Οι εναλλακτικές λύσεις δεν προσφέρουν τα αναμενόμενα στον Ολυμπιακό

Πέρα από την γενική πρεμούρα για τον Φορτούνη περί βασικού ή όχι, οι υπόλοιποι παίκτες προερχόμενοι από τον πάγκο δεν έχουν αποδώσει τα μέγιστα έως τώρα στον Ολυμπιακό. Ειδικά από τη στιγμή που ο Μάρτινς καλείται να ανταπεξέλθει σε μια περίοδο με σημαντικές απουσίες και θα χρειαστεί η ενεργοποίηση όσων δηλώνουν παρών στο ρόστερ.

Ο Ολυμπιακός στο χθεσινό ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό υπήρξε για ένα σχεδόν ολόκληρο ημίχρονο κυρίαρχος, ενώ στην επανάληψη οι ρόλοι μεταξύ των δύο ομάδων άλλαξαν ριζικά. Στο α’ μέρος, η παρουσία τριών χαφ στη σύνθεση του Μάρτινς εγκλώβισε τον ΠΑΟ, καθώς εμφανίστηκε αποκομμένος με την ανούσια παρουσία μάλιστα δύο επιθετικών στο σχήμα, τους Μακέντα – Καρλίτος. Όσο λοιπόν, οι μέσοι του Ολυμπιακού, η ποιότητα του Φορτούνη και οι βασικοί της άμυνας αλληλεπιδρούσαν συγχρόνως, οι Ερυθρόλευκοι δεν κινδύνευσαν καθόλου. Ωστόσο, η επανάληψη πρόσφερε χρόνο και σκέψη στο Μπόλονι να διορθώσει την αρχική του διάταξη, καθώς εκ του αποτελέσματος κρίθηκε ακατάλληλη για το γήπεδο Καραϊσκάκης. Και εκεί λοιπόν, που ο Παναθηναϊκός ενδυναμώνει το κέντρο του, μετατοπίζει τον Κουρμπέλη στην άμυνα, αλλά βρίσκει στήριγμα σε άξιες αλλαγές, ο Ολυμπιακός του Μάρτινς απεναντίας καταρρέει.

Οι εναλλακτικές λύσεις του Ολυμπιακού, όπως των νεοφερμένων μεταγραφών ή οι Ανδρούτσος, Σουντανί και Λοβέρα, απείχαν για τους δικούς τους λόγους ο καθένας από ένα ανταγωνιστικό πρόσωπο. Θα περίμενε κανείς ένας από τους εισαχθέντες να διακριθεί και να φωνάξει παρών σε μια κατάσταση που οι απουσίες θα είναι το μείζον ζήτημα του ρόστερ από εδώ και πέρα. Το πιο ανησυχητικό ήταν, πως οι αναπληρωματικοί εμφανίσθηκαν αρκετά πίσω σε απόδοση και φρεσκάδα. Ακόμη και από πλευράς επιπέδου για μια ομάδα Τσάμπιονς Λιγκ, όπως ο Ολυμπιακός. Μην ξεχνάμε μάλιστα πως ακολουθεί ένα ματς – πρόκληση έναντι της Σίτι και σε αυτό το σημείο, ο Μαρτίνς δύσκολα υπολογίζει σε αρκετούς τελικά που βρίσκονταν στο περιθώριο. Αντιθέτως, οι αλλαγές του Μπόλονι ήταν ποιοτικότερες από τους αρχικούς της ενδεκάδας του, σε σχέση με την αντίστοιχη προσφορά των ερυθρόλευκων αλλαγών.

Αφού λοιπόν, αυτή την ανησυχία μπορούμε να την κατανοήσουμε εμείς ως απλοί παρατηρητές, η διοίκηση και το τεχνικό επιτελείο το έχουν πιθανόν προσέξει σε μεγάλο βαθμό. Δεν είναι κιόλας τυχαίο, ότι ήδη αναζητούν αριστερό μπακ (ίσως και δύο), καθώς ο Βινάγκρε καταλήγει ως μία άστοχη λύση του καλοκαιριού. Παράλληλα, ο Χολέμπας ταλαιπωρείται από τραυματισμούς που θα τον φρενάρουν αργότερα όλο και πιο πολύ. Επίσης, και οι νέες μεταγραφές μέχρι τώρα κινούνται σε ρηχά επίπεδα. Κανείς εκ των νέων παικτών δεν αξίζει φανέλα βασικού, δεν εντυπωσιάζει και δεν φανερώνει ετοιμότητα για τις ανάγκες του συλλόγου. Πόσο μάλλον για Τσάμπιονς Λιγκ, για το οποίο ο Μαρτίνς παρακολουθεί εξίσου τους προϋπάρχοντες παίκτες του ρόστερ από πέρσι, και δύσκολα μπορεί να τους εμπιστευθεί.

Ας καταλάβουν ορισμένοι ότι ομάδες με ισάξιες λύσεις στο πάγκο δεν υφίστανται σε καμία χώρα που μονοπωλεί το ποδόσφαιρο. Διότι εκτός του Φορτούνη που είναι μεταξύ πάγκου και βασικής ενδεκάδας, κανείς άλλος δεν αποδεικνύει αντίστοιχη αξία για τις απαιτήσεις του Ολυμπιακού και των περσινών προκατόχων του. Η συγκεκριμένη εκτίμηση προέρχεται βασικά από μια σειρά αγώνων, στους οποίους οι περιθωριοποιημένοι παίκτες του ρόστερ δεν έχουν δικαιολογήσει την παρουσία τους.

ΥΓ. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως του εκπληκτικού πέρσι Σουντανί, ταλαιπωρημένος από τραυματισμό…

ΥΓ. Σάντσες ποδοσφαιριστής…

ΥΓ. Η χυδαιότητα ορισμένων ακόμη και κεκλεισμένων θυρών. Μου έρχεται η εικόνα πριν λίγο καιρό στο Γεντί Κουλέ, με τους γνωστούς – αγνώστους να στήνουν χορό από υβριστικές φράσεις στο διαιτητή. Τα ίδια και χθες με τον Μπόλονι…