Βαλένθια: η κρίση στο απροχώρητο και στροφή στα νιάτα

Η άλλοτε εμβληματική ομάδα της Βαλένθια και επί έτη πρωταγωνίστρια στη La Liga έχει φανερά επηρεαστεί από τον κλοιό της πανδημίας και την αποτυχία να αποσπάσει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο στη προηγούμενη πρωτόγνωρη σεζόν. Ως αποτέλεσμα, ο σύλλογος ήρθε αντιμέτωπος με δυσβάσταχτο φορτίο οικονομικού ελλείμματος και τον καταστρεπτικό αντίκτυπο σε αγωνιστικό επίπεδο.

Σε αρκετούς ειδικά φίλους του ποδοσφαίρου, κρίθηκε από μεριά τους παράδοξο η απομάκρυνση και «αποψίλωση» του ρόστερ από τρανές προσωπικότητες που δέσποζαν σε αυτό. Χαρακτηριστικό πως το «μυαλό» των Νυχτερίδων, ο Παρέχο, αποχαιρέτησε αιφνιδίως για να μετακομίσει άδοξα στον έτερο τοπικό αντίπαλο, την Βιγιαρεάλ. Ήταν σαφώς ορατό το σενάριο πώλησης παικτών με αποδεδειγμένη αξία, αλλά όλοι σχεδόν ευελπιστούσαν στη τελική καταξίωση ορισμένων προσωπικοτήτων, όπως ο Παρέχο. Ωστόσο, αντί να επιβραβευτεί η μακροχρόνια προσφορά του αμυντικού χαφ, η διοίκηση αποφάσισε την απομάκρυνση του, αποβλέποντας στην απελευθέρωση από ένα πανάκριβο συμβόλαιο.

Παράλληλα, ίδιο προσχεδιασμένο δρόμο ακολούθησαν κι άλλα πολύτιμα μέλη της Βαλένθια, όπως οι Ροντρίγκο, Κοκλέιν, Κοντόγκμπια, Φεράν Τόρες κ.α. Ειδικά ο Ροντρίγκο αποτελούσε σημείο αναφοράς στην επίθεση, καθώς πρόκειται για στράικερ με συχνή διείσδυση, τεχνική κατάρτιση και με ευχέρεια κινήσεων εκτός περιοχής. Όμως, ο Μπιέλσα εκμεταλλεύτηκε την οικονομική ανάγκη της διοίκησης και τον καλωσόρισε στο φιλόδοξο πρότζεκτ της Λιντς. Επίσης, οι άλλες προαναφερθέντες περιπτώσεις αποχώρησαν από το αγωνιστικό σύνολο για χάρη ευκαταφρόνητων ποσών που θα εξισορροπούσαν σε μεγάλο βαθμό την απώλεια κερδών εξαιτίας του κορονοϊού, της απομάκρυνσης του κλαμπ από την Ευρώπη και φυσικά της έλλειψης πόρων από την ανέκαθεν στήριξη των φιλάθλων στο Μεστάγια.

Συγκεκριμένα, ο τερματισμός της Βαλένθια στην 9η θέση δίχως ευρωπαϊκή ευκαιρία την έφερε αντιμετώπιση ακόμη και με αποκλεισμό από τις υπόλοιπες αθλητικές διοργανώσεις. Η αδυναμία κάλυψης συμβολαίων οδήγησαν σε μια πρωτοφανή στάση πληρωμών για αρκετούς μήνες έως τον περασμένο Αύγουστο. Από εκείνο το σημείο, ανέλαβε τη διαμεσολάβηση ο αριστερός μπακ και πλέον αρχηγός Γκαγιά για να διαπραγματευτεί με τον πρόεδρο Άνιλ Μέρθι (Anil Murthy) το ζήτημα των οφειλών. Με αυτό τον τρόπο, να κατανοήσουν και οι δύο πλευρές αντίστοιχα τη δυσμενή θέση του συλλόγου. Έπειτα από αυτές τις κρίσιμες συζητήσεις μεταξύ Γκαγιά και Άνιλ Μέρθι, ανακοίνωσε και επίσημα η Βαλένθια την υπάρχουσα κρίση, αλλά συγχρόνως το πλάνο σωτηρίας με περικοπές μισθών και αποχωρήσεις παικτών με υψηλό συμβόλαιο. Με πιθανά δηλαδή οικονομικά οφέλη από κερδοφόρες πωλήσεις (βλ. Φεράν Τόρες) και από φυγή παικτών με κοντοπρόθεσμα πλέον συμβόλαια δύο ετών.

Με αυτό τον τρόπο, ο σύλλογος αναγκάστηκε σε επαναπροσδιορισμό των στόχων με βάση τις υπάρχουσες ικανότητες και πρόσωπα. Εξ αρχής, η διοικητική ομάδα προσανατολίστηκε σε ένα νεανικό φετινό ρόστερ (μ.ο. 25χρ.), αποτελούμενο από πρωτοεμφανιζόμενους παίκτες και μερικούς της παλιάς, στιβαρής φουρνιάς (βλ. Βας, Σολέρ, Γκέντες, Μάξι Γκόμεζ κλπ.). Το πρότζεκτ έως τώρα ασφαλώς δεν αποφέρει σημαντικές διακρίσεις, παρά μόνο κάποιες μεμονωμένες θετικές βραδιές, όπως έναντι της Ρεάλ Μαδρίτης (4-1). Ακόμη φαντάζει νωρίς, αλλά τουλάχιστον ο σύλλογος απέφυγε εν μέρει την αφάνεια και ανταγωνίζεται σε mid-table θέσεις του πρωταθλήματος. Φέτος λοιπόν, μέσω των αποχωρήσεων το κλαμπ εξασφάλισε το κερδοφόρο ποσό των 74 εκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να ρεφάρει την χασούρα της Ευρώπης περί 28 εκατομμυρίων ευρώ. Πιθανή σωτηρία στην αξιοποίηση εισιτηρίων δεν υφίσταται εξίσου υπό τις δυσμενείς συνθήκες του covid-19. Τα παχυλά λοιπόν, συμβόλαια ανήκουν μια και καλή στο παρελθόν. Με μοναδικό σκοπό όλων των διοικητικών υπευθύνων, να μειώσουν κατά 40% την συνολική περσινή αξία των μισθών: από το πόσο της τάξεως των 184 εκατομμυρίων στη γενναία μείωση των 100 αντίστοιχα.

Από την άλλη, η αναγκαστική στροφή σε νεαρά παιδιά δεν σημαίνει βέβαια πως θα έχει θετικό αντίκτυπο. Όταν μάλιστα αυτή η ριζική αλλαγή πραγματοποιείται με ανορθόδοξο πλάνο λόγω ύπαρξης της υγειονομικής κρίσης. Αν και η τραγική εικόνα των οικονομικών της Βαλένθια υποδηλώνει την σκανδαλώδη μεταχείριση του συλλόγου μέσα σε αυτή την θυελλώδη δεκαετία. Ελπιδοφόροι νέοι σαφώς υπάρχουν, αλλά πιθανόν όχι σε επιθυμητό επίπεδο ποιότητας. Συγκεκριμένα, ο διακριθείς Μούσα (Musah) φανερώνει φέτος ενθαρρυντικά στοιχεία, διαθέτοντας ένα σύγχρονο στυλ βασιζόμενο στο αθλητικό κορμί και την ταχύτητα. Συνήθως ο Άγγλος (18χρ.) κινείται στη δεξιά πλευρά, ενώ αισθητή εικόνα πέτυχε απέναντι στην απαιτητική Ρεάλ. Επιπλέον, ένα άλλο νεοφερμένο όνομα αποτελεί ο Ράσιτς (Uros Racic), ένα ντελικάτο χαφ με εύστοχο αριστερό πόδι. Βέβαια, καλείται να αντικαταστήσει τον Παρέχο και τα ηγετικά του καθήκοντα σε όλο το μεσαίο χώρο. Τα χαρακτηριστικά του Σέρβου (22χ.) παραπέμπουν στον Μάτιτς, αρκετά δηλαδή παραπλήσια η εικόνα του νεαρού με τον έμπειρο μέσο της Γιουνάιτεντ. Επίσης, ένας ακόμη αξιοπρόσεκτος ποδοσφαιριστής είναι ο Βαγιέχο (23χρ.), ο οποίος παίρνει αρκετές ευκαιρίες στα δύο φτερά της ομάδας. Όμως, η αντικατάσταση των Ροντρίγκο και Φεράν Τόρες αποτελεί δύσκολο εγχείρημα, αλλά και ζωτικής σημασίας για την τύχη της ομάδας στο φετινό πρωτάθλημα.

Την ώρα λοιπόν, που γράφεται η τελευταία σειρά του άρθρου, η Βαλένθια βρίσκεται στην 15η θέση της La Liga. Υπομονή επικρατεί μεν στις τάξεις του συλλόγου, αλλά και επικείμενος φόβος σε κάθε ανεπιτυχές αποτέλεσμα. Η «αποψίλωση» του ρόστερ και οι νέοι σε πρωταγωνιστικό ρόλο, δεν εγγυώνται την εύρεση λύσης σε αυτές τις περίπλοκες συνθήκες που καλείται η Βαλένθια να διαβεί.