Τώρα μάλιστα! | Ο Τζες
Μετά από μια εβδομάδα έντονης εσωστρέφειας, ο ΠΑΣ Γιάννινα κατέβηκε σε μια παραδοσιακά δύσκολη έδρα και παρά την μετριότητα του πρώτου ημιχρόνου, μπήκε στο δεύτερο μισό και έκανε αυτό που φωνάζει ο κόσμος δύο χρόνια τώρα! Έπαιξε μπάλα!
Στο πρώτο ημίχρονο είδαμε έναν κακό ΠΑΣ Γιάννινα. Άνευρο, μη δημιουργικό και με τα γνωστά παιδαριώδη λάθη να τον βάζουν με την πλάτη στον τοίχο από το πρώτο κιόλας λεπτό. Τα κενά στο ρόστερ γνωστά και μεγάλα, και προσωπικά πιστεύω πως στέρησαν στον ΠΑΣ το τρίποντο που δικαιούνταν πέρα για πέρα.
Στην επανάληψη λοιπόν, ο ΠΑΣ μόνο αδικημένος μπορεί να νιώθει από την τύχη, καθώς κυριάρχησε σε όλους τους τομείς απέναντι στον ΟΦΗ χάνοντας ένα τσουβάλι, κλασικότατες ευκαιρίες για να σημειώσει μια μεγάλης έκτασης νίκη. Αν μπορούμε να βρούμε κάτι αρνητικό στο δεύτερο ημίχρονο, όπου είδαμε έναν σοβαρό ΠΑΣ Γιάννινα, θα παρατηρούσα την αδράνεια του Θανάση Στάικου, ο οποίος τελείωσε το παιχνίδι με μία μόλις αλλαγή, η οποία ήταν και αναγκαστική. Όχι ότι διαθέτει πολλές και ποιοτικές ρεζέρβες, αλλά πιστεύω ότι ο Γκάρο σήμερα στη θέση του Τζίμα ένα τεμάχιο θα στο κολλούσε…! Η ομάδα βλέπεις πως έχει το μομέντουμ, δώσε μια φρεσκάδα μπροστά!
Το δεύτερο ημίχρονο λοιπόν, είναι το καλύτερο καρέ που μπορούμε να κρατήσουμε από τον ΠΑΣ για αυτή τη σεζόν. Αυτό το 45λεπτο θα πρέπει να φυτευτεί στο κεφάλι των παικτών και να παρουσιάζονται έτσι σε κάθε παιχνίδι, χωρίς φόβο και τα γνωστά κόμπλεξ κατωτερότητας που βγαίνουν σε κάθε αγωνιστική στο χορτάρι. Αν η ομάδα σουλουπώσει την κάκιστη κατ’ εμέ αμυντική της λειτουργία και συνεχίσει σε αυτό τον ρυθμό δε θα έχει κάτι να φοβάται.
Θα το διατηρήσει όμως; Εδώ είναι το μεγάλο στοίχημα. Ο δρόμος μακρύς και ανηφορικός, ωστόσο μια νότα αισιοδοξίας άπαντες την είχαν ανάγκη και δεν πρέπει να περάσει στου ντούκου.
Ο Τζες
