Το οδυνηρό δυστύχημα που «σιώπησε» το rock n’ roll

Σαν σήμερα στις 3 Φεβρουαρίου του 1958, οι Buddy Holly, Ritchie Valens και Big Bopper επιβιβάζονταν στο ιδιωτικό τους αεροπλάνο για την συνέχεια της μουσικής τους περιοδείας. Η μοίρα όμως, τους έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Και οι τρεις έχασαν άδοξα τη ζωή τους λόγω των ακραίων καιρικών φαινομένων τα ξημερώματα εκείνης της ημέρας. Στη μνήμη των τριών, έγινε η πένθιμη μέρα της μουσικής και του rock n’ roll, θρηνώντας την απώλεια των αξιόλογων και ανερχόμενων τότε καλλιτεχνών του χώρου.

Η περιοδεία «Winter Dance Party» των τριών αστέρων σημείωνε πρωτοφανή επιτυχία. Ο Buddy Holly σε νεαρή μάλιστα ηλικία (22), είχε ήδη φανερώσει το μουσικό του χάρισμα και την πρωτότυπη κλίση του στο rock n’ roll. Η απόφαση για ένα τουρνέ θα του πρόσδιδε αναγνώριση και δυνατότητα να διαδώσει τις δημιουργίες του σε αρκετές κομητείες των Ηνωμένων Πολιτειών. Δίπλα του, ερχόταν ο ταλαντούχος πιτσιρικάς Ritchie Valens, μόλις 17 ετών. Ο Μεξικάνικης καταγωγής μουσικός Valens προσδοκούσε ευρύτερη γνωριμία με το κοινό της Αμερικανικής πολιτείας, ενώ τον συνόδευαν ενθουσιώδεις κριτικές για τα δεδομένα της ηλικίας του. Από την άλλη, ο Big Bopper (28 ετών) ήταν ο πιο έμπειρος στο χώρο των μουσικών παραστάσεων, καθώς διέθετε εμπειρία στη σκηνή. Ήταν μάλιστα θαυμάσιος διασκεδαστής και dj στο ξέφρενο ρυθμό του rock n’ roll

Ποια ήταν λοιπόν τα αίτια του τραγικού εναέριου δυστυχήματος;

Σαφώς κυρίαρχο ρόλο διαδραμάτισε το κρύο, οι αντίξοες δηλαδή συνθήκες του ψυχρού καιρού κατά τη διάρκεια της περιοδείας. Το άβολο και προβληματικό λεωφορείο που χρησιμοποιούσε ο Buddy Holly δεν ήταν επαρκές για ταξίδι εξαιτίας προβλημάτων στη θέρμανση. Η κατάσταση εξ αρχής φαινόταν δύσκολη, χωρίς τις κατάλληλες προδιαγραφές και ανέσεις που άξιζαν οι μουσικοί στην επίπονη διαδρομή τους. Έτσι λοιπόν, ο Holly προσέλαβε ένα νεαρό πιλότο και ένα ιδιωτικό αεροσκάφος μάρκας Beechcraft Bonanza. Η πτήση έλαβε χώρα από την Clear Lake της Αϊόβα, με προορισμό το Fargo στη Βόρεια Ντακότα. Όμως, το αεροπλάνο δεν κατάφερε να φτάσει ποτέ σώο με τα ανερχόμενα τότε παιδιά του rock n’ roll.

Οι οικονομικοί πόροι εκείνης της εποχής δεν έφταναν στην εξασφάλιση κατάλληλων μέσων και εξοπλισμού αντίστοιχα. Το οικονομικό κέρδος εξαρτώταν αποκλειστικά από την επιτυχία ενός κοντσέρτου και την αποδοχή του κοινού. Ίσως η πραγματοποίηση του τουρνέ εκείνο το διάστημα φάνταζε χρονικά υψηλή πρόσκληση, όμως οι καλλιτέχνες είχαν ανάγκη να απελευθερώσουν τις μουσικές τους δημιουργίες. Άλλωστε, ο Buddy Holly είχε ήδη χαρακτηριστεί ως το ελπιδοφόρο παιδί του rock n’ roll, αντάξιος των Αφροαμερικανών Chuck Berry ή Little Richard, καθώς και άξιος συνεχιστής της μουσικής κληρονομιάς του Elvis Presley. Η προσήλωση στην οικογένειά έφερνε συχνά αναβολή σε περιοδείες με το όνομά του στη λίστα. Το τουρ «Winter Dance Party» φάνταζε λοιπόν ιδανική ευκαιρία για να ανανεώσει πάλι τη φήμη του.

Ritchie Valens, ένας νεαρός εμπνευσμένος από την παράδοση

Ο νεαρός καλλιτέχνης παρέμενε πιστός στη πολιτιστική του ταυτότητα. Αντλούσε ιδέες κυρίως από αναγνωρίσιμα τραγούδια της Ισπανόφωνης κουλτούρας και τα προσάρμοζε στον επαναστατικό ήχο του rock n’ roll της εποχής. Ευρέως γνωστός λοιπόν για την επιτυχία του La Bamba (1958), με το οποίο ανέδειξε τις πολιτιστικές ρίζες του έθνους του. Η biopic ταινία με τον τίτλο του τραγουδιού ανέδειξε ακόμη περισσότερο την αξία του Valens. Μόλις 17 ετών, αλλά διακατεχόταν από πρωτοφανή ωριμότητα και φιλοδοξία. Ο Μεξικανός καλλιτέχνης υπήρξε ο εισηγητής του Chicano Rock ή αλλιώς Latin Rock, εκπροσωπώντας θερμά την κοινότητα του λαού του στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πριν το μοιραίο δυστύχημα, ο Valens πρόφτασε να ηχογραφήσει ορισμένα έργα που αργότερα αναρριχήθηκαν στις υψηλές θέσεις των charts, Donna (1958), Come on, Let’s go (κυκλοφόρησε το 1959), Ooh My Head (1959), That’s my little Suzie (1959). Η πλειοψηφία τους λοιπόν, προερχόμενα από τα νεανικά του βιώματα και την έπαρση της ηλικίας του.

Big Bopper, ο rock n’ roll περφόρμερ από το Texas

O Richardson Jr. – γνωστός ως Big Bopper – υπήρξε συνθέτης είκοσι τραγουδιών και διασκεδαστής σε κάθε του παράσταση. Αξιομνημόνευτο τραγούδι το Chantilly Lace (1958), με το οποίο ξεσήκωνε τα πλήθη με την παραστατικότητα του. Ένα ακόμη τραγούδι του ήταν και το White Lightning (1959), από το οποίο επηρεάστηκαν οι παραγωγοί του μιούζικαλ Grease (1978). Στην πλοκή της ταινίας, ο John Travolta και η παρέα του απέδωσαν φόρο τιμής στον Bopper τραγουδώντας ως μουσικό σχήμα το Grease Lightning.

Αυτή λοιπόν ήταν και η μουσική επίδραση στις τότε νεότερες γενιές. Μεγαλωμένες υπό τους ήχους του rock n’ roll, περνούσαν τα εφηβικά τους χρόνια δίπλα σε ένα jukebox με ένα κέρμα στο χέρι ή δίπλα στο πρώτο τους αμάξι που μαρτυρούσε τις πρώιμες περιπέτειες πριν την ενηλικίωση. Από την άλλη, ο Big Bopper πράγματι σχεδίαζε πλάνα με βάση τη μουσική. Είχε ως στόχο να μετατρέψει την πολιτεία του Texas σε μουσικό τόπο. Ήδη πριν τον απρόσμενο θάνατο του, είχε ιδρύσει στούντιο ηχογράφησης και επρόκειτο να προχωρούσε στο δικό του εξίσου ραδιοφωνικό σταθμό.

Buddy Holly & The Crickets

Ο Buddy Holly υπήρξε χαρισματικός ήδη από τα πρώτα του βήματα. Αφοσιωμένος από μικρή ηλικία, ώστε να γίνει μουσικός και να εισέλθει στο κλαμπ των κορυφαίων της εποχής. Άλλωστε, το μουσικό κίνημα του rock n’ roll – όντας νεοσύστατο – ενθουσίαζε κάθε νέο και τον ωθούσε αντίστοιχα στην ορμητικότητα του. Η έφεση του Buddy Holly συμπορεύτηκε με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, τους Niki Sullivan, Jerry Allison και Joseph Mauldin. Μαζί λοιπόν, συνετέλεσαν τους Crickets (ακρίδες στα Ελληνικά). Εύκολα κανείς μπορεί να κάνει τον συνειρμό με τους Beatles (Τα Σκαθάρια) της Μεγάλης Βρετανίας, καθώς και με το στυλ του John Lennon που παρέπεμπε ιδανικά στον Holly.

Ο χαρακτηριστικός τύπος γυαλιού και η αντίστοιχη κώμη του John θύμιζαν έντονα τον Buddy Holly, ο οποίος ήταν η αφορμή στη δημιουργία των Beatles. Ένας προπάτορας του rock n’ roll, που επηρέασε βαθιά ολόκληρη τη British Invasion. Αξιοσημείωτο, πως ο Buddy Holly και το σχήμα της μπάντας εισήγαγαν κάποια αγνώριστα για εκείνη την εποχή στοιχεία. Υπήρξαν μία από τις πρώτες μουσικές παρέες που αποτελούνταν από δύο κιθαρίστες, μπάσο και ντράμερ. Ακόμη κι ο Bob Dylan θαύμαζε τον Holly και το έξοχο έργο του που δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ μέχρι που θα έφτανε.

Το υμνητικό τραγούδι του Don McClean

Στα μετέπειτα χρόνια, ο Don McClean συνέλαβε τον μουσικό ύμνο του American Pie (1971). Ως μία ωδή για τον χαμό των τριών καλλιτεχνών. Αφιερωμένη λοιπόν, η μουσική του δημιουργία στην αποκαλούμενη από τον ίδιο Ημέρα που «έσβησε» η Μουσική, ή αλλιώς The Day the Music died. Ένας αποχαιρετισμός σε τρεις μουσικούς με λαμπρή κληρονομιά στις μετέπειτα μουσικές νόρμες. Αρκετοί βέβαια, υποθέτουν πως το βράδυ του δυστυχήματος τόνωσε την επιθυμία για μουσική. Ευαισθητοποίησε τα νεότερα παιδιά, λειτουργώντας ως έναυσμα για βαθύτερη διείσδυση στο rock n’ roll. Επομένως, οι Holly, Valens και Big Bopper συνέβαλαν στη καταξίωση της μουσικής, παρόλο που άφησαν πίσω τους ένα αναπάντητο «αν» στο τι θα πρόσφεραν περαιτέρω κατά τον βίο τους.