Στιγμές ποδοσφαιρικής ελαφρότητας

Η πλειοψηφία του κόσμου πλέον δυσανασχετεί δικαίως, όντας υπερβολικά κορεσμένος από τις απανωτές ανακοινώσεις και λογομαχίες άνευ ουσίας γύρω από τον διαβρωμένο μας ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτονόητα κανείς μπορεί να μας αποκαλέσει αφελείς. Πως αποτελούμε άτομα σπάνιας φύσεως που προσβλέπουμε σε μια συνολική εικόνα που θα σέβεται το προϊόν, και η οποία αγνοείται φυσικά μεθοδευμένα από τους «αρχιτέκτονες» του χώρου.

Από την αρχή και αυτής της σεζόν, παρακαλούμε παύση αυτών των διαδοχικών θεάτρων του παραλόγου. Βέβαια, χρόνο με το χρόνο το παράλογο και το αφύσικο καταντά φυσιολογικό και μέρος μιας ατελείωτης ρουτίνας έντονα λαβωμένης από απανωτά παρατράγουδα. Δεν μας έλειπαν λοιπόν, οι δηλώσεις ύφους περί «αλλοίωσης αποτελέσματος», οι ανακοινώσεις – σεντόνια που μας καταπνίγουν συνεχώς, αλλά δίπλα στους «σούπερ ήρωες» της Σούπερ Λιγκ κοντοστέκονται και πρωταγωνιστές του αγωνιστικού κυρίως χώρου.

Εκεί λοιπόν, που ανεχόμαστε άστοχες – εκτός τόπου και χρόνου – ανακοινώσεις παραγόντων (βλ. Κούγια, Καραπαπά κλπ.), ευθείες βολές κατά της… ευρωπαϊκής διαιτησίας από προέδρους, παράλληλα ερχόμαστε αντιμέτωποι και με δηλώσεις προπονητών, όπως του Πάμπλο Γκαρσία που ουδεμία σχέση έχουν πρωτίστως, με το πόστο που υπηρετεί και φυσικά, με την δεδομένη κλάση που τον ακολουθεί από τα αρχικά του χρόνια ως ποδοσφαιριστής.

Διότι οι συγκεκριμένες δηλώσεις, που μονοπωλούν τη σκέψη ενός Πάμπλο, το μυαλό και μόνο των οπαδικών κινημάτων μπορούν να κουδουνίζουν και τους επιτρέπουν ακολούθως, να κοιτούν μονάχα τον μεγάλο εχθρό στην αντίπερα όχθη. Τοποθετώντας επομένως σε δεύτερη μοίρα τα ζητήματα της ομάδας, την προσέγγιση του κάθε Πάμπλο σε τακτικές, αλλά και θετικά ή αρνητικά στοιχεία που ίσως σηκώνουν εποικοδομητική συζήτηση και κριτική εντός λογικών ορίων.

Σημασία δεν έχει ούτε ο τρόπος ομιλίας ούτε η ομορφιά των λέξεων, αλλά η ωριμότητα ενός προπονητή στο λόγο του, ενός σοβαρού δηλαδή ανθρώπου που θα αναλύσει διεξοδικά τις σκέψεις του γύρω από την νέα του μάλιστα ομάδα. Όπως και να το κάνουμε, είναι εύλογο να σε ενδιαφέρει ο αντίπαλος, διότι με τον ίδιο μονομαχείς σε αγωνιστικό, αλλά και διοικητικό επίπεδο. Θεωρώντας από μεριάς σου πως ίσως ευθύνεται για κάποιες ενέργειες εναντίον σου. Σαφώς και έχεις το δικαίωμα να εκφραστείς για ό,τι σε προβληματίζει. Δεκτό πως αυτά που χωρίζουν τον καθένα από τον Ολυμπιακό ή τον ΠΑΟΚ, αξίζει – για τον ίδιο – να το διεκδικήσει σε βάρος του άλλου αντίστοιχα. Όμως, όταν πρόκειται για ποδόσφαιρο έπειτα από ένα ματς ντέρμπι, αυτό που ενδιαφέρει τον (υγιή) κόσμο είναι τα αγωνιστικά πεπραγμένα. Αυτά κυρίως, χρειάζονται να παραμένουν στο προσκήνιο σε κάθε κρίση ενός ακροατή ή θεατή. Μακριά από τις συνεχείς εξωγηπεδικές επιθέσεις και την αναζήτηση παράπλευρων γεγονότων και «φαντασμάτων», τον φίλαθλο τον απασχολούν οι λεπτομέρειες ενός αγώνα στο χορτάρι.

Η ομάδα και μόνο αυτή αποτελεί βασικό μέλημα οποιουδήποτε προπονητή. Και στην περίπτωση του Πάμπλο Γκαρσία, το συγκεκριμένο κριτήριο θα τον κρίνει σε βάθος χρόνου εάν πρόκειται για ικανό ή μη προπονητή. Ανάλογα με την βελτίωση του συνόλου, αλλά και την μεταλαμπάδευση πιθανών στοιχείων στους παίκτες, θα κριθεί αναλόγως και το έργο του Ουρουγουανού στο εγγύς μέλλον.