Η είδηση του θανάτου του Τσίτσο Σίμπλιο έφερε μια παγωμάρα και συνάμα μια νοσταλγία στους φίλους του αθλήματος. Συμβόλιζε έναν από τους μπασκετικούς ήρωες μιας άλλης εποχής , μιας πιο αγνής εποχής όπου ο επαγγελματισμός και το συναίσθημα να αγωνίζεσαι για την φανέλα δεν είχαν τα διακριτά όρια του σήμερα. Στην εποχή του Γκάλη , του Τζάμσι , του Ρίβα αλλά και των συμπαιχτών του Σιμπίλιο στην Μπαρτσελόνα ,Σαν Επιφάνιο και Σολοθάμπαλ άφησε και αυτός με την σειρά το στίγμα του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Όλοι όσοι μεγάλωσαν στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 νιώθουν την απώλεια του Σιμπίλιο ακόμα πιο έντονα αφού ο Τσίτσο είχε καταφέρει να χαρίσει αξέχαστες στιγμές. Ήταν ένας παίχτης που θαύμαζαν από την τηλεόραση κυρίως και αποτελούσε ένα ακόμα κομμάτι του παζλ των παιδικών αναμνήσεων για την πορτοκαλί μπάλα.

Συνδέθηκε κυρίως με την ομάδα της Μπαρτσελόνα και το κυνήγι της κατάκτησης του κυπέλλου Πρωταθλητριών όντας μέλος μιας σπουδαίας ομάδας. Το roster των Μπλαουγκράνα είχε τον δαιμόνιο Σολοθάμπαλ , τον Όντι Νόρις , τον θρυλικό Σαν Επιφάνιο και τον εργάτη Χιμένεθ. Το πολυπόθητο κύπελλο του πρωταθλητή Ευρώπης μπορεί να μην ήρθε αλλά δεν πέτυχε και λίγα με την φανέλα της αγαπημένης του Μπαρτσελόνα.

Αγωνίστηκε στην Βαρκελώνη από το 1976 έως το 1989 κερδίζοντας μαζί της 16 τίτλους. Στο πάντα ανταγωνιστικό ισπανικό πρωτάθλημα κατάφερε να κερδίσει 5 πρωταθλήματα και 8 κύπελλα. Στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις κατέκτησε 2 φορές το Κύπελο κυπελλούχων το 1985 και το 1986 και μια φορά το Κύπελλο Kόρατς το 1987. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι δυο εν λόγω διοργανώσεις ήταν αρκετά ανταγωνιστικές τις δεκαετίες του ‘80 και του ’90. Μάλιστα από το 1984 έως και το 1987 έπαιξε 4 συνεχόμενους ευρωπαϊκούς τελικούς βγαίνοντας νικητής στους τρεις. Έκλεισε την καριέρα του στην Μπαλκόνια αγωνιζόμενος από το 1989 έως το 1993.

Στην Εθνική Ισπανίας αγωνίστηκε ως νατουραλιζέ (γεννημένος στην Δομινικανή Δημοκρατία) από το 1980 έως το 1987 κερδίζοντας ένα αργυρό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1983 , παίρνοντας μέρος στις περισσότερες διοργανώσεις εκείνων των χρόνων με την φανέλα των Ισπανών. Σημαντικότερες διακρίσεις εκτός του μεταλλίου ήταν η 4η θέση στο Ευρωμπάσκετ του 1981,του 1985 και του 1987, η 4η θέση στο Μουντομπάσκετ του 1982 και επίσης η 4η θέση στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1980.

Στα τεχνικά χαρακτηριστικά ήταν ένα 3άρι με πάρα πολύ καλό σουτ από μακρινή απόσταση , αρκετά ψηλός για την θέση του, με εξαιρετικό άλμα και πολύ καλές πλαστικές κινήσεις μέσα στην ρακέτα. Ένας σύγχρονος παίχτης σε μια δεκαετία που κυριαρχούσαν είτε οι κοντοί περιφερειακοί είτε οι δεινόσαυροι μέσα στην ρακέτα.

Το ταξίδι που μας χάρισε εντός παρκέ ήταν γεμάτο αναμνήσεις και πάντα ήταν ένας παίχτης που έπρεπε να προσέξει η αντίπαλη άμυνα καθώς δεν συγχωρούσε οποιαδήποτε ολιγωρία ή δισταγμό στον εκάστοτε αμυντικό .

Thanks for the memories Chicho……………….