Οι Ισπανοί δεν είναι τόσο αδιάφορη ομάδα όσο πιστεύαμε

Το πασάκι των Ισπανών κουράζει και πολλές φορές μας έχει απωθήσει από το γυαλί της οθόνης. Όμως, το τωρινό σύνολο του Ενρίκε δεν είναι τόσο αποκρουστικό όσο το αποκαλέσαμε εξ αρχής κατά τη διάρκεια των ομίλων. Το γκολ δεδομένα τους έλειπε, πράγμα που θα τους ταλαιπωρούσε συνεχώς ως αδυναμία, εκτός κι αν το επέλυαν έγκαιρα για το δικό τους καλό. Οι φάσεις ερχόντουσαν και χανόντουσαν, όμως οι Ισπανοί μέχρι να βρεθεί ο επόμενος του τουρνουά είναι εκείνοι που προκρίνονται επάξια έναντι των Κροατών, οι οποίοι μεν βελτίωσαν τη δημιουργία τους, αλλά δεν απέφυγαν την κατάρρευση στην άμυνα.

Η μεταμόρφωση δεν ήρθε δια μαγείας για τους Φούρια Ρόχας, αλλά ιδιαίτερο ρόλο διαδραμάτισαν οι διορθωτικές κινήσεις του Ενρίκε. Αναφέραμε πως το κυρίως ζήτημα για αυτούς θα ήταν η εύρεση ενός γκολτζή ή πιθανόν εναλλακτικών σκόρερ για να μειώσουν τον μεγάλο χαμένο αριθμό ευκαιριών. Και στις τελευταίες εμφανίσεις, η περιοχή ενισχύθηκε τόσο με ακραίους επιθετικούς, όσο και από έναν ακόμη στράικερ, τον Σαράμπια. Αντί λοιπόν, να κινείται μοναχός ο Μοράτα, προστέθηκε και ο Σαράμπια δίπλα του που έχει ως στόχο κυρίως να εκτελεί εν αντιθέσει με τον πιο καθαρό μεσοεπιθετικό Όλμο.

Πέρα από την επίλυση στο θέμα του γκολ, η επιστροφή του Μπούσκετς έφερε μία στοιχειώδη αρμονία στο κτίσιμο της κατοχής, αλλά και στη κάθετη πάσα που έλειπε και από τους φετινούς Ισπανούς. Η έλευση του πολύπειρου μέσου διευκόλυνε στην ελευθερία του Πέδρι, ο οποίος ήταν αυτός που ανέλαβε τις πάσες – κλειδιά στους συμπαίκτες του. Το αξιοσημείωτο στον νεαρό είναι πως σε διάστημα ενός μήνα έχει ακόμη πιο πολύ εξελιχθεί σε σύγκριση με την τελευταία φορά με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Ισχυροποιεί τον αγωνιστικό του χαρακτήρα, είναι πιο τολμηρός στη λήψη αποφάσεων, αλλά και βελτιώνει την διάρκεια επιρροής του στην ανάπτυξη των Ισπανών. Η διαμόρφωση εν τέλει ενός κέντρου με πάντρεμα χαρακτηριστικών (Κόκε – Μπούσκετς – Πέδρι) συμπεριλαμβανομένου και του επιθετικού διδύμου, μεταμόρφωσε κατά πολύ την Ισπανία.

Βέβαια, δεν παύει και η Ισπανία να έχει αδυναμίες, οι οποίες δύσκολα θα αντιμετωπιστούν έως το τέλος του Euro. Όλες φυσικά οι ομάδες (ακόμη και η Ιταλία) πορεύονται με τρανταχτές ελλείψεις που τους καθιστά όλους υποψήφιους για αποκλεισμό οποιαδήποτε στιγμή. Ακόμη και η γερασμένη και ξεγραμμένη Κροατία άγγιξε μία συγκλονιστική πρόκριση, ανανεώνοντας θεαματικά την επίθεση της στη διάρκεια κυρίως του β’ μέρους. Η απομάκρυνση από το βασικό σχήμα του ανύπαρκτου και κουραστικού Ρέμπιτς ήλθε με την έλευση του Όρσιτς, ο οποίος μέσα σε ένα ημίχρονο πιθανόν αποτέλεσε τον παίκτη με την πιο υψηλή ατομική απόδοση στο γήπεδο.

Ο Όρσιτς είχε τον νου του στη διείσδυση, στο σπάσιμο της δεξιάς πλευράς, ενώ σύμμαχο στην παρ’ ολίγον ανατροπή βρήκε τον θετικό εξ αρχής Βλάσιτς. Οι Κροάτες που απογοήτευαν με τις λιγοστές τους αρετές και αρκούνταν μόνο στις ποιοτικές τους φυσιογνωμίες του κέντρου, κατόρθωσαν να απειλήσουν αρκετές φορές τους Φούρια Ρόχας. Η ποιότητα της μεσαίας γραμμής μίλησε στα τελευταία λεπτά, καθώς τα έμπειρα χαφ ήλεγξαν την κατοχή, πράγμα που ξάφνιασε ακόμη και τους πασαδόρους Ισπανούς.

Ωστόσο, η αμυντική γραμμή της Κροατίας σε κάθε απόπειρα ευκαιρίας των Ισπανών δεινοπαθούσε, ειδικά στη κάλυψη των πλευρών της. Οι Ισπανοί εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο αυτή τη φορά τις ευκαιρίες τους, οι οποίες ήταν σχεδόν όλες μέσα στο αντίπαλο κουτί. Από εδώ και πέρα, στο δρόμο τους συναντούν την Ελβετία, την ομάδα που πλήγωσε τους κυνικούς Γάλλους, όπως τους είχαμε χαρακτηρίσει εδώ και λίγες μέρες. Η Ισπανία τουλάχιστον σε σύγκριση με τα υπόλοιπα μεγαθήρια (άντε και η Ιταλία) του Euro, προσδοκά στην παραγωγή ενός ορθολογικού ποδοσφαίρου, χωρίς σκοπιμότητες και εμπόδιο σε ό,τι είναι ικανή να πράξει ως ομάδα στον αγωνιστικό χώρο.