Το παράδοξο του Ουζουνίδη και η διαφορά του Χιμένεθ
Έπειτα από δεκατρία ολόκληρα χρόνια σε πάγκους Α’ Εθνικής κατηγορίας με εννέα ομάδες θεωρούσαμε οι περισσότεροι ότι είχαμε αποκρυσταλλωμένη άποψη για την φιλοσοφία του Ουζουνίδη. Τι είδαν στην ΑΕΚ και τον επέλεξαν ως εκλεκτό για να πάει το club ένα βήμα παραπέρα το καλοκαίρι;
Δεν είναι αποτελεί μυστικό, συζητήθηκε ευρέως και συμφωνήθηκε από διοικούντες και οπαδούς ότι οι ομάδες του Μαρίνου έχουν επιθετικό πλάνο και αρέσκονται να πρεσάρουν ψηλά, να κλέβουν μπάλες και να πιάνουν απροετοίμαστες τις αντίπαλες άμυνες. Ωραία μέχρι εδώ. Όταν δε, η αντίπαλη άμυνα είναι κλειστή ο Μαρίνος ξέρει να τους διδάσκει πως θέλει να παίζουν από τα πλάγια με διαρκείς κινήσεις στον κενό χώρο και εναλλαγές θέσεων που μπερδεύουν τους αμυντικούς και δημιουργείται το απαραίτητο ρήγμα.
Για να τα πετύχει όλα αυτά προϋπόθεση αποτελεί η εξαιρετική φυσική κατάσταση που διαθέτουν οι ομάδες του και μπορούν να δημιουργήσουν καταστάσεις αγωνιστικής ασφυξίας στους αντιπάλους τους. Ξεχνάω κάτι;
Ναι κι όμως, λησμόνησα την επιμονή του στο αναδεικνύει νέα παιδιά από τις ακαδημίες και ότι του αρέσει να εργάζεται με νέους ταλαντούχους, ώστε να τους εξελίσσει.
Αυτά αναμέναμε λίγο ή πολύ να δούμε υποστηρικτές και αμφισβητίες – δε λέω πολέμιοι γιατί ειλικρινά δεν πρέπει να υπήρξαν. Το τι είδαμε σε αυτούς οκτώ μήνες είναι καταγεγραμμένο και θα αρκεστώ απλά να τα συνοψίσω.
Ξεκάθαρα είδαμε μία ομάδα με δύο πρόσωπα. Στα πρώτα ματς είδαμε μία ομάδα πανέτοιμη για τους προκριματικούς γύρους των Ευρωπαϊκών υποχρεώσεων που ξεχείλιζε από αγωνιστική διάθεση, καλή φυσική κατάσταση, απόλυτα προσηλωμένη στο στόχο της. Μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου όλα αυτά και τον εντός έδρας αγώνα με την Μπενφίκα που έμελλε να σταθεί ως ανυπέρβλητο εμπόδιο στα όνειρα του Ενωσιτών.
Και μετά, τι; Ψυχολογικό άδειασμα; Κούραση; Έλλειψη διάθεσης των παιχτών; Μα όλοι αυτοί οι παράγοντες είτε λειτουργώντας από κοινού, είτε όχι είναι στο job description ενός προπονητή. Είναι καθοριστικοί παράγοντες που μπορούν να “δέσουν” ή να “κόψουν” το μείγμα!
Αναμφισβήτητα, από τα μέσα Σεπτέμβρη η ΑΕΚ δεν τόλμησε να επιχειρήσει να πιέσει ψηλά, γιατί δεν υπήρχε αυτή η οδηγία από το τεχνικό τιμ που γνώριζε ότι η προετοιμασία ήταν περιορισμένης ισχύος, ώστε η ομάδα να μην διακυνδινέψει να πάει με “βαριά” πόδια στους χρυσοφόρους προκριματικούς του Champions League. Δεκτόν.
Τον Δεκέμβρη γιατί δεν έγινε επανασχεδιασμός, με νέα σύντομη προετοιμασία, όπως έπραξε ο ένας εκ των δύο αντιπάλων για το πρωτάθλημα (Ολυμπιακός) που αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα και βλέπουμε σήμερα τα αποτελέσματα, τουλάχιστον στα τρεξίματα του.
Αναμέναμε να δούμε την ΑΕΚ να πιέζει από τα πλάγια, αλλά αντ’αυτού είδαμε τους τρεις κλασσικούς εξτρέμ να παροπλίζονται (Μπογέ, Αλμπάνης, Γιαννιώτας) και να χρησιμοποιούνται και στα δύο φτερά τα δεκάρια (Μάνταλος και Μπακασέτας).
Όσον αφορά την εξέλιξη των νέω παικτών και τη μη στήριξή τους από τον προποντητή τους, ίσως ήταν το χειρότερο που συνέβει. Ο προπονητής οφείλει να παίρνει το 100% από κάθε παίκτη. Την περσινή χρονιά υπήρξαν ποδοσφαιριστές που έκαναν εκπληκτική χρονιά, όπως ο Μπακάκης, ο Σιμόες, ο Λιβάγια, ο Μπακασέτας, ο Γαλανόπουλος και άλλοι. Που είναι αυτοί σήμερα και ποια η κατάστασή τους κατά τη φετινή χρονιά;
Η εικόνα της ΑΕΚ στα τελευταία 180 αγωνιστικά λεπτά, σε κύπελλο και πρωτάθλημα, δεν αφήνει περιθώριο για παρερμηνείες. Τουλάχιστον, σε ότι έχει να κάνει με την φυσική κατάσταση των παιχτών και την επιβάρυνση από δύο συνεχόμενους αγώνες μέσα σε διάστημα τεσσάρων ημερών.
Ο Χιμένεθ διάλεξε να πιέσει ψηλά και στα δύο ματς γνωρίζοντας ότι με την προβληματική φυσική κατάσταση των παικτών του, αν θέλει να κερδίσει τους αγώνες θα πρέπει να προηγηθεί στο πρώτο ημίχρονο και να διαχειριστεί το δεύτερο έξυπνα. Επίσης, αν αποκωδικοποιήσουμε τη δήλωση του ότι οι παίκτες θα πρέπει όταν τελειώνει ο αγώνας να νιώθουν νεκροί, σε συνδυασμό με την απάντηση του σε ερώτηση για την τωρινή φυσική κατάσταση, όπου δήλωσε ότι αυτό το σκέλος δουλεύεται στην προετοιμασία και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε τώρα είναι να διατηρούμε – με σκληρές προπονήσεις – το επίπεδο μας όσο ψηλότερα γίνεται, καταλαβαίνει και ο πιο αδαής την πραγματικότητα.
Εν συνεχεία, επέλεξε να ενεργοποιήσει τον Λούκας Μπογέ και να τον στηρίξει, ενώ ταυτόχρονα ενεργοποίησε και τον Αλμπάνη με τον Τσόσιτς. Τρεις παίκτες κέρδος με το καλημέρα, ενώ η διάθεση των παικτών του φαίνεται με τον Λιβάγια να τρέχει και να μαρκάρει, τον Άλεφ που γυρνούσε την μπάλα μόνιμα πίσω, να την τρέχει μπροστά και να προσπαθεί να παίξει κάθετα απελευθερωμένος από το περιττό άγχος και τους τρεις προαναφερθέντες να είναι στους διακριθέντες στα δύο ματς με τον Μανόλο στον πάγκο.
Όσοι Ενωσίτες περιμένουν να δουν από την φετινή ΑΕΚ να παίξει τη μπάλα που κατά διαστήματα έπαιξε πέρυσι, όπως στα δύο ματς κόντρα στην Ντιναμό Κιέβου, έχουν ευσεβείς πόθους. Δε μπορεί να το κάνει με τις λιγοστές αντοχές που έχουν οι πάιχτες της. Αυτό που θα κάνει είναι ότι για 60 λεπτά σε κάθε ματς θα προσπαθεί να βγάζει ότι ενέργεια έχει, σε ένα κλίμα ομοψυχίας, αυταπάρνησης, πίστης στο πλάνο του προπονητή.
Ειδικά, ο αγώνας κόντρα στον Ολυμπιακό πιθανολογώ ότι θα έχει μεγαλύτερο δείκτη δυσκολίας από τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ και αυτό γιατί ο Ολυμπιακός έχει τα τρεξίματα να πιέσει επί 90 λεπτά. Το γεγονός ότι έχει ενδιάμεσα τον αγώνα με την Ντιναμό και προέρχεται από μία ήττα με νοκ άουτ από τον ΠΑΟΚ, ίσως τους έχει επηρεάσει το μυαλό.
