τορίνο, τότε ο τίτλος του αμυντικού υψηλής κλάσης απέχει πολύ από το να γίνει πραγματικότητα.

Σχετικά με το χάσιμο της ισορροπίας του στη (δίκαιη) κόκκινη αντίκρισε, ο Ντε Λιχτ είχε ήδη ενεργήσει σε ορισμένες προηγούμενα φάσεις με επιπόλαιο τρόπο. Η αδυναμία του σώματος του να ακολουθήσει την στοιχειώδη ευελιξία ενός τυπικού επιθετικού δεν ήταν εξ αρχής καλός οιωνός. Και παρότι οι Ολλανδοί στοιχημάτισαν σε καθαρή τριάδα σέντερ μπακ για κέρδος ασφάλειας, τελικά την πλήρωσαν με οδυνηρό τρόπο. Ανεξαρτήτως της απόδοσης των αμυντικών, και ο Στεκέλενμπουργκ θα αποτελούσε ζήτημα στην ομάδα, από την στιγμή που οι κινήσεις του έχασαν την ελαστικότητά τους.

Σε ολόκληρη την Ολλανδία δεν βγήκε τίποτα το ουσιώδες στον αγωνιστικό χώρο. Οι Τσέχοι με αδιάκοπη ομαδική δουλειά, εξαφάνισαν τους παίκτες – κλειδιά της, τιμώρησαν την αμυντική απερισκεψία, ενώ άφησαν να περιφέρονται άσκοπα οι Ολλανδοί χαφ στο χώρο του κέντρου με το κλείδωμα του Βαινάλντουμ. Η αποβολή με τη σειρά της, γκρέμισε όποια πρόωρα όνειρα έγιναν από τους Ολλανδούς για μία πολυπόθητη διάκριση στο Euro.