Τσάβι: Βελτίωση στο δημιουργικό κομμάτι, στην άμυνα όμως...

Κι αφού έχουμε πάρει μια γερή δόση από τα αρχικά παιχνίδια της Μπαρτσελόνα υπό τις οδηγίες του Τσάβι, τολμάμε να πούμε πως η ομάδα στην επίθεση σημειώνει κάποια βήματα προόδου. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται βάσει τωρινού ρόστερ και καλύτερων δυνατών λύσεων σε αυτό, μιας και ουδείς μπορεί να μιλήσει με σιγουριά για την επόμενη μέρα του συλλόγου και τον ξεκάθαρο στόχο της. Από την άλλη πλευρά, μπορεί τα «βλαστάρια» της Μπάρτσα να ικανοποιούν με την παρουσία τους σε κάθε πρόκληση μέχρι πρότινος, όμως η ανασταλτική λειτουργία δεν παύει να είναι ένα πρόβλημα δίχως ακόμη διαθέσιμα υλικά προς ανακατασκευή.

Τηρώντας αυστηρά το κάθετο ποδόσφαιρο

Το μοναδικό στοιχείο που θεωρούσαμε ανέγγιχτο – την κατοχή με πάσα ακρίβειας – και το είχε απολέσει τελευταία ο σύλλογος, επανέρχεται σταδιακά στο προφίλ του. Στην αρχή της σεζόν υπήρξαμε μάρτυρες μίας Μπαρτσελόνα που οι παίκτες της σήκωσαν στον αέρα 35 φορές τη μπάλα σε έναν μόνο αγώνα (!), αποτελώντας σημάδι ισχυρής κρίσης στη ταυτότητα του αγωνιστικού της συνόλου. Με την έλευση του Τσάβι η επιλογή της σέντρας απαγορεύτηκε, ενώ ασχέτως δημιουργίας ή ατομικών αρετών του καθενός όλοι οι παίκτες επέστρεψαν στις αρχικές ρίζες.

Παράλληλα, η ομάδα του Τσάβι επιβάλλει κατοχή ανά διαστήματα που αποσκοπεί στη κατά μέτωπο επίθεση, αφήνοντας την φλυαρία ή την αδυναμία αξιοποίησης της μπάλας. Αυτό οφείλεται και στην ένταξη των προικισμένων νεαρών σε καίριες θέσεις, όπως τη μετάθεση του Γκάβι στη θέση του εσωτερικού και προωθητικού χαφ με ελευθερίες στο παιχνίδι του, όπως και ο απρόβλεπτος τεχνίτης Αμπντέ στο αριστερό άκρο. Ο κάθε παίκτης πλέον αναλαμβάνει ρόλους και ενεργοποιούνται εντός του συνόλου, χωρίς να μένουν στην αφάνεια ολόκληρο 90λεπτο. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Ντεμπελέ – ως μία φρέσκια πάλι προσθήκη – εμφανίζεται πιο μετρημένος στις αποφάσεις του με τη μπάλα στα πόδια, με πιο σοφές επιλογές στη τελική φάση και πάσα, στοιχείο που δεν προέκυπτε από τον Γάλλο τις προηγούμενες φορές.

Αύξηση του αριθμού φάσεων

Υπήρξε φυσικά και το πιο λυπηρό χαρακτηριστικό της φετινής Μπαρτσελόνα στην αρχή της χρονιάς. Μία ομάδα ανέκαθεν επιθετική και εκπρόσωπος του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου, εμφανιζόταν ανήμπορη να ολοκληρώσει ακόμη και τρεις ευκαιρίες στο στόχο. Στο απαιτητικό παιχνίδι όμως με τη Σεβίλλη στο Πιχθουάν, η Μπαρτσελόνα άγγιξε το νούμερο των 23 φάσεων, εκ των οποίων μόλις οι 11 ήταν εκτός στόχου, στοιχείο διόλου συχνό την τελευταία τετραετία. Ο Τσάβι έχει επικεντρωθεί αρκετά στην ορθή ανάπτυξη των πλευρών, μιας και στο πρόσωπο του Μαροκινού Αμπντέ βρήκε τον εξτρέμ που σπάει τη γραμμή offside και ντριπλάρει ακατάπαυστα στο ένας εναντίον ενός, ενώ στην απέναντι πλευρά εμπιστεύεται την ταχύτητα του Ντεμπελέ.

Οι νεαροί που καταλαμβάνουν πόστα – κλειδιά στο αγωνιστικό σχήμα, όχι μόνο ικανοποιούν με μία απλή θετική συμμετοχή, αλλά φέρνουν εις πέρας τα καθήκοντα της εκάστοτε θέσης. Λόγου χάρη ο Γκάβι δεν περιορίζεται σε δύο τρεις καλές ενέργειες και κάποιες μεταβιβάσεις, αλλά σκοράρει, διεισδύει και κινείται άνετα και στην αριστερή πλευρά, προκαλώντας υπεραριθμία σε εκείνο το σημείο του γηπέδου. Πλέον ο νεαρός από την Ανδαλουσία, κοιτάει το αντίπαλο τέρμα και παίρνει ο ίδιος το πρώτο σουτ υπεύθυνα. Επιπλέον, ένας ακόμη χαφ που πατάει περιοχή και σκοράρει είναι ο Νίκο, που και εκείνος δεν αρκείται σε κάποια μεστά 20λεπτα. Τουναντίον προσφέρει με τη σειρά του τα μέγιστα.

Συνεπώς, η ομάδα εκεί που αναζητούσε μάταια απειλητικούς παίκτες ανάμεσα σε εκείνους που έφερναν το «όνομα», όχι όμως τη χάρη, τελικά βρήκε την λύση του προβλήματος στα ίδια της τα παιδιά. Τόσο ο σύλλογος όσο και ο Τσάβι εμπιστεύθηκαν την φουρνιά που δρούσε στο νεότερο τμήμα της ομάδας ως εκείνη που θα σταθεί πρωταγωνιστής σε ό,τι επιφυλάσσει η συγκεκριμένη σεζόν. Όσο οι περισσότεροι προσμένουν σε μεταγραφές υψηλού επιπέδου και πλήρους ετοιμότητας, προκύπτουν οι νεαροί που αποζημιώνουν την ομάδα για τη στήριξη που τους δίνεται. Κι αν αρκετοί άνθρωποι της Μπάρτσα αδημονούν για «χρυσές» εποχές ταυτισμένες με ανυπολόγιστο ξανά πλούτο, οι γαλουχημένοι νεαροί προσφέρουν απλόχερα την λύση σε αυτή τη ζοφερή εικόνα που εισήλθε το κλαμπ.

Δύσκολα συμμαζεύεται η άμυνα

Ωστόσο, εκεί που δεν είναι σε θέση να βρει αντίδοτο ο Τσάβι, είναι το μέγιστο ζήτημα της άμυνας. Επί της παρούσης τα ατομικά κραυγαλέα λάθη και η χαμηλή απόδοση των αμυντικών στη πλειονότητά τους δεν αφήνουν περιθώρια προς άμεση βελτίωση. Πιο αναλυτικά, ο μοναδικός που λογίζεται ως αξιόπιστος σέντερ μπακ είναι ο Αραούχο, ο οποίος λόγω του θηριώδους αναστήματος αναλαμβάνει χρέη δεξιού ακραίου μπακ. Ο Έρικ Γκαρθία αποτελεί περίπτωση νεαρού που δεν ικανοποιεί όπως οι υπόλοιποι της ηλικίας του. Η μοίρα των Ουμτιτί και Λενγκλέ είναι προδιαγεγραμμένη, ενώ ο Πικέ αγωνίζεται με μόνα προσόντα την ποιότητά του και την υπόσταση που φέρει από το μακρινό πετυχημένο παρελθόν. Επομένως, η τωρινή κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι αμυντικοί, όπως και η έλλειψη ταλέντου και προσώπων σε θέσεις, δένουν τα χέρια στο Τσάβι.

Πέραν της αδιόρθωτης άμυνας, το νέο προπονητικό επιτελείο ήρθε αντιμέτωπο και με το κόμπλεξ της ομάδας. Μετά από κάθε παραγωγικό ημίχρονο ή ένα θετικό 20λεπτο, ολόκληρη η σύνθεση παραλύει και καταστρέφει ό,τι έχει χτίσει προηγουμένως. Όσο κι αν θέλουμε δηλαδή να λέμε για την προβληματική διάταξη ανασταλτικά, προκύπτει εξίσου αυτή η αδυναμία που μόνο χαρακτηριστικό μεγάλης ομάδας δεν είναι. Μέσα σε όλα αυτά, να προσθέσουμε την κατάφωρη πτώση του Τερ Στέγκεν, που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την ευαλωτότητα στα μετόπισθεν.

Πάντως τη δεδομένη στιγμή που μιλάμε η Μπαρτσελόνα έχει στρέψει εντελώς την προσοχή της στο μοντέλο νέων παικτών, στη διαμόρφωση νοοτροπίας και γαλούχησης τους με το πνεύμα νικητή αντίστοιχα. Υπάρχει μία προθυμία σύσσωμης της διοικητικής πλευράς να επενδύσει στο ανανεωμένο σύνολο παικτών, να προσθέσει νεανίες με βλέψη την εξέλιξη σε ένα περιβάλλον που τους ευνοούν τώρα οι επικρατούσες συνθήκες. Από την άλλη, όσες προσθήκες γίνουν από εδώ και πέρα θα επαληθεύσουν αυτό το σκοπό, καθώς όπως η επίθεση και η μεσαία γραμμή πέρασαν ως ευθύνη στα παιδιά της Μασία, έτσι και η άμυνα θα δοθεί σε φρέσκια πόδια τα οποία ουδεμία σχέση θα έχουν με το παρελθόν της σπατάλης και της αβέβαιης εμπιστοσύνης σε παρόντα πρόσωπα που τα βλέπουμε να βολοδέρνουν στα εσώψυχα ενός μέχρι πρότινος κατακερματισμένου συλλόγου.