Το φαινόμενο Άρνολντ στη Λίβερπουλ

Και ποιος πραγματικά δεν θαυμάζει το αξιέπαινο σύνολο του Κλοπ, το οποίο μόλις με τρεις – τέσσερις πάσες έρχεται και εγκαθίσταται στη περιοχή του αντιπάλου, και τον τιμωρεί χωρίς να προλάβει να αντιδράσει. Αυτή τη δεδομένη στιγμή η Λίβερπουλ προχωρά με σπασμένα φρένα, παράγοντας ποδόσφαιρο με αυτόματους συνδυασμούς, πρωτόγνωρη ταχύτητα σε κινήσεις, καθώς διαθέτει και στις τάξεις μερικούς εκ των κορυφαίων, μέγιστους δηλαδή ειδικούς σε θέσεις που αγωνίζονται. Ένας από αυτούς που για ακόμη μία φορά έλαμψε και υπενθύμισε το μέγεθος της διαφοράς απέναντι στην Ατλέτικο, ήταν ο Αλεξάντερ Άρνολντ.

Όλοι μας έχουμε εντοπίσει την συνεισφορά του Άγγλου ακραίου μπακ, του οποίου η συμβολή δεν περιορίζεται μονάχα στον κλασικό του χώρο δράσης, αλλά πλέον καλύπτει κι άλλες πτυχές του παιχνιδιού. Είναι τέτοια η εξέλιξη του που δύσκολα υποθέτουμε στο που αυτή θα οδηγηθεί μέσα από τους σύνθετους ρόλους που αναλαμβάνει στην ενδεκάδα. Κατ’ αρχάς, τον γνωρίσαμε ως ακραίο μπακ ήδη από τη νεαρή του ηλικία, ενώ οι ιδιαίτερές του ικανότητες στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου δεν πέρασαν απαρατήρητες.

Ο Κλοπ ενήργησε στη περίπτωση του Άρνολντ, όπως ορθώς έπραξε και σε εκείνη έπειτα του Ρόμπερτσον, ή στην τωρινή του δικού μας Τσιμίκα. Με το που είδε τα ακριβή χτυπήματα στη μπάλα από τον Άρνολντ, αμέσως του παραχώρησε διαθέσιμο χώρο να λάμψει και να εκμεταλλευτεί το προτέρημά του στις σέντρες και στα στημένα. Παράλληλα, όλη η πηγή επιθέσεων άρχιζε από τις αρχές των άκρων, οπότε ο Άρνολντ δύνατο από νωρίς να διανύει κατά μέτωπο κούρσα με την αντίστοιχη απαραίτητη τεχνική για συνεργασίες με τον επόμενο κουβαλητή Σαλάχ. Όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία του Άγγλου ευδοκίμησαν μέσα από τους αριθμούς που έφερε. Είτε κάποιες φορές μέσω ασίστ ακρίβειας – όπως και χθες με Ατλέτικο – είτε ακόμη και με απευθείας φάουλ ή κόρνερ. Έτσι λοιπόν, άμεσα κέρδισε τον χαρακτηρισμό του ακραίου μπακ – χαφ, σε σημείο μάλιστα που να παρουσιάζει αδράνειες ανά διαστήματα στα αμυντικά του καθήκοντα.

Έπειτα λοιπόν, από το ανώτατο κέρδος που θα μπορούσε κανείς να αποκομίσει από έναν παίκτη στη θέση του, οι αρετές λόγου χάρη του Άρνολντ δίνουν περιθώριο δοκιμής και σε άλλες, πιο ξένες θέσεις στη βασική σύνθεση, που ούτε ο ίδιος θεωρούσε δυνατό να καταστεί πρωταγωνιστής. Φέτος ας πούμε, τον συναντάμε αρκετά κοντά στα κεντρικά χαφ, ενώ συγκλίνει στο ημικύκλιο για να αναζητήσει την καλύτερη δυνατή πάσα στους προωθημένους της επίθεσης. Και απέναντι στην Ατλέτικο Μαδρίτης το επιχείρησε πολλάκις, ενώ από τα πόδια του προήλθαν δύο ασίστ πάρε – βάλε, τόσο ικανοποιητικές στον εκάστοτε συμπαίκτη και σκόρερ.

Ο Άρνολντ συμπεριφέρεται λοιπόν, κι ως οργανωτής. Εκείνος που διαθέτει την ποιοτικότερη πάσα, την υψηλή αντίληψη εν αντιθέσει με τους μέσους της σύνθεσης, που χρησιμεύουν δευτερευόντως ως υποστήριξη στη κάλυψη των κενών και στο κέρδος της κατοχής. Για αυτό αρκετές φορές παρατηρούμε τον Άρνολντ άνετο να τριγυρνάει έξω από την αντίπαλη περιοχή, προκειμένου να δώσει αυτός την τελική λύση στο γρίφο. Θυμηθείτε την παρουσία του δίπλα στο μαγικό σόλο γκολ του Σαλάχ απέναντι στη Σίτι, όπως και κάθε φορά που παριστάνει τον δεξί χαφ όταν ο Σαλάχ έρχεται μέσα στο κουτί.

Δεν είναι διόλου υπερβολή επομένως, να τον θεωρούμε ως τον κορυφαίο ακραίο τη δεδομένη στιγμή, με προϋποθέσεις να μας απασχολεί και για την πολύπλευρη αξία του στον αγωνιστικό χώρο. Μέγιστο πλεονέκτημά του είναι η έκρηξη, η τεχνική του κατάρτιση, όπως και μειονέκτημά του η αμέλεια στα ανασταλτικά καθήκοντα, η οποία αποτελεί φυσικό επόμενο με την ταυτόχρονη επιρροή του στην οργάνωση και την δημιουργία. Μάλιστα τον είδαμε και στο έτος 2020-21, πως η έλλειψη φρεσκάδας του στοίχισε στην γενική του αγωνιστική εικόνα. Φέτος μας μονοπωλεί και πάλι το ενδιαφέρον, όπως την τότε περίοδο με τις εμπνεύσεις του στα ημιτελικά Τσάμπιονς Λιγκ και με πρωτιές σε σχετικές κατηγορίες στη Πρέμιερ Λιγκ.