NTOΡΤΙ βγαλμένο από παραμύθι για τον Θρύλο μας, απέναντι σε μία ομάδα που φερόταν ως πολύ επικίνδυνη και που πριν τον αγώνα έβγαζε την αίσθηση ότι θέλει να καθαρίσει την πρόκριση από το πρώτο παιχνίδι. Η Ρωσική υπεροψία τιμωρήθηκε με τον σωβινιστικό σχεδόν τρόπο που έχει αποφασίσει ο Ολυμπιακός να κερδίζει τα φετινά του Ευρωπαϊκά παιχνίδια. Δεν είδαμε κάτι που δεν περιμέναμε από την ομάδα και πάλι, ήταν οι γνωστές σταθερές που έχουν κρατήσει το μηδέν ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ (τσιμπιόμαστε για να το πιστέψουμε) και που όταν της φέρεσαι της μπάλας με σοβαρότητα, θα σε πάει πρίμα ακόμα κι αν ενδεχομένως δεν σου φαίνεται ότι έχεις την ικανότητα. Τι είδαμε λοιπόν:

Τον Γκιλιέρμε να κάνει χέρι που θα μπορούσε να δωθεί πέναλτι αλλά δεν δώθηκε, ο ίδιος δεν πτοήθηκε και πάλι έκανε ένα τεράστιο ματς, δείχνοντας ότι αν έρθει ένας παίχτης που κάνει τα στοιχειώδη δίπλα του και ένας κουμανταδόρος που θα κατεβάζει τη μπάλα πιο γρήγορα και θα κερδίζει η ομάδα μέτρα, μπορούν να γίνουν μεγάλα πράγματα.

Τον Σεμέδο που και πάλι είναι βράχος και πείθει τον γαύρο ότι όσο είναι γερός, δεν περνάει τίποτα και δημιουργεί νέες πραγματικότητες σε μία ομάδα που πάντα φημιζόταν για την επιθετική της γραμμή και για το διαχρονικό πρόβλημα που είχε στην άμυνα. Η αναπροσαρμογή συμβολαίου και η μεγάλη ρήτρα μίνιμουμ 50 εκατομμυρίων γι’αυτόν τον παίχτη είναι κάτι που πρέπει να γίνει γρήγορα και αναπόφευκτα και να έχουμε μάτια να τον βλέπουμε γιατί πολύ σύντομα θα είναι παρελθόν από την ομάδα και τη χώρα.

Τον Βαλμπουενά που και πάλι έδωσε ασίστ-μοιρογνωμόνιο και γίνεται πολύτιμος με την συνολική του λειτουργία στο γήπεδο. Βγάζει προσωπικότητα, κάνει μάγκες τους συμπαίκτες τους, παίζει στο όριο γιατί γουστάρει την ομάδα και δικαιολογεί απόλυτα μέχρι στιγμής την μεταγραφή του. Πρέπει να προστατευτεί από τα συνεχή παιχνίδια με έναν καλό οργανωτή αρκετά νεότερο σε ηλικία και να λαμβάνει χρόνο συμμετοχής όταν θα κρίνεται απαραίτητο. Η τετράγωνη ποδοσφαιρική του λογική μπορεί να ανοίξει όλες τις κλειστές Ελληνικές άμυνες.

Τον Γκερέρο τον ηρωικό, τον πολεμιστή όνομα και πράγμα, τον τίμιο, τον συγκινητικό, που σήμερα η μπάλα τον πήγε για όλες τις φορές που τον πούλησε και που έβαλε αυτή τη ΓΚΟΛΑΡΑ που σήκωσε το γήπεδο στο πόδι και την ομάδα σε ηθικό. 100 φορές να το κάνει δεν θα το ξαναβάλει, είναι όμως εκεί, δεν κρύβεται ποτέ, παλεύει, τα δίνει όλα, μάχεται για τη φανέλα κι όχι για την πάρτη του. Παίκτης του προπονητή και πουλέν όσων ξέρουν το τόπι. Μήπως ήρθε καιρός να του ζητήσουν μερικοί μία συγνώμη; Τώρα και όχι όταν έρθει (νομοτελειακά) η στιγμή που θα χάσει κι άλλα σίγουρα γκολ όπως πέρυσι. Έχει κάνει πράγματα που δεν κάνανε πολλοί πιο διαφημισμένοι που βάλανε το ιερό 9 στην πλάτη, σκεφτείτε το.

Τον Ραντζέλοβιτς που είναι το νέο πουλέν των γαύρων και όχι άδικα. Το παιδί έχει δείξει από την πρώτη στιγμή την αξία του. Μπαίνει κατακόρυφα με ΟΡΘΙΟ το κεφάλι, ξέρει τι θέλει να κάνει. Νιαγάρας ουσίας, 10’ μετά την είσοδο του με την Μπασακσεχίρ πήρε το πέναλτι και 10΄ μετά την είσοδο του στο παιχνίδι χθες είχε ήδη σκοράρει δύο γκολ. Το πρώτο με τόλμη και θάρρος και κυρίως απίστευτη ψυχραιμία για την ηλικία του. Το δεύτερο με Σέρβικη πονηριά (λαμογιά αν θέλετε) που παίζει με τα βήματα του τερματζή και τον δικάζει από μακριά. Προσαρμογές και Μ@Λ@ΚΙΕΣ! ΑΝ Ο ΠΑΙΧΤΗΣ ΞΕΡΕΙ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΤΟ ΓΚΟΛ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΜΑΓΚΑ. ΤΕΛΟΣ. Ήδη ξεκίνησαν και τα προσωνύμια, με το Τζορτζέλοβιτς να είναι το καλύτερο και να παραπέμπει στον μεγαλύτερο σε προσφορά ποδοσφαιριστή της ιστορίας μας.

Τέλος, τον αρχιτέκτονα της βραδιάς και όσων βλέπουμε όλο αυτό τον καιρό. Πέδρο Μαρτίνς τον λένε κι όλοι οι Τσέχοι, Τούρκοι, Ρώσοι κλαίνε. Έχει κρατήσει την ομάδα ενωμένη, την έχει προσηλωμένη στον στόχο και χθες χτύπησε την Κρασνοντάρ στο δικό της παιχνίδι, στην κόντρα και στην ένταση. Έχει και άστρο με το στήσιμο του, που δεν δίνεται το πέναλτι, που πάει με 1-0 ήρεμο ημίχρονο και που σε 10’ έχει εξασφαλίσει την πρόκριση και δε χρειάζεται καν να μπει στο αεροπλάνο για τη ρεβάνς. Άκουσε πολλά πέρυσι για τα (όντως) λανθασμένα κοουτσαρίσματα στην Τούμπα και το Κίεβο αλλά καιρός να ακούσει ένα ευχαριστώ, όπως από τους οπαδούς στους οποίους υποκλίθηκε και να του γίνει επέκταση συμβολαίου με περισσότερα χρήματα. Ας μην ξεχνάμε ότι απέρριψε πρόταση από πλούσια ομάδα γιατί πίστευε στην δουλειά του. Αν το πάει έτσι, μπορεί να γίνει νέος Βαλβέρδε στις καρδιές του κόσμου.

Και τώρα τα κεφάλια μέσα γιατί έχουμε και πρωτάθλημα. Σημαντικότατη νίκη, δεν το περίμενε κανείς το αποτέλεσμα. Η ομάδα ξεφτίλισε και τον κάθε γαύρο που γκρινιάζει για τον Μπουχαλάκη, τον Γκερέρο, την ανάπτυξη που δεν έχει και το όλο της στήσιμο. Σε ένα μαραθώνιο τριών διαφορετικών ζευγαρωμάτων, έδειξε συνέπεια, σοβαρότητα, αποτελεσματικότητα που πέρυσι την πλήγωσε. Αυτό το 11-0 σε 5 ματς με την εστία παρθένα θα το θυμούνται πολλές γενιές γαύρων. Και να σας πω την αμαρτία μου, πιο πολύ το χάρηκα με την παραδοχή των αντιπάλων που μας βγάλανε το καπέλο, μεγάλη υπόθεση να συμβαίνει αυτό (όπως κι αρκετοί ομοϊδεάτες παρά την αντιπάθεια προς τον ΠΑΟΚ του αναγνώρισαν ότι πάλεψε όσο μπορούσε τον μεγάλο Άγιαξ κι ότι έφαγε σφαγή).

Ο Θρύλος είναι ξανά στα αστέρια του Τσάμπιονς Λιγκ, στο φυσικό του περιβάλλον από το οποίο με πιο σωστούς χειρισμούς δε θα έλειπε πέρυσι και που δείχνει προς το παρόν ότι μπορεί να είναι ανταγωνιστικός και σοβαρός. Δεν έχει θέλξει ακόμα η ομάδα και είναι πάρα πολλά τα περιθώρια βελτίωσης, ειδικά με δυο χαφάρες που πρέπει να έρθουν και με έναν πιο σίγουρο σκόρερ (ακόμα περιμένουμε τον Ελ Αραμπί και τον Σουντανί), αλλά άντε πες του άρχοντα Γκερέρο κουβέντα μετά από όλα όσα κάνεο. Το πρωτάθλημα είναι μεγάλος μαραθώνιος, τα εχέγγυα για κάτι καλό χτίστηκαν με την διατήρηση του κορμού, και εδώ φαίνεται το έγκλημα των προηγουμένων ετών (μην πω δεκαετιών) που φεύγανε κι ερχόντουσαν αντίστοιχα 15 παίχτες. Αυτό που πρέπει να μας χαροποιεί είναι η υγεία που βγάζει η ομάδα, πολύ περισσότερο από την πρόκριση και τα 30φεύγα μύρια.