Ο Ολυμπιακός στη Κύπρο εμφανίσθηκε πειστικότερος στον αγωνιστικό χώρο σχετικά με τα προηγούμενα δείγματα γραφής του. Οι παίκτες σε ατομικό επίπεδο εμφάνισαν αισθητή βελτίωση τόσο σε απόδοση, όσο και στην αντοχή. Η πρόκριση ήρθε εύκολα, ενώ η απώλεια σημαντικών ευκαιριών λόγω Φαμπιάνο του στέρησαν τη νίκη. Το σύνολο του Μάρτινς επέδειξε χημεία και συγκρότηση, αλλά η ατομική ενέργεια στη δημιουργία αποτελεί τη τελευταία εκκρεμότητα του φετινού έργου.

Στο α’ μέρος, οι Ερυθρόλευκοι κινήθηκαν σε αμυντική προσήλωση, με γνώμονα τις αιφνίδιες επιθέσεις για γκολ απέναντι στην ανυποψίαστη Ομόνοια. Έπειτα από μεγάλο χρονικό διάστημα, η κατοχή του Ολυμπιακού επανήλθε σε υψηλά στάνταρ και έτσι, περιόρισε κατά πολύ διάφορες βεβιασμένες αποφάσεις που θα έδιναν ευκαιρία στον αντίπαλο να απειλήσει. Βέβαια, το συντηρητικό ύφος του συστήματος εξέθεσε ως μοναδικό προωθημένο τον Ελ Αραμπί. Μόνος αγωνιστής ο Μαροκινός ανάμεσα στα αντίπαλα κορμιά, δεν είχε την απαιτούμενη στήριξη από τα εξτρέμ. Στη προκειμένη περίπτωση, το μοναδικό κατ’ εξοχήν εξτρέμ, ο Ραντζέλοβιτς, δεν ενόχλησε τα αντίπαλα μπακ ουδεμία φορά σε όλο τον αγώνα. Ο ίδιος υπήρξε κυρίως αποδέκτης καλών φάσεων, οι οποίες δεν κατέληξαν από τα πόδια του σε κάποιο γκολ.

Επιπροσθέτως, παρότι ο Βαλμπουενά κινείται στα φτερά, δεν λογίζεται ως «καθαρό» ακραίο χαφ. Ο Γάλλος διαθέτει ευλυγισία, αλλά είναι σαφώς ντελικάτος. Του ταιριάζει ο άξονας ή ο έλεγχος σε πρώτη φάση της κατοχής, λίγο πριν αυτή περάσει σε εξτρέμ της ποιότητας του Ποντένσε. Σε αντίθεση με τον οργανωτή Γάλλο, ο Ραντζέλοβιτς διαθέτει σε μικρό βαθμό την δημιουργία. Συμφωνώ πως είναι ταχύς, νευρώδης και συμμετέχει στις φάσεις, όμως αδυνατεί να φέρει φάσεις και πλάτος στη δική του πτέρυγα.

Μάλιστα είναι επιπόλαιος και επιρρεπής σε φάουλ. Το κυριότερο όμως, του λείπει η διάρκεια εντός αγωνιστικού χώρου. Ένα ή δύο εκρηκτικά τέταρτα δηλαδή που ο ίδιος θα το πάρει πάνω του με επινοήσεις και επελάσεις. Δύσκολα αυτές οι προσδοκίες να εκπληρωθούν από τον Σέρβο. Πόσο μάλλον να το ζητήσει κανείς από τις δυνατότητες του Μασούρα, ο οποίος περισσότερο χαρακτηρίζεται ως defensive winger. Εδώ που τα λέμε, προτιμότερο να τον δούμε και σε ρόλο περιφερειακού επιθετικού, καθώς σκοράρει και αρέσκεται να πατά αντίπαλη περιοχή.

Από την άλλη, τα ακραία μπακ, Χολέμπας και Ραφίνια, φανέρωσαν θετικά σημάδια. Αξιοσημείωτη η ηρεμία στη πάσα του Ραφίνια. Η χαλαρότητα και η άνεση, με την οποία παραδίδει την μπάλα υπό πίεση στο διπλανό του συμπαίκτη. Ο έμπειρος Βραζιλιάνος απέτρεψε αρκετές απειλές εξίσου και με την τεχνική του κατάρτιση. Επίσης, ο Χολέμπας μόχθησε στο γήπεδο. Πήρε πρωτοβουλίες, ολοκληρώνοντας και ατομικές κούρσες ή κάποια σουτ με προοπτικές. Ωστόσο, και οι δύο προτιμούν την ακεραιότητα των θέσεών τους. Επιθυμούν πρωτίστως την απώθηση κινδύνων, ενώ σε δεύτερο πλάνο έρχεται η υποστήριξη τους στα ακραία χαφ και την επίθεση.

Αυτό λοιπόν, αποτελεί και το οξύμωρο στη σημερινή παρουσία του Ολυμπιακού. Συνηθίσαμε τα overlaps και την ταχυδύναμη των Τσιμίκα – Ομάρ, οι οποίοι επικάλυπταν με το παραπάνω την απουσία ικανών εξτρέμ. Αναλάμβαναν εξ ολοκλήρου επιθέσεις με δικές του πρωτοβουλίες, ενώ συνέβαλαν σε πάμπολλες συνεργασίες είτε με τον Βαλμπουενά, είτε ως ένα σημείο με τον πρώην Ερυθρόλευκο, τον Ποντένσε. Τη δεδομένη στιγμή, το σύνολο του Μάρτινς δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Εάν όμως, επιθυμεί ο Ολυμπιακός να γίνει θελκτικός και θεαματικός εν τέλει, χρειάζεται την προσθήκη ποιοτικών χαφ. Ίσως η έλευση δύο εξτρέμ φέρει την απαιτούμενη ισορροπία στις πλευρές της ομάδας. Η δημιουργία θα αποτελέσει καθήκον για τους νεοφερμένους ακραίους επιθετικούς, ενώ τα φετινά ακραία μπακ θα περιοριστούν στην επίβλεψη της άμυνας.

Η εύρεση δύο διεισδυτικών παικτών αποβάλλει εξίσου το βάρος του Καμαρά, που ο ίδιος αναγκάζεται να προωθεί την μπάλα σε όλες τις περιστάσεις. Όχι μόνο μεταφέρει τη μπάλα στην αντίπαλη εστία, αλλά πηγαίνει και ολομόναχος στην ολοκλήρωση της φάσης. Δίχως να υπάρχει κάποιος θαρραλέος δίπλα του να αναλάβει το τελικό σουτ στην εστία, πέραν βέβαια του «ανεβασμένου» Ελ Αραμπί.

Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός υπήρξε ελαφρώς βελτιωμένος στη Κύπρο. Άρτια κατοχή, σιγουριά στα μετόπισθεν σε μεγάλο βαθμό και η χημεία των μέσων γενικά ικανοποιητική. Η αγωνιστική του κατάσταση στο β΄ μέρος θύμισε την περσινή ομάδα, η οποία μέχρι τέλους επέμενε σε δημιουργία ευκαιριών. Χθες κιόλας, ο Ολυμπιακός μέτρησε 29 τελικές ευκαιρίες (!!), εκ των οποίων οι 14 περίπου ήταν εντός στόχου. Με την έλευση εξτρέμ, πιθανόν η ομάδα να αποκτήσει πλουραλισμό ή την αναπάντεχη ενέργεια λίγο πριν τον δισταγμό όλων των υπόλοιπων μονάδων. Δεδομένα θα βελτιστοποιήσει την απόδοση της. Μη ξεχνάμε βέβαια, πως τα δύο νέα ακραία μπακ που θα εισέλθουν στο ρόστερ, θα είναι ηλικιακά νεότεροι, με μία στοιχειώδη έκρηξη που λείπει από τους αντίστοιχα παρόντες.

ΥΓ. Ανεπανάληπτος Φαμπιάνο. Σταθερός, με συνειδητά βήματα σε κάθε του έξοδο. Και μάλιστα κάλυψη όλου του τέρματος στα κοντινά τετ α τετ, με απλωμένες τις παλάμες των χεριών.