Σίγουρα όλοι κάποια στιγμή (ή στιγμές) στη ζωή σας, έχετε αναρωτηθεί γιατί οι Ευρωπαίοι, δεν μας συμπαραστέκονται, δεν μας βοηθούν αλλά είναι σαν να μας μισούν και να θέλουν να μας βλάψουν, να μας καταστρέψουν ή ακόμα και να μας εξοντώσουν.

Γιατί άραγε φέρονται με τόσο μίσος και κακία, ενώ εμείς δεν τους βλάψαμε ποτέ, παρά μόνο καλό είχαμε να δώσουμε;

Δώσαμε απλόχερα γνώση και πολιτισμό και πάντα πολεμήσαμε κατά δυναστών, βαρβάρων,δικτατόρων, στο πλευρό των “καλών”.

Σίγουρα είναι ένα αίνιγμα μεγάλο και άλυτο, επί εκατοντάδες χρόνια μία μακρόχρονη, μονότονη ιστορία (εννοώντας προς την ίδια κατεύθυνση πάντα) από τον Αλάριχο, τον Μέτερνιχ ως τον Σόιμπλε, την Μέρκελ και από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις. Από Ρώσους (που είμαστε και ομόθρησκοι), από Αγγλους, από Ιταλούς (που λένε ότι είμαστε και ούνα φάτσα ούνα ράτσα) ο σοφός λαός έχει βέβαια μία ρήση “Άγγλοι, Γάλλοι Πορτογάλοι” εννοώντας ότι είναι όλοι το ίδιο.

Είναι όντως όλοι ίδιοι;

Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει ένα λαό;

Τι είναι αυτό που του προσδιορίζει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά;

Τι είναι αυτό που διαμορφώνει τον ψυχικό του κόσμο;

Σίγουρα είναι η καταγωγή του, που προσδίδει τα ήθη και τα έθιμά ενός λαού, ο τρόπος ζωής, οι συνθήκες διαβίωσης, η εκπαίδευση, και φυσικά η θρησκεία που έχει, για τη θρησκεία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο ως προς τους ΗΘΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ και τις ΑΞΙΕΣ του κάθε λαού και εν γένει ανθρώπου.

Φραγμοί που σημαίνει το όριο το οποίο βάζεις, ώστε να ζεις και να φέρεσαι μέσα στα ανθρώπινα όρια και να μην ξεπέφτεις στα ζωώδη ένστικτα, της αρπαγής, του κανιβαλισμού, και της επιβίωσης του ισχυρότερου, να θες να δώσεις και όχι μόνο να παίρνεις, να μην έχεις κομπλεξικά σύνδρομα ανωτερότητας η κατωτερότητας.

Να είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ με δυο λόγια.

Βέβαια πολλοί ευρωπαίοι έχουν εκφράσει το θαυμασμό τους για μας τους Έλληνες, αλλά πολλοί δεν μπόρεσαν να κρύψουν έναν υποδόριο “φθόνο” κάτω από το πετσί τους και τα λόγια τους. Ο ΦΘΟΝΟΣ είναι το χειρότερο συναίσθημα που προκαλεί πολλά κακά και για αυτό και οι αρχαίοι Έλληνες ονόματιζαν έτσι τον “ΚΑΚΟ” Θεό που επιβουλεύεται τους Ολύμπιους όπως ακριβώς λέμε εμείς σήμερα ο ΔΙΑΟΛΟΣ. Πολλοί μάλιστα Ευρωπαίοι εκφράστηκαν ανοιχτά και έδειξαν το μίσος τους και τον κομπλεξισμός τους.

Όπως ο Φρειδερίκος Νίτσε (ένας από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους του 19ου αιώνα) αν και το έργο του ήταν βαθιά επηρεασμένο από τον Πλάτωνα και τον Ηράκλειτο, ωστόσο έγραψε για τους Έλληνες:

Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξης του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.

Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε και αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκριση του, με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν και κατέληγε να μοιάζει φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά μία οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.

Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς του,δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το “κώνειο” με το οποίο θα μπορούσαμε “μία για πάντα” να απαλλαγούμε από αυτούς. Όλα τα “δηλητήρια του φθόνου” τις ύβρεις του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Έτσι οι άνθρωποι “συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο” απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια που και που κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι “Ελληνες είναι οι ΗΝΙΟΧΟΙ” κάθε επερχόμενου πολιτισμού, και σχεδόν τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών, είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ΗΝΙΟΧΟΥΣ, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με Αχίλλειο πήδημα.

Μετά αυτά τα γραπτά του Νίτσε αντίστοιχα ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε (Βολφγκανγκ σαν τον Σόιμπλε που σημαίνει λυκότρυπα) έγραψε για τους Έλληνες:

Οι Έλληνες είναι συγγενείς μου, είναι “δάσκαλοι” μου. Τους θαυμάζω σαν άφθαστες διάνοιες της φράσεως και της γραμμής, καθώς και για τον ιδεώδη βίο τους.

Ότι είναι η καρδιά και ο νους για το σώμα, είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα.

Μα και ο Φρίντριχ Σίλερ έγραψε για τους Έλληνες:

ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΣΟ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΜΗΔΑΜΙΝΟΣ ΕΙΜΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ!

Καταραμένε Έλληνα όπου να γυρίσω τη σκέψη μου, όπου να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω.

Τέχνη λαχταρώ,Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά πρώτος και αξεπέραστος. Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, Κορυφαίος και Ανυπέρβλητος.

Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα,εσύ μπροστά μου, Ασυναγώνιστος και Ενεπισκίαστος.

Καταραμένε Έλληνα καταραμένη Γνώση. Γιατί να σε αγγίξω;

Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος,μηδαμινός:

Γιατί δεν με αφήνεις στη δυστυχία μου και την ανεμελιά μου;

Κατά τους αρχαίους Έλληνες και ιδιαίτερα τους σπουδαίους Φιλοσόφους δεν ήταν μόνο αυτά που έπαιζαν ρόλο, για την διαμόρφωση του Ψυχικού κόσμου του λαού ή του ανθρώπου.

Είναι και “η γνώση έλεγαν από παλαιότερες αρχαίες εποχές” που κουβαλάμε μέσα μας, από την γέννηση μας από τους προγόνους μας,και αυτή η “γνώση” είναι ίσως και “ισχυρότερη” από την “εκπαίδευση” που παίρνουμε όσο μεγαλώνουμε.

Γιατί για τον Σωκράτη “η μάθηση είναι ανάμνηση”, δηλαδή καθετί το οποίο ανακαλύφθηκε και μαθεύτηκε από τους ανθρώπους σε κάποια παλαιότερη χρονική στιγμή έχει αποτυπωθεί σαν “σφραγίδα στο DNA των κυττάρων μας”-δηλαδή για εμάς η μάθηση δεν είναι παρά ανάμνηση και σύμφωνα με αυτό απλά τα ανακαλούμε στη μνήμη μας (Πλάτων “Φαίδων”)-

μάλλον για αυτό νιώθουν φόβο και ντροπή όπως λέει ο Νίτσε.

Στον “Κρατύλο” του Πλάτωνα ο Σωκράτης αναφέρει ότι “μνήμη σημαίνει η -παραμονή στην ψυχή- αλλά όχι κίνηση”.

Ο Αριστοτέλης στο έργο του “Περί μνήμης” λέει ότι μνήμη έχουν και οι άνθρωποι και τα ζώα, αλλά τη δυνατότητα να “ανασύρουν τις μνήμες τους”(η κίνηση που λέει ο Σωκράτης), έχουν μόνο οι άνθρωποι την λεγόμενη ανάμνηση – ενθύμιση.

Την “ικανότητα δηλαδή να ανακαλείς” στη συνείδησή σου προηγούμενα ψυχικά συμβάντα, είναι δύναμη αποκλειστικά ανθρώπινη.

Έτσι και ο Ελβετός ψυχολόγος Κάρλ Γιούνγκ βασίστηκε πάνω στην Πυθαγόρεια και στην Πλατωνική σκέψη και ίδρυσε την “ψυχολογία του βάθους” όπου λέει ότι υπάρχουν τρία είδη συνείδησης.

Το Συνειδητό: είναι ο χαρακτήρας που εκφράζει ο κάθε άνθρωπος στην καθημερινότητά του.

Το Προσωπικό Ασυνείδητο:είναι αυτό που περιλαμβάνει όλες τις καταπιεσμένες και απωθημένες τάσεις και εμπειρίες του κάθε ανθρώπου, που έχουν καταγραφεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ακόμα και από την εποχή της κύησης του που ήταν έμβρυο. Αυτά τα δεδομένα είναι γραμμένα στην “ψυχή” του.

Το Συλλογικό Ασυνείδητο: εμπεριέχει πληροφορίες τάσεις και γνώσεις που έρχονται από άλλες εποχές, οι οποίες ονομάζονται “αρχέτυπα” και εκφράζονται με εικόνες και σύμβολα, που αγγίζουν τα όνειρα, την εσωτερική αίσθηση της διαίσθησης, και “των βαθέων συναισθημάτων του κάθε ανθρώπου”.

Αυτό λοιπόν το συλλογικό ασυνείδητο και τα αρχέτυπα είναι πανανθρώπινα, “πανάρχαια” και υπερπροσωπικά, αφού υπερβαίνουν τον κόσμο του προσωπικού εγώ, και της συνείδησής, του κάθε ανθρώπου.

Τα τρία αυτά είδη συνείδησης “επικοινωνούν μεταξύ τους” λέει, και υπάρχουν στους ανθρώπους της κάθε εποχής, οι οποίοι επαναφέρουν στη μνήμη τους “αρχέτυπα από τα πρώιμα στάδια της ανθρωπότητας”.

Ας δούμε λοιπόν μερικά από τα αρχέτυπα που έχουν χαρακτηρίσει την ψυχή και στα συναισθήματά τους, και που διαμορφώνουν τον Ψυχικό τους κόσμο, τη συνείδησή τους, και ακόμα περισσότερο το υποσυνείδητο τους. Τι κουβαλάει αποθηκευμένο αυτό το “Ευρωπαϊκό Κύτταρο” στη μνήμη του κάθε Δυτικοευρωπαίου. Τα στοιχεία είναι από έντυπη και ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια.

ΚΙΜΜΕΡΙΟΙ

Η χώρα τους η Κιμμερία ήταν στη νότια θάλασσα της Σκυθίας. Διώχτηκαν από τους Σκύθες γύρω στο 900 π.χ. Εγκατέλειψαν έτσι τη χώρα τους και περπατώντας παρά την θάλασσα πολέμησαν με “άλλους νομαδικούς λαούς”. Από το 900-700 π.χ στράφηκαν “κατά των Ασσυρίων”. Στις Ασσυριακές επιγραφές αναφέρονται ως “Γιμμιρά’ι’α” και στα εβραϊκά κείμενα ως “Γομέρ” στα δε αρμένικα ως “Καρμίκ”. Την καταδίωξη των Κιμμερίων από τους Σκύθες περιγραφή ο “Ηρόδοτος” και επιβεβαιώνονται από επιγραφές του “βασιλιά Σαργών” 719-713 π.χ που τους πολέμησε σφοδρά, όπως και ο εγγονός του “Ασσαχαρδών” 681-668 π.χ όπως αναφέρεται στα αρχεία τής “Νινευή”. Το 607 π.χ. όμως ξαφνικά οι Κιμμέριοι για άγνωστους λόγους άφησαν την Ασσυρία και στράφηκαν προς τη δύση, προς την Λυδία και έφτασαν μέχρι την Προποντίδα και το Αιγαίο πέλαγος.

Αυτές τις επιθέσεις αναφέρει ο “Καλλίνος” λέγοντας χαρακτηριστικά: Έρχεται ο στρατός των οβριμοέργων (βιαιοτάτων) Κιμμερίων. Οι Κιμμέριοι κατέστρεψαν και πυρπόλησαν πολλές “ελληνικές πόλεις”. Μέχρι που ο βασιλιάς Αλυάτης εξεδίωξε τους Κιμμέριους και φαίνεται πως κατέληξαν στην Καππαδοκία και στην Αρμενία όπου από εκεί αναστάτωσαν όλη την περιοχή ως το Αιγαίο και τη Μεσοποταμία. Πριν τον 9ο αιώνα π.χ που οι Ασσύριοι γνώρισαν τους Κιμμέριους φαίνεται ότι οι “Ελληνες” της μυκηναϊκής περιόδου τους γνώριζαν. Ο Όμηρος τους περιγράφει ως “έθνος περί του βόρειου ωκεανού” καλυπτόμενο από του ζοφερού σκότους, οι οποίοι κατοικούσαν από τη σημερινή “Κριμαία ως τον βορρά”, και περιγραφή και αυτός και άλλες πηγές τις μακριές μέρες και τις μακριές νύχτες του βορρά. Ο Διόδωρος συσχετίζει τους Κιμμέριους με τους “Κίμβρους”και τους αρχαίους κατοίκους της “Βρετανίας”.

ΣΚΥΘΕΣ

Το όνομα Σκύθες αναφέρεται πρώτα στον “Ησίοδο”. Στον “Όμηρο” τους λέει και “Ιππημόλγους”. Από αυτό φαίνεται ότι οι Μυκηναίοι και οι της γεωμετρικής περιόδου Έλληνες 1200-800 π.χ τους γνώριζαν. Κατοικούσαν από την βορειότατη θάλασσα οι οποίοι λέγονταν “Υπερβόρειοι” και ως την νότια θάλασσα που ζούσαν οι “Κιμμέριοι”. Όταν άρχισαν οι μετακινήσεις των βορείων προς νότια ήταν και που οι Κιμμέριοι εισέβαλαν στην Μηδεία και Ασσυρία. Ο “Ηρόδοτος” αναφέρει και άλλους “Φαλακρούς Σκύθες” (σήμερα skinhead) όπως και τους “Γεωργούς Σκύθες” που κατοικούσαν υπέρ του Παντικάπη ποταμού οι γνωστοι “Γεωργιανοί” σήμερα και περαιτέρω οι “Νομάδες Σκύθες”.

Υπέρ του Τανα’ί’ν ποταμού (Ντόν) κατοικούσαν οι Σαυρομάτες (μή Σκυθικό Έθνος).
Οι Σκύθες ήταν “Ιρανικής Φυλής” όπως δείχνουν γλωσσικά στοιχεία.
Επίσης αναφέρει τους “Νευρούς” πέραν των οποίων η χώρα ήταν έρημη, όπως επίσης και τους “Σκύθες Αροτήρες”.

Η Σκυθία ήταν πάνω από τον ΑΙΜΟ και την ΘΡΑΚΗ χώρα από τον Δούναβη μέχρι τον βόρειο ωκεανό.
Ο “Πτολεμαίος” την χωρίζει σε δύο τμήματα:
Α. Την σκυθία εντός Ιμάου δηλαδή την “Δυτική χώρα μέχρι τα Ιμαλάια”
Β. Την Σκυθία εκτός Ιμάου δηλαδή την “Σιβηρία από τα Ιμαλάια και βορειοανατολικά”.

Έφτανε δηλαδή η Σκυθία ως τους “Μασσαγέτες” και περιελάμβανε αρκετή από την στέπα του “Κιργιστάν και του Τουρκεστάν” και εκεί ήρθε σε επαφή ο Μ.Αλέξανδρος με τους Σκύθες.

Το νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας, κατά την Μαιώτιδα (Αζοφική θάλασσα νοτιοδυτική θάλασσα Σκυθίας) και Παντικάπαιον εκεί που κατοικούσαν οι λεγόμενοι “Ταύροι” λέγεται από τον “Στράβωνα” Μικρά Σκυθία.
Οι Σκύθες ονόμαζαν τον εαυτό τους Σκόλοτους.

ΣΑΡΜΑΤΙΑ
Χώρα της Ευρασίας στην οποία διέμεναν οι Σαρμάτες κυρίως ή Σαυρομάτες μετά την εισβολή και κατάληψη του χώρου.
Η Σαρματία χωριζόταν από τον ποταμό Τάνα’ι’ (Ντόν) στην Ευρωπαϊκή και την Ασιατική Σαρματία.

Ιστορικά την ονομασία αναφέρει πρώτος ο “Πομπώνιος ο Μέλας” περί του 43 π.χ. για να δηλώσει το “Βόρειο μέρος της Ευρώπης και της Ασίας” που εκτεινόταν από τον “ποταμό Βιστούλα και τα Σαρματικά όρη” (οροσειρά ΝΑ της Γερμανίας που εκτεινόταν από τον Δούναβη και Βιστούλα η οποία αποτελούσε τα ΝΔ σύνορα της Ευρωπαϊκής Σαρματίας τα σημερινά δηλαδή Δυτικά Καρπάθια) μέχρι τον ποταμό Ρά (βόλγας) ανατολικά, που αποτελούσε όριο με την Σκυθία, η οποία εκτεινόταν βόρεια μέχρι της βαλτικής και των αγνώστων ακόμα βορείων χωρών.

Τα Νότια όρια της Σαρματίας θεωρούνταν ο Δούναβης και Τύρας (Δνείστερος) που την χώριζαν από την Πανονία και την Δακία, ο Εύξεινος Πόντος και ανατολικά ο Καύκασος που τη χώριζε από την Κολχίδα, την Ιβηρία, και την Αλβανία (της Κασπίας).

Παρά ταύτα η Ταυρική Χερσόνησος (Κριμαία) παρότι περικλειόταν στα όρια της Σαρματίας δεν θεωρείτο τμήμα της, αλλά άλλη ξεχωριστή χώρα. Βέβαια σε όλο αυτόν το χώρο δεν κατοικούσαν οι Σαρμάτες αλλά σε πολύ πιο περιορισμένο.

ΚΙΜΒΡΟΙ
Αρχαίος “Γερμανικός λαός” που μαζί με “Τεύτονες” απειλήθηκαν από τους Ρωμαίους το 200 π.χ εξόρμησαν προς νότια μαζί με τους ομόφυλους Τεύτονες και περιπλανήθηκαν στην “Κεντρική και Δυτική Ευρώπη”.

Ήταν πολεμοχαρής λαός και έκανε και ανθρωποθυσίες. Μπήκαν στην Γαλατία και στην Ιταλία από το Τυρόλο, μεταξύ Άλπεων και Πάδου, και κατοίκησαν εκεί. Έφτασαν ως τα Πυρηναία, ήταν μαθημένοι στο ψύχος, μεγαλόσωμοι, και τους ενοχλούσε ο ήλιος του νότου.

ΣΑΞΟΝΕΣ
“Γερμανικός λαός” πού γύρω στο 150 π.χ κατοικούσε στα Νότια της Κιμβρικής Χερσονήσου.
Ο μεγαλύτερος ποταμός της Σαξονίας είναι ο Ελβας.
Η Σαξονία εκτεινόταν ως την Σαξονικη Ελβετια.

Από τον 3ο αιώνα μ.χ κατοικούσαν την ΒΔ Γερμανία και γύρω στα 450 μαζί με τους Άγγλους έγιναν κύριοι του μεγαλύτερου μέρους της “Βρετανίας”.

ΣΛΑΒΟΙ
Μεγάλη φυλή πού ανήκει στην ινδοευρωπαϊκή ομοεθνία. Το όνομα τους τον 14ο αιώνα έλεγαν ότι προερχόταν από τη λέξη “σλόβο που σημαίνει Λόγος”.

Από το 1552 από εθνική φιλαυτία έλεγαν ότι προέρχεται από τη λέξη “σλάβα που σημαίνει Δόξα”.

Οι Έλληνες τους έλεγαν Σκλαβήνους,Σκλάβους, Σλάβους,Σθλοβένους. Οι Ρωμαίοι από τον 5ο αιώνα μ.χ τους έλεγαν Σκλαβένι, Σκλαβίνι,Σλάβοι και οι Άραβες Σακαλίβ.

Οι Ρωμαίοι επίσης σε κείμενα της λένε Venedi και Ουενέδαι, και από εκεί προέρχεται και το μεσαιωνικό γερμανικό Winidi και το σημερινό ακόμη στην Σαξονία και στις Ανατολικές Άλπεις Wenden-Winden-Σλάβοι. Τα τελευταία αυτά ονόματα σχετίζονται με τους Άντας που αναφέρουν στο Βυζάντιο σε κείμενα για Σλάβους το 500-600 της “Μεσημβρινής Ρωσίας” αλλά υπάρχει διαφορά μεταξύ αυτών και Σκλαβήνων.

Οι Άντες άρχισαν να καλούνται “Σπόροι” και από εκεί προέρχεται το όνομα των “Σέρβων”. Στους Σλάβους ανήκουν κατά μεγάλο μέρος οι Ρώσοι,Σιλεσιανοί, Πολωνοί,Πομμερανοί,οι εκσλαβισθέντες Βούλγαροι, Σέρβοι,Βόσνιοι, Κροάτες και κατά μεγάλο μέρος Δαλμάτες,Μοραβοί,Τσέχοι, και Σλοβάκοι.

Οι Σλάβοι κατοικούν σήμερα από την παγωμένη θάλασσα μέχρι τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας, και από τον Άλβιο ποταμό ως την Καλτσάκα.Πρώσσοι και Μολδαβοί κατά μεγάλο μέρος η καταγωγή τους είναι Σλάβοι.

Το 1/3 της Ευρώπης σήμερα είναι Σλάβοι. Παλιές “παραδόσεις των Σλάβων” λένε ότι η “κοιτίδα τους είναι η Ανατολή” και μάλιστα τον τοποθετούν μεταξύ του “Τίγρη και του Ευφράτη”. Η σύγχρονη έρευνα δείχνει ότι κοιτίδα τους είναι η χώρα η οποία εκτείνεται από τον Άνω Βιστούλα, τον Άνω Δνείστερο,και δυτικά τον Δνείπερο.

Γλωσσολογικά έχουν σχέση με Σαρμάτες δηλαδή δυτικά Γερμανούς, βόρεια Λιθουανούς, Β.Α Φινλανδούς, ΝΑ Ιρανικούς λαούς, και νότια Θράκες, οι οποίοι αργότερα αναμείχθηκαν με Κέλτικες φυλές.
“Η Αρχαιότερη Ιστορία τους είναι Σκοτεινή”

Από την χώρα της πάντως τράπηκαν αφενός προς ανατολάς πέραν του Δνείπερου και προς δυτικά όπου κατέλαβαν περιοχές που πριν ζούσαν Λιθουανοί, μεταξύ ποντικών στεπών και Ανατολικής Θάλασσας.

Ο Ηρόδοτος τους αναφέρει ως “Νευρούς και Βουδίνους”. Είχαν δε οι Νευροί λέει εγκατασταθεί μία γενιά πριν τον Δαρείο στην χώρα των Βουδίνων, οι οποίοι πέρα του Τάνα’ι’ (Ντόν) σε απόσταση 15 ημερών από την Μαιώτιδα κατοικούσαν στην ξυλόκτιστη πόλη των Γελώνων.

Κατά τον “Τάκιτο” οι Venedi ζούσαν ληστρικό βίο αλλά σε αντίθεση με τους νομάδες Σαρμάτες έχτιζαν σπίτια.

Οι βυζαντινοί αναφέρουν στα κείμενά τους, την βαρβαρική τους κατάσταση.
Έχτιζαν τα σπίτια τους σε απόκρημνα βράχια ή σε δάση, τα οποία ήταν απλές καλύβες, άθλιες και μέσα στην απόλυτη ακαθαρσία.

Κάποια σλαβικά φύλα αντί για ρούχα βάφονταν με ασβόλη (μοντέρνα τέχνη την λένε σήμερα, body painting, ή και tatoo), άλλοι φορούσαν δέρματα ζώων ή “μαύρα ρούχα” στα σπίτια τους μέσα ήταν γυμνοί και ήταν φυγόπονοι και φιλήδονοι. Πολλά σλαβικά φύλα μάλιστα είχαν την κοινογαμία.

κατά διάφορες μαρτυρίες σλαβικά φύλα αναγνώριζαν δύο θεούς τον “μέλανα”που ήταν η πηγή του κακού και τον “λευκό” που ήταν ο πατέρας κάθε αγαθού. Οι Έλληνες τους εκπολίτισαν και τους διέδωσαν και τον χριστιανισμό.

ΓΟΤΘΟΙ
“Γερμανικός λαός” από Σκανδιναβία από Βιστούλα το 200 μ.χ έφτασαν ως τα Καρπάθια και τον Δούναβη, κατέλαβαν μέρη που κατοικούσαν Γέτες+Σκύθες και από τότε έγιναν γνωστοί ως “Οστρογότθοι” που κατοικούσαν στην Ν.Ρωσία προς “ανατολικά”δηλαδή, και οι δεύτεροι που κατοικούσαν στα Καρπάθια και Δνείπερο “δυτικά” ονομάστηκαν “Βησιγότθοι”, οι οποίοι εκπολιτίστηκαν από τους Ρωμαίους και τους βυζαντινούς και έγιναν χριστιανοί αλλά ασπάστηκαν τον “Αρειανισμό”.
Το κράτος τους καταλήθηκε από τους “Ούννους” το 375 μ.χ

Οι Βησιγότθοι προχώρησαν στη Θράκη με βασιλιά τον γνωστό “Αλάριχο” πού πήγε εναντίον της Κωνσταντινούπολης, λεηλάτησε την Ελλάδα, και κατέλαβε και διέλυσε τη Ρώμη. Έφτασε ως την “Ισπανία” την κατέκτησαν και έγινε έδρα τους η Τουλούζ (Βαρκελώνη).

Οι “Οστρογότθοι” αφού διαλύθηκαν από τους Ούννους πήγαν “μαζί με τον Αττίλα” και τελικά οι περισσότεροι έμειναν στη Γαλλία.

“Η Γοτθική γλώσσα είναι η αρχαιότερη γερμανική γλώσσα” που μαζί με “Σκανδιναβικές” σχηματίζει ανατολικό κλάδο γερμανικών ή τευτονικών γλωσσών.

ΑΛΑΜΑΝΟΙ
Οι Γάλλοι ακόμη και σήμερα λένε έτσι τους Γερμανούς.
Από το Αλλάχ=ναός.
Οι Αλαμάνοι ήταν το 200 μ.χ ένας λαός που αποτελούνταν από διάφορα “Γερμανικά φύλα” ήτοι Σεμόνων-Μαρκομάνων και Φράγκων.

Η κοιτίδα τους ήταν κοντά στον ποταμό Μolvo (Μαίην) και μετά προς τον Άνω Ρήνο. Έκαναν συνεχώς επιθέσεις στο ρωμαϊκό κράτος και το 256 μ.χ “εισέβαλαν στη Γαλατία” όπου κατέλαβαν την Αλσατία ως την Κολωνία. Ενώθηκαν με τους “Οστρογότθους” και επιτέθηκαν στην Ιταλία. Τελικά έμειναν στη Γαλλία υπό την κυριαρχία των Φράγκων.

ΦΡΑΓΚΟΙ
Οι Φράγκοι ήταν ένα “σύνολο γερμανικών φυλών” το όνομα του οποίου αναφέρεται για πρώτη φορά σε ρωμαϊκές πηγές του τρίτου αιώνα συνδεδεμένο με φυλές στον Ρήνο, στο χείλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Αργότερα ο όρος συνδέθηκε με τις εκρωμαισμένες γερμανικές δυναστείες
εντός της καταρρέουσας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι οποίες τελικά διοίκησαν ολόκληρη την περιοχή μεταξύ των ποταμών Λίγηρα και Ρήνου.

Κατόπιν επέβαλαν την εξουσία τους σε πολλά άλλα μεταρωμαϊκά βασίλεια και γερμανικούς λαούς, οι οποίες φυλές αναγνωρίστηκαν αργότερα από την Καθολική Εκκλησία ως διάδοχοι των παλαιών ηγεμόνων της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

ΝΟΡΒΗΓΟΙ
“Γερμανικός λαός” από την τευτονική οικογένεια.

ΒΑΝΔΑΛΟΙ
“Γερμανικό φύλο” που μαζί με “Αλανούς” πού ήταν ιρανική φυλή, πήγαν σε Γαλατία-Ισπανία-Αφρική Καρχηδόνα και έκαναν πειρατείες στην Ελλάδα. Από την συμπεριφορά τους βγήκε και η έννοια “Βανδαλισμός”.

ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΑ
Την έλεγαν και Σκάνια(Skane) και θεωρείται ότι έχουν την ίδια ετυμολογία. Η παλαιότερη αναφορά γίνεται από τον “Πλίνιο τον Πρεσβύτερο” τον πρώτο αιώνα μ.χ όπως επίσης αναφορές έχουν γίνει και από τον “Πυθέα τον Μασσαλιώτη” τον “Τάκιτο” και τον “Πομπώνιο τον Μέλα” κ.α

Ο “Πλίνιος” χρησιμοποίησε τον όρο Σκανδιναβία, εννοώντας την περιοχή Σκάνια.

Σύμφωνα με ειδικούς η “Γερμανική ρίζα” προέρχεται από το Skadan που σημαίνει “κίνδυνος”, ενώ το δεύτερο τμήμα της λέξης awjo σημαίνει “νησί”.
Το όνομα λοιπόν σημαίνει “επικίνδυνο νησί” και μπορεί να αναφερόταν στις αμμώδεις ακτές γύρω από την περιοχή λέει (εγώ πάλι λέω μήπως ονομάστηκε έτσι από τους επικίνδυνους κατοίκους της).

Οι σκανδιναβικές γλώσσες χωρίζονται σε Δανικά-Σουηδικά-Νορβηγικά
-Ισλανδικά, όλες αυτές οι γλώσσες σχετίζονται μεταξύ τους και είναι κατανοητές από όλους τους Σκανδιναβούς, και οι οποίες λέει σχετίζονται με τις “Βόρειες Γερμανικές γλώσσες”.

ΒΑΡΑΓΓΟΙ
Οι Βάραγγοι ήταν Σκανδιναβοί, γείτονες των Βίκινγκς ή ίσως ήταν και οι ίδιοι οι Βίκινγκς.
Λεγόντουσαν και “Νορμανδοί” δηλαδή “Ανδρες του βορρά”.
Ήταν μισθοφόροι πολεμιστές (από τότε κυανόκρανοι) και λεηλατούσαν τα παράλια της Δυτικής Ευρώπης.
Κατέκτησαν την Κάτω Ιταλία (δηλαδή τη μεγάλη Ελλάδα) και έγιναν εκεί δυνάστες ως Νορμάνοι.

Οι Βάραγγες δημιούργησαν τεράστιες επικράτειες στην “Βρεττανία” ως Νορμανοί και στην “Ρωσία” ως Ρώς.

Στην Ρωσία τους κάλεσαν ως μισθοφόρους οι “Σλάβοι” όταν δέχτηκαν επίθεση από τους Φίννες=Φινλανδούς (οι Βάραγγες πήγαν και πολέμησαν πιστά τους Σλάβους αλλά το 862 μ.χ έφτιαξαν δικό τους κράτος εκεί που σήμερα είναι το ΚΙΕΒΟ). Με την εγκατάσταση τους και την εξάπλωση τους εκεί εξσλαβίσθηκαν τελικά.

Οι Βάραγγες χρησιμοποιήθηκαν ως μισθοφόροι και στο Βυζάντιο, δεν ήξεραν καθόλου ελληνικά και οι χρονικογράφοι της εποχής έγραφαν ότι μιλούσαν, Ινγκλιστί ή και πιθανώς Δανιστί.

Η λέξη Βάραγγοι ετυμολογείται από την δανική λέξη war=πόλεμος ή από την παλαιοσκανδιναβική waeringen=σύντροφοι (από τότε λέγονταν συντρόφια!!)

Συμπερασματικά όλοι οι Ευρωπαίοι είναι ΓΕΡΜΑΝΟΙ οι οποίοι στην αρχαιότητα λεγόταν ΣΚΥΘΕΣ=ΣΑΡΜΑΤΕΣ όλοι μαζί, και ΓΕΝΙΚΑ κατοικούσαν στην Βόρεια Ευρασία και στις στέπες της.

Ήταν άγριοι,βάρβαροι, άξεστοι, πολεμοχαρείς, ειδωλολάτρες, παγανιστές, και με “ελαφρά ήθη”.

Ούτε σπίτια είχαν ήταν νομάδες (εντάξει κάποιοι έφτιαχναν καλύβες) και αργότερα από βόρεια κατέβηκαν νότια και από ανατολάς προς Δύση και εξαπλώθηκαν σε όλη την Ευρώπη, -εξολοθρεύοντας σχεδόν όλους τους Κέλτες-που πριν ζούσαν σε αυτές τις περιοχές (οι γνωστοί Γαλάτες για αυτό και εμείς την λέμε Γαλλία ακόμη, ενώ οι νεοφερμένοι Γερμανοί της άλλαξαν όνομα FRANCE από Φράγκοι).

Σε όλη τη Νότια Ευρώπη ζούσαν οι Έλληνες όπως και στην Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή.
έχουν καταφέρει να μας συρρικνώσουν υπερβολικά και δεν θα ησυχάσουν φυσικά αν δεν μας εξαφανίσουν από τον χάρτη.
Μέσα στους χιλιάδες αιώνες τα ονόματα “τα αλλάζουν” αλλά το κύτταρο τους παραμένει το ίδιο με την ίδια γνώση……

Για τους Ιταλούς θα αναφερθώ άλλη φορά προσεχώς ….