Το ντέρμπυ της παρακμής - ΕSR

Όλα καλά κι’όλα ωραία λοιπόν…Νενικήκαμεν! Παναθηναικός-Ολυμπιακός 79-70. Θα ‘θέλα όμως να καταθέσω μερικές σκέψεις που κάνω για το ντέρμπυ των «αιωνίων»,το μπάσκετ στη χώρα μας αλλά κι’έξω απ’ αυτήν καθώς και για την αθλητικό μας πολιτισμό (λέμε τώρα και καμμιά μαλακία να περνάει η ώρα…).Τι αντιπροσωπεύει σήμερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο αυτός ο αγώνας και τι αντιπροσώπευε λίγα χρόνια πρίν; Πόσα κύπελλα Ευρώπης έφεραν αυτές οι δυό ομάδες στη χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια και τι γίνεται σήμερα; Που είναι τα χρόνια που πήγαιναν ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ στο φάιναλ φορ και τι γίνεται σήμερα που βλέπουμε την τελική τετράδα με το κυάλι;

Τι ρεκόρ έχουν σήμερα οι δύο ομάδες μας στην ευρωλίγκα;Ποια ήταν η αθλητική μοίρα που επιφυλάξαμε σε μπασκετμπολίστες-αστέρια που η μικρή χώρα μας ευτύχησε να έχει στη σύνθεση των δύο αυτών ομάδων; Πόσες φορές «πηδήξαμε» τις μάνες τους τις αδελφές τους τις κόρες τους αλλά και τους ίδιους μέσα στα γήπεδα-θηριοτροφεία της σύγχρονης Ελλάδας γιατί δεν φορούσαν τη «σωστή» φανέλλα;Και τώρα που σιγά-σιγά γλιστράμε στην αγωνιστική ανυποληψία εκεί που ο συναγωνισμός πραγματικά μετράει τι θα κάνουμε χωρίς «βαρβάρους»;

Αθλητές που έπαιξαν σχεδόν όλα τους τα χρόνια σε μιά ομάδα τους σκυλοβρίσαμε.Αθλητές που έπαιξαν και στις δύο ομάδες πάλι τους σκυλοβρίσαμε κτλ κτλ.Τελικά δεν μας αξίζουν ούτε η διακρίσεις ούτε οι μεγάλοι πρωταγωνιστές μέσα στα γήπεδα…Εμπρός λοιπόν για το επόμενο μεγάλο ντέρμπυ…Με παλμό παρακαλώ… «Έτσι….αγαπάει ο Πειραιάς», «Έτσι…σαλτάρει η Αθήνα».Καληνύχτα (και όχι μόνο λόγω …ώρας)…