Ο Μίκης Θεοδωράκης, κρητικής καταγωγής ( Γαλατάς Χανίων ) γεννήθηκε στη Χίο στις 29 Ιουλίου του 1925. Έζησε σε πολλές πόλεις της Ελλάδας για να καταλήξει στην Αθήνα οπου και τελικά απεβίωσε. Υπήρξε ενεργό μέλος στα χρόνια της κατοχής, στον Ε.Α.Μ. – Ε.Λ.Α.Σ. και της Ε.Π.Ο.Ν.

Διώχθηκε για τις πολιτικές του απόψεις και εξοριστηκε στην περιφέρεια, σε μέρη όπως η Ικαρία και η Μακρόνησος όπου και βασανίστηκε.

Από το 1954 έως το 1960 εργάσθηκε στο Παρίσι και στο Λονδίνο γράφοντας συμφωνική μουσική, μπαλέτα και μουσική για ταινίες. Στα 1960 τίθεται επικεφαλής του αναγεννητικού πολιτιστικού κινήματος στην Ελλάδα με επίκεντρο τη σύζευξη ποίησης και μουσικής συνθέτοντας δεκάδες κύκλους τραγουδιών, ορατόρια,επιθεωρήσεις, αλλά και μουσική για το αρχαίο δράμα όπως και άλλα.

Το κίνημα αυτό συνδέεται με τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις της εποχής , που στόχευαν πέρα απο τον εκδημοκρατισμό της κοινωνικής ζωής σε μια βαθύτερη και ευρύτερη αναγέννηση του Ελληνικού λαού.Το γεγονός αυτό, τον φέρνει συχνά στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής, με κορύφωση την ενεργό συμμετοχή του στο αντιστασιακό κίνημα κατά της στρατιωτικής δικτατορίας ( 1967 -1974 ).

Ο Θεοδωράκης ασχολήθηκε με όλα τα είδη της μουσικής, το δε εργο του χαρακτηρίζεται πολύ πλούσιο και πολύμορφο αλλά και ότι επεκτείνεται πέραν της μουσικής, σε τομείς όπως η ποίηση, η πεζογραφία, η φιλοσοφία,η μουσικολογία αλλά και σε πολιτικά δοκίμια.

Η πρώτη περίοδος της μουσικής του δημιουργίας ( 1940 -1953 ) περιλαμβάνει τραγούδια , ορατόρια , μουσική δωματίου μπαλέτα και συμφωνικά έργα. Κορυφαίο έργο η ΠΡΩΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ.

Η δεύτερη περίοδος, η Παρισινή ( 1954 – 1959 ) περιλαμβάνει έργα μουσικής δωματίου, μπαλέτα και συμφωνικά. Κορυφαίο έργο το μπαλέτο που ανέβηκε στα 1959 στο Covent Garden, η ΑΝΤΙΓΟΝΗ.

Η τρίτη περίοδος ( 1960 -1980 ) είναι αφιερωμένη στο κίνημα της έντεχνης λαϊκής μουσικής με κυριοτερες συνθέσεις τα ορατόρια ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ και CANTO GENERAL.

Ακολουθεί η τέταρτη περίοδος απο το ( 1981 έως το 1988 ) κατα την οποία, συνεχίζει να συνθέτει κύκλους τραγουδιών αλλά επιστρέφει ταυτόχρονα στην συμφωνική μουσική με κύρια έργα την ΤΡΙΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ την ΕΒΔΟΜΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ , την πρώτη του Όπερα ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ και το μπαλέτο ΖΟΡΜΠΑΣ.

Τέλος κατά την πέμπτη περίοδο (1989 -2021 ) συνέθεσε βασικά τις όπερες του ( λυρικές τραγωδίες ) ΜΗΔΕΙΑ, ΗΛΕΚΤΡΑ , και ΑΝΤΙΓΟΝΗ. Την τριλογία αυτή συμπληρώνει η τελευταία του Όπερα ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ.

Με τα έργα αυτά ο Θεοδωράκης εγκαινίασε την εποχή του Λυρικού Βίου, δηλαδή την ολοκληρωτική στροφή του προς τον λυρισμό και την τελειοποίηση της λυρικής μουσικής έκφρασης σε όλο το φάσμα της μουσικής του δημιουργίας.

Συλλυπητήρια σε όλους μας.