Το παράδοξο με την τακτική του Κόντε | Sons Of Football

Όσες φορές παρακολουθούμε την Ίντερ του Κόντε, ξεχωρίζουμε μια δυσκατάβλητη ομάδα, η οποία φέτος δεν έχει επιτύχει σταθερότητα στην απόδοσή της. Μελετώντας τους Νερατζούρι έναντι της Σαχτάρ, διακρίνεται έλλειψη ιδέας στο δημιουργικό κομμάτι, τρία χαφ δίχως πρωτοβουλίες στην ανάπτυξη, αλλά και ακραία μπακ που δεν εμπνέουν σιγουριά και διασφάλιση στο σύστημα 3-5-2.

Βέβαια, στη προκειμένη παράταξη, ο μόνος εξελίξιμος που ανταποκρίνεται στο ρόλο μπακ – χαφ είναι ο Χακίμι. Ο νεαρός Μαροκινός διαθέτει τεχνική κατάρτιση και ταχύτητα που του επιτρέπουν ουσιώδη overlaps. Πάντως, κατά τη διάρκεια του β’ ημιχρόνου στο Ντόνετσκ, ήταν φανερή ή βραχυκύκλωση της Ίντερ, όντας ανήμπορη να διασπάσει τη πολυπρόσωπη Σαχτάρ. Ο μοναδικός με ενέργεια και απειλή υπήρξε ο Χακίμι. Ο Γιανγκ από την άλλη, αδυνατούσε να ακολουθήσει κατά γράμμα τα ανάλογα καθήκοντα. Σε συνδυασμό με την απουσία εξτρέμ, η Ίντερ πορεύεται εγκλωβισμένη απέναντι σε αντιπάλους με κάλυψη των χώρων και αισθητή οπισθοχώρηση στο γήπεδο.

Όταν πρόκειται κάνεις να δημιουργήσει , το σύστημα 3-5-2 κρίνεται ανεπαρκές δίχως ικανά επιτελικά χαφ και μπακ, τα οποία τελευταία είναι και δυσεύρετα στο χώρο του ποδοσφαίρου. Η προσκόλληση λοιπόν, του Κόντε και κάθε προπονητή στο 3-5-2 ή 5-3-2 ανάλογα με τις διαθέσεις τους, θεωρείται ένα σύστημα συμβατό απέναντι σε ισχυρότερο αντίπαλο ή σε ένα απαιτητικό τουρνουά, όπως τα νοκ άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ.

Γι’ αυτό και θεωρούμε επιτακτική την ανάγκη να τροποποιείται το σκεπτικό των αντίστοιχων προπονητών. Άλλωστε, κάθε αντίπαλος εξαρτάται από διαφορετικά στοιχεία, συνθήκες και επίπεδο, άρα χρειάζεται συχνός αναπροσδιορισμός της τακτικής. Μόνο έτσι, θα επιφέρει κανείς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο Κόντε δεν δείχνει διατεθειμένος να απαρνηθεί τη γνωστή του συνταγή. Αντιθέτως, ο ίδιος υποχρεώνει τους νεοεισελθέντες ή μη παίκτες του να ανταπεξέλθουν στο σύστημα σε κάθε ανεξαιρέτως περίσταση. Δίχως δηλαδή δεύτερη σκέψη και απορία.

Οπότε, ένα σύνολο όπως του Κόντε, θα συναντά δυσκολίες με θεωρητικά υποδεέστερους αντιπάλους, ενώ η προώθηση των μπακ θα καθιστά ευάλωτη την ομάδα. Λόγου χάρη όμως, στις επικείμενες αναμετρήσεις με την Ρεάλ, οι Νερατζούρι με συγκρότηση και αμυντική προσήλωση έχοντας ως οδηγό το απαράλλαχτο 5-3-2, πιθανόν θα κυνηγήσουν βαθμό ή βαθμούς με μεγαλύτερη τύχη.

Ένα τρανό παράδειγμα με την περιθωριοποίηση παικτών για χάρη του ύφους του συστήματος αποτελεί ο Έρικσεν. Ο Δανός δεν συγκαταλέγεται στις βασικές επιλογές του Κόντε, αντί αυτού ο Ιταλός κόουτς δεν δίστασε άμεσα να δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο στον Βιντάλ. Ίσως λόγω του δυναμικού του χαρακτήρα στη θέση «6», αλλά είναι και επιζήμιος με ανώφελα φάουλ και συχνούς εκνευρισμούς. Ο Ιταλός κόουτς έχει καταργήσει σε σκέψη την παρουσία ενός επιτελικού χαφ στο νευραλγικό χώρο του κέντρου, ενώ η απόρριψη των εξτρέμ έχει καταστήσει τον – έστω πεσμένο – Αλέξις Σάντσεζ σε ρεζέρβα πολυτελείας.

Στην Serie A, ήδη το αγωνιστικό πρόσωπο της Ίντερ «φωνάζει» για μία αλλαγή που θα αποφέρει αποτέλεσμα. Σε μία μακροχρόνια διοργάνωση όπως το πρωτάθλημα, χρειάζεται κανείς την αρετή να επιβάλλει κυριαρχία και να αποκωδικοποιεί τον αντίπαλο που προκαλεί απώλειες βαθμών. Γι’ αυτό και η αντίληψη του Κόντε είναι κάπως παράδοξη, καθώς δεν κατανοεί την επιτακτική ανάγκη για ένα πιο ευέλικτο εναλλακτικό σχήμα, υποθετικά προσαρμοσμένο στις ικανότητες του εκάστοτε αντιπάλου.

Διαβάστε Περισσότερα